دانلود مقاله آلبالو

اختصاصی از فی گوو دانلود مقاله آلبالو دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقدمه :

درخت آلبالو یا Black cherry
نام علمی : Prunus cerasus و از خانواده Rosaceae می باشد.
آلبالو از نظر گیاه شناسی بسیار به گیلاس شبیه است. آلبالو بومی نواحی بین دریای خزر و دریای سیاه است که احتمالاً بذر آن توسط پرندگان به سایر نقاط از جمله اروپا برده شده است. مناطق عمده کشت آلبالو فرانسه، یوگسلاوی و آلمان می باشد.

گیاه شناسی :
آلبالو گیاهی خزان پذیر با برگهای لوزی بصورت متناوب روی شاخه قرار دارند. رنگ پوست آن قهوه ای روشن تا نقره ای است. آلبالو از نظر حجم در مقایسه با گیلاس جای کمتری را اشغال می کند.
ارتفاع درختان آلبالو 4-2 متر و ساقه بعضی از ارقام بسیار قابل انعطاف است و براحتی بدون آنکه شکسته شود خم می شود بهمین دلیل در چیدن میوه بعضی ارقام نیازی به نردبان نمی باشد و میتوان درخت را خم کرد و میوه آنرا چید. گل روی اسپورهای سـالهای قبل و همچنین روی شــاخه های ســال قبل هم تشکیل می شود. گلها بصورت 5-3 تایی در یک جوانه ظاهر و گلها دارای 5 گلبرگ، 5 کاسبرگ، پرچم و یک مادگی است. بر عکس گیلاس آلبالو خود بارور است و برای تلقیح نیازی به ارقام گرده افشان ندارد. گرده ‌آلبالو میتواند گل گیلاس را تلقیح کند.

گل آلبالو معمولاً دیرتر از سایر میوه های هسته دار باز می شود بهمین دلیل معمولاً با خطر سرمازدگی مواجه نمی شود. میوه آلبالو دارای دم بلند که بر اساس بلندی یا کوتاهی دم تقسیم بندی می شود و معمولاً ارقام دم کوتاه مرغوب ترند.

اقلیم :
نیاز سرمایی آلبالو بین 1600-600 ساعت زیر 7 درجه سانتیگراد می باشد. تابستان های خشک و خنک برای این درخت مناسب است. مقاومت به سرما در حد سیب است. ریشه آلبالو در برابر خاک مرطوب نسبت به گیلاس دارای مقاومت بیشتری است و ریشه آلبالو سطحی و تا حداکثر عمق 5/1 متر گسترش می یابد.

ازدیاد :
آلبالو به سه روش کاشت بذر، پاجوش و پیوند قابل ازدیاد است. آلبالوهای معمولی بیشتر بصورت پاجوش ازدیاد میگردد. ولی ارقام جدید آلبالو از قبیل آلبالو گیسی و آلبالو مجارستان (سیکانی مجی-اردی جوبیلیوم و بوترمو) با پیوند روی پایه آلبالو تلخ(محلب) ازدیاد می یابد و پیوند شکمی(T) در آلبالو معمول می باشد.

کاشت و تربیت درختان آلبالو :
فاصله کاشت در آلبالو 5*4 و یا 5*5 است. زمان انتقال نهال به زمین اصلی از پاییز و پس از ریزش برگها آغاز و تا قبل از باز شدن شکوفه ها در بهار ادامه دارد. درخت آلبالو معمولاً در خزانه دارای شاخه های جانبی است که در موقع کاشت باید این شاخه های جانبی را قطع کرد. آلبالو معمولاً سربرداری نمی شود و پس از سال دوم 6-5 شاخه در اطراف ساقه اصلی حفظ و بقیه حذف میگردد.

هرس :
هرس در آلبالوهای بارور مطرح نیست و به غیر از شاخه های شکسته شده و یا بیمار بقیه حفظ میگردد. میوه آلبالو روی شاخه های یکساله و اسپورها تشکیل میگردد. بهترین شاخکهای میوه ده روی شاخه های 3-2 ساله قرار دارد. هر چه از عمر این شاخکها میگذرد کم بارتر می شوند. عمر شاخکهای روی ساقه های افقی، بیشتر از شاخکها روی ساقه های عمودی است. پس از آنکه درخت آلبالو به حد رشد کامل و میوه دهی رسید هر ساله شاخه ها باید 20-10 سانتیمتر رشد داشته باشد تا خاصیت میوه دهی ادامه یابد.

آبیاری :
نیاز آبی آلبالو با گیلاس برابر است اگر چه مقاومت به خشکی در آلبالو بیشتر از گیلاس است.

برداشت :
محصول آلبالو را باید وقتی برداشت کرد که کاملاً رسیده باشد. رنگ میوه رسیده قرمز تیره است. زمان رسیدن میوه حدود 90 روز پس از تمام گل درخت می باشد. متوسط وزن هر میوه 6-5 گرم و متوسط هر درخت 30 کیلوگرم است. برداشت معمولاً با دست انجام می شود. آلبالو مصرف تازه خوری ندارد و بیش از 95% آن به مصرف تهیه آب میوه، کمپوت، مربا و شربت می رسد.
کود و تغذیه :
بر طبق آزمایشاتی که در کشورهای مجارستان در باغهای آلبالو انجام شده است ازت و فسفر اثر کمی روی مواد غذایی موجود در برگهای آلبالو داشته اند. اما کودهای پتاسه بستگی خوب و مثبتی با پتاس محتوی برگها نشان داده اند. ولی منگنز نسبت منفی داشته است. اما به هر حال کودهای ازته و پتاسه اثر زیادی در تشکیل و تولید میوه داشته اند که افزایش تولید فقط با کودهای پتاسه بوده است. اثر مثبت پتاس و همچنین بطور نامحسوس (کمی) اثر ازت در جلوگیری از سرما زدگی گلهای آلبالو مشاهده گردیده است.
با توجه به آزمایشات فوق برنامه کلی مصرف کودهای شیمیایی در باغهای آلبالو به شرح ذیل می باشد.

ازت : حدود 30 تا 40 کیلوگرم در درختان جوان و 80 تا 100 کیلوگرم در درختان بالغ
پتاس : درختان جوان 40 کیلوگرم و بارور حدود 100 کیلوگرم و همچنین بـــر حسب ضرورت از کــودهای ریز مغزی نیز هر ساله باید استفاده نمود.
آفات مهم آلبالو در استان اصفهان :
مهمترین آفت آلبالو مگس گیلاس می باشد.

بیماریهای مهم آلبالو :
از مهمترین بیماریهای آلبالو در استان اصفهان شانکر باکتریایی درختان هسته دار و پوسیدگی آرمیلاریایی ریشه می باشند.
ســـطح کشت آلبالو در ایران 10607 هکتار که اکثراً در استانهای خراسان، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، اردبیل و تهران کشت گردیده است. سطح کشت آلبالو در استان اصفهان 8/751 هکتار (8/151 هکتار نهال و 600 هکتار بارور) با متوسط عملکرد 5242 کیلوگرم در هکتار می باشد. مناطق عمده تولید آلبالو در استان اصفهان شهرستانهای نجف آباد، خمینی شهر، سمیرم، شهرضا و اصفهان می باشند.

ویژگی ها :
درختی است قدیمی که حتی قبل از میلاد حضرت عیسی مسیح در کشورهای غرب آسیا کاشته می شده است و برای اولین بار انگلیسی ها پس از کشف شدن آمریکا این درخت را به آمریکا بردند و در حال حاضر در سراسر جهان بیش از هزار نوع آلبالو و گیلاس (که شکل تربیت شده آلبالو است) وجود دارد. آلبالو در فصل تابستان فراوان یافت می شود و هر فنجان پر آن بیست و پنج گرم کربوهیدرات، 28 میلی گرم کلسیم، 22 میلی گرم فسفر، 0.6 میلی گرم آهن ، 327 میلی گرم پتاسیم و 16 میلی گرم ویتامین C وجود دارد.

آلبالو میوه ای است صفرا بُر و برای وادار کردن کیسه صفرا به ترشح صفرای انباشته شده در آن به درون معده بسیار مفید است. البته بعضی از افراد نمی توانند آلبالو را تحمل کنند و به همین جهت این گروه می توانند از چای آلبالو استفاده کنند.
برای تهیه چای آلبالو می توانید صد گرم آلبالو تازه را که خیلی خیلی هم رسیده نباشد در یک قوری آبجوش ریخته و مدت بیست دقیقه آنرا بجوشانید و حاصل را که به شکل یک مایع بسیار خوش رنگ و شفاف است با قند یا شکر میل کنید. این کار نیز عملی است که جوشانده آلبالو را در یخچال نهاده و به تدریج تا پایان روز و در دفعات آنرا بنوشید.

چای آلبالو برای کم کردن خارش بدن و رفع حساسیت واز بین بردن جوش های جوانی نیز مؤثر است.

صد گرم آلبالو 16 گرم مواد قندی،85/0 گرم پروتئین و 6/8 کالری دارد. بعلاوه صد گرم آن حدود 50 میلی گرم کلسیم، 20 میلی گرم فسفر، 1 میلی گرم آهن، 400 واحد بین المللی ویتامین A ، 14/0 میلی گرم تیامین، 12/0 میلی گرم ریبوفلاوین، 5 میلی گرم ویتامین C و نیز مقداری سدیم،منیزیم، پتاسیم، مس، روی و املاح دیگر دارد. برای آلبالو خواص زیادی ذکر کردهاند که از جمله میتوان به ارزش آن در درمان التهاب کلیه، ناراحتیهای کبد، معده و روده و نیز بیماریهای تبدار اشاره کرد. دم آلبالو خاصیت ادرار آور داشته و از قدیم به ارزش آن توجه داشتهاند. از آلبالو برای تهیه آلبالو پلو، اشکنه آلبالو، شربت آلبالو و ترشی آلبالو و موارد دیگر استفاده میشود.

آلبالو سرد و خشک است و برای کسانی که طبع گرم دارند مفید است.تشنگی را برطرف می سازد و غلظت خون را از بین می برد و دافع صفرا است. مقوی معده و از بین برنده التهاب است. اگر آب یا مربای آن را با یک دهم رازیانه مخلوط کنید برای دفع سنگ مثانه و سوزش مجاری ادراری بسیار سودمند است.

آلبالو میوه ای سرخ رنگ، شبیه گیلاس ولی کوچکتر و ترش و شیرین. میوه آلبالو، لذیذ، مطبوع و نام دیگرش « آلی بالی» است.
درخت آلبالو در مناطق مختلف ایران می روید و از میوه تازه و خشک آن استفاده می کنند و یا شربت و مربا ویا آلبالو پلو و یا خورش آلبالو درست می کنند.
از آنجا که قند موجود در آلبالو از لولز است برای بیماران مبتلا به مرض قند ( دیابت ) مضر نیست و جذب آن آسان است.
بهترین آلبالو برای خوردن، آلبالوی تازه اشست که رنگی کاملاً قرمز و درخشان دارد و آلبالوی نارس، دیر هضم است و کار روده ها را مختل می کند.
قسمت هایی که از درخت آلبالو در تغذیه و درمان استفاده می کنند عبارتند از: 1) میوه 2) دم میوه 3) مغز هسته میوه

خواص:
آلبالو مسکن تشنگی است و شربت آلبالو بهترین دارو برای افرادی است که عطش فراوان دارند.
هسته آلبالو، ضد اسهال و ضد فشار خون است.
آلبالوضد مواد صفراوی، حالت تهوع و ضد سنگ کلیه است.
آلبالو مسکن تشنگی و شربت آلبالو بهترین دارو برای افرادی است که عطش فراوان دارند .هسته آلبالو، ضد اسهال و ضد فشار خون است .
آلبالو، اشتها آور بسیار خوبی است.
ضماد و مرهم آلبالو برای باز شدن رنگ رخسار و چهره مؤثر و مفید است.
مصرف آلبالو برای گرم مزاجان و افرادی که چربی زیادی در شکم دارند سودمند است.
مصرف البالو برای افرادی که خارش پوستی دارند مؤثر و مفید است.
آلبالو خواص گیلاس دارد و مصرف آن اعصاب را آرامش می دهد ولی در هر حال نباید در مصرف آن زیاده روی کرد.
مصرف چند روز متوالی شربت یا مربای آلبالو برای معالجه نارسایی های کبد مفید است.
شربت یا مربای آلبالو در معالجه التهاب و ورم کلیه و ورم معده و روده مؤثر است.
مصرف جوشانده 30 گرم دم کرده دم آلبالو برای افرادی که دچار بیماری های کلیه و مثانه هستند مفید است، دم آلبالو را به مدت 12 ساعت در آب سرد خیس نموده سپس در یک لیتر اب اضافه کرده و می جوشانند و صبح و ظهر و شب یک لیوان از جوشانده را می خورند.
آلبالو برای رفع حرارت و تشنگی و غلظت خون و صفرا مفید است.
درخت آلبالو در مناطق مختلف ایران می‌روید. آلبالوی تازه بسیار لذیذ است و از میوه تازه و خشک آن استفاده می‌کنند. از این میوه شربت، مربا یا آلبالوپلو

درست می‌کنند. اگر به ادبیات هم علاقه داشته باشید می‌توانید سری به باغ آلبالو نوشته چخوف بزنید.

آلبالوی با خاصیت‌
آلبالو برای افراد دیابتی مضر نیست زیرا قند آن از نوع سوربیتول است که ۷۰ درصد آن در بدن انسان بدون این‌که به گلوگز تبدیل شود، صرف تولید انرژی می‌شود. آلبالو برای کاهش درد مفاصل، روماتیسم و نقرس بسیار مفید است. این میوه مقدار اسیداوریک خون را که در بیماران نقرسی‌ بالاست، کاهش می‌دهد. آلبالو دارای کالری و چربی کمی است و مقدار زیادی آب دارد. همچنین دارای پتاسیم بالا و سدیم کمی است که با نگهداری آب در بدن، تعادل آن را در بدن حفظ می‌کند.
مصرف آلبالو متابولیسم بدن را افزایش می‌دهد، در نتیجه انرژی بیشتری در بدن می‌سوزد. آلبالو خاصیت ملینی دارد. همچنین برای رفع حالت تهوع مناسب است.
آلبالو غنی از آنتی اکسیدان است. آنتی اکسیدان ‌های موجود در این میوه‌ها جلوی عمل رادیکال‌های آزاد را در بدن می‌گیرند. رادیکال‌های آزاد مولکول‌های ناپایداری هستند که با حمله به سلول‌های سالم، باعث تخریب آنها می‌شوند. تخریب سلولی توسط رادیکال‌های آزاد، باعث پیری زودرس سلول‌ها می‌شود. به دلیل همین خاصیت آلبالو در پیشگیری از سرطان و بیماری‌های قلبی مفید است. آلبالو و فرآورده‌های غذایی تهیه شده از آن ضدعفونی کننده ‌قوی روده‌هاست. علاوه بر این میوه‌ای مدر به شمار می‌آید. مصرف آلبالو برای دفع سنگ‌کلیه و رفع مشکل سنگ کیسه‌صفرا سودمند است. آلبالو به درمان کم خونی، رفع خستگی، نارسایی کبد و التهاب مفصل کمک می‌کند.
آلبالو در یک نگاه‌
صد گرم آلبالو ۱۶ گرم مواد قندی، ۸۵/۰ گرم پروتئین و ۶/۸‌کالری دارد. به‌علاوه صدگرم آن حدود ۵۰ میلی‌گرم کلسیم، ۲۰ میلی‌گرم فسفر، ۱ میلی‌گرم آهن، ۴۰۰ واحد بین‌المللی ویتامین A، ۱۴/۰ میلی‌گرم تیامین، ۱۲/۰ میلی‌گرم ریبوفلاوین، ۵ میلی گرم ویتامین C و نیز مقداری سدیم، منیزیم، پتاسیم، مس، روی و املاح دیگر دارد.

چند نکته آلبالویی‌
از آلبالویی که رنگ آن کاملا قرمز نشده است و دارای گوشتی سفت است (به اصطلاح نارس است) خودداری کنید زیرا مصرف آن کار روده‌ها را مختل می‌کند و موجب سوء‌هاضمه می‌شود.
یک مرتبه مقدار زیادی آلبالو نخورید بلکه به مقدار کم بخورید و در موقع خوردن هم خوب آن را بجوید تا به‌راحتی هضم شود. وقتی آلبالو خوردید روی آن آب نخورید زیرا موجب نفخ می‌شود. جوشانده دم آلبالو ادرارآور است. برای تهیه این جوشانده باید ۳۰ گرم دم‌ آلبالو را که خشک کرده‌اید در یک لیتر آب ۱۰ دقیقه بجوشانید و بعد آن را مصرف کنید. در طب جدید هم جوشانده دم‌آلبالو در مواردی که بخواهند خروج ادرار را زیادتر کنند مصرف می‌شود.معمولا کسانی که مشکل ورم‌روده دارند با مصرف آلبالو مشکل دارند زیرا آلبالو دیر هضم می‌شود. البته آنها می‌توانند آلبالوی پخته را به صورت کمپوت یا مربا مصرف کنند.

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله27    صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید