پایانامه بررسی شیوه های دعوت پیامبر اسلام(ص) با تکیه برحکمت، موعظه و مجادله احسن

اختصاصی از فی گوو پایانامه بررسی شیوه های دعوت پیامبر اسلام(ص) با تکیه برحکمت، موعظه و مجادله احسن دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

شلینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

 

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 

تعداد صفحه:142

فهرست و توضیحات:

فهرست مطالب

عنوان                                                                                          صفحه

چکیده

مقدمه ......................................... 1

فصل اول : کلیات

1 – 1 – اهداف و انگیزه موضوع.................... 6

1 – 2 – سؤالات تحقیق............................. 6

1 – 3 – پیشینۀ تحقیق............................ 7

1 – 4 – روش تحقیق............................... 8

1 – 5 – ساختار و محدوده تحقیق................... 8

فصل دوم : مفهوم حکمت ، موعظه ، جدل  و کاربرد آنها در قرآن کریم به عنوان شیوه دعوت پیامبر اسلام (ص)

2 – 1 – معانی لغوی و اصطلاحی حکمت ، موعظه ، جدل.. 10

2 – 1 – 1 – معنی لغوی و اصطلاحی حکمت............. 10

2 – 1 – 2 – معنی لغوی و اصطلاحی موعظه............ 13

2 – 1 – 3 -  معنی لغوی و اصطلاحی جدل............. 14

2 – 2 – کاربرد تعابیر مربوط به حکمت ، موعظه ، جدل در قرآن کریم ............................................... 15

2 – 2 – 1 – کاربرد تعبیر حکمت .................. 15

2 – 2 – 2 – کاربرد تعبیر موعظه.................. 17

2 – 2 – 3 – کاربرد تعبیر جدل.................... 18

2-3 شیوه های پیامبران در ابلاغ پیام الهی در قرآن کریم 18

2-3-1 شیوه دعوت پیامبر اسلام (ص) ................ 19

2-3-2 تبیین و تفسیر «حکمت ، موعظه حسنه و مجادله احسن» در آیه 125 از سوره نحل.................................... 23

فصل سوم : جلوه های حکمت الهی از منظر قرآن و روایات معصومین

3 – 1 – اهمیت حکمت از نظر اعتقادی در قرآن و روایات   28

3 – 1 – 1 – حکمت و توحید........................ 28

3 – 1 – 2 – حکمت و نفی از شرک .................. 31

3 – 2 – حکمت در نبوت و شریعت ................... 33

3 – 2 – 1 – حکمت الهی ، هدف بعثت انبیاء ........ 33

3 – 2 – 2 – حکمت الهی ، اخذ و میثاق با پیامبران 36

3 – 3 – اعطای حکمت بر صالحین در قرآن کریم ...... 37

3 – 3 – 1 – لقمان حکیم ......................... 37

3 – 3 – 1 – 1 – برگزیده هایی از سخنان حکمت آمیز لقمان     39

3 – 3 – 2 – حکمت حضرت داود ( ع )................ 41

3 – 3 – 2 – 1 – آزمون داود ( ع )................ 43

3 – 3 – 2 – 2 – سخن خداوند با داود ( ع ) و گزیده ای از سخنان آن حضرت........................................... 45

3 – 3 – 3 – حضرت عیسی  ( ع ).................... 47

3 – 3 – 3 – 1 – برگزیده ای از حکمت ها و مواعظ عیسی ( ع )  49

3 – 3 – 4 – حضرت یحیی ( ع )..................... 49

3 – 3 – 5 – حضرت موسی ( ع )..................... 51

3 – 4 – بررسی حکمت بر پیامبر ( ص ) مبنی بر اعطای فضل بر او و خاندانش « علیهم السلام »........................ 52

3 – 5 – حکمت و نزول قرآن........................ 55

3 – 6 – حکمت و معاد............................. 58

3 – 7 – حکمت و بی رغبتی به دنیا در قرآن کریم.... 60

3 – 8 – حکمت و تواضع............................ 62

3 – 9 – تأویل حکمت در قرآن و روایات............. 64

3 – 9 – 1 – حکمت حقیقی ، معرفت به اولیاء و ائمه معصومین ( علیهم السلام )........................................ 64

3 – 9 – 2 – ائمه معصومین ، وارثان علم و حکمت الهی    67

3 – 9 – 3 – ائمه معصومین ، معادن حکمت الهی...... 70

3 – 9 – 4 – ائمه معصومین ، مستودع حکمت الهی..... 71

3 – 9 – 5 – ائمه معصومین ، دعوت کننده به خداوند با حکمت  73

3-10- نتیجه گیری بحث............................ 74

فصل چهارم : جلوه های موعظه از منظر قرآن و روایات معصومین

4 – 1 – مفهوم و اهمیت موعظه..................... 78

4 – 2 – موعظه در قرآن کریم...................... 80

4 – 3 – موعظۀ اخلاقی............................. 84

4 – 4 – موعظه نفسانی............................ 85

4 – 5 – موعظه پذیری و تکبر...................... 86

4 – 6 – تأثیر گذاری موعظه....................... 88

4 – 6- 1 – شروط موعظه و وعظ..................... 90

4 – 7 – آداب موعظه کردن ........................ 93

4 – 8 – اقسام موعظه............................. 94

4 – 8 – 1 – موعظه ناپسند ( ناآگاهانه و شیطانی ). 94

4 – 8 – 2-  موعظه حسنه ......................... 95

4 – 9 – تفاوت موعظه و حکمت...................... 98

4 – 10 – تأویل موعظه حسنه در قرآن و روایات معصومین   99

4– 10 – 1 – نصیحت در زیارت جامعه کبیره.......... 103

4 – 11 – نتیجه گیری بحث......................... 104

فصل پنجم : جلوه های مجادله از منظر قرآن و روایات معصومین

5 – 1 – مفهوم مجادله........................... 108

5 – 2 – انواع مجادله در قرآن و روایات معصومین.. 109

5 – 2 – 1 – مجادلۀ اَحسن ........................ 109

5 – 2 – 1 – 1 – مجادله اَحسن در قرآن کریم........ 109

5 – 2 – 1 – 2 – مجادله اَحسن در روایات........... 112

5 – 2 – 2 – مجادلۀ غیر اَحسن .................... 114

5 – 2 – 3 – مجادلۀ عالمانه...................... 117

5 – 2 – 4 – مجادلۀ جاهلانه....................... 119

5 – 3 – مجادلۀ اَحسن پیامبران الهی.............. 120

5 – 3 – 1 – مجادلۀ انبیاء الهی از دیدگاه قرآن کریم   120

5-4- جلوه های مجادلۀ اَحسن رسول اکرم ( ص ) از دیدگاه قرآن کریم 122

5 – 4 – 1 – احتجاج آن حضرت در برخورد با یهودیان. 122

5 – 4 – 1 – 1 – احتجاج در مورد پسر خدا بودن عزیز پیامبر به زعم یهودیان........................................ 122

5 – 4 – 2 – احتجاج آن حضرت در برخورد با مسیحیان. 124

5 – 4 – 2 – 1 – احتجاج در مورد شفای جوان بیمار.. 124

5 – 4 – 2 -2 - احتجاج در مورد مقیاسۀ معجزۀ عیسی ( ع ) با معجزه پیامبر(ص)...................................... 124

5 – 4 – 2 – 3- پاسخ پیامبر (ص) به مسیحیان در مورد عیسی (ع) و دعوت آنان به مباهله................................. 125

5 – 4 – 3 – احتجاج آن حضرت در برخورد با مشرکین و ملحدین  127

5 – 4 –3 – 1 – احتجاج در شبهۀ حلول الهی در هیاکل و صور   127

5 – 4 – 3 –2 – احتجاج در شبهه تعیین و انتخاب پیامبر الهی 128

5 -  5 – فطری بودن گفتگوی جدلی................. 129

5 -  6 – زمینه های مجادلۀ غیر احسن  ( باطل )... 132

5 -7 – اهداف مجادله............................ 135

5- 8 – نتیجه گیری بحث.......................... 137

نتیجه گیری کلی ................................ 139

منابع و ماخذ .................................. 142

چکیده انگلیسی

چکیده:

پایان نامه حاضر تحت عنوان «بررسی شیوه های دعوت پیامبر اسلام (ص) با تکیه بر حکمت،  موعظه و مجادله احسن» با توجه به آیات قرآن کریم و روایات معصومین (علیهم السلام) و دیگر منابع از کتب معتبر اسلامی به بررسی عمده ترین شیوه های دعوت رسول اکرم (ص) پرداخته است.نوشتار حاضر در پنج فصل و هر فصل مشتمل بر بخشهای مجزا به بررسی مفهوم حکمت ، موعظه و مجادله احسن ، جلوه ها ،‌مصادیق ، تأویل و اهداف آنها ازمنظر قرآن و روایات معصومین می پردازد.

روش تبلیغی انبیاء و خصوصاً رسول اکرم (ص) بهترین و نافذترین روشهای ارائه شده به جامعه بشری بوده است که بر اساس دعوت خلق به معرفت و عبادت پروردگار با «حکمت و موعظه حسنه و مجادله احسن» بوده است.حکمت که لازمه هدایت است بر اساس کتاب الله و مصلحت وقت ، که بنا به دلایل و برهان صورت می پذیرد و در واقع موجب معرفت و تفقه در دین است که به اطاعت خدا و رسول و ائمه اطهار (علیهم السلام) می انجامد و منظور از موعظه حسنه همان نصایح مشفقانه مشتمل بر وعد و وعید الهی است و منظور از مجادله احسن استفاده از مقدمات درست در جهت اقناع ومجاب کردن مشرکان و کفار و مخالفان و نهایتاً دعوت ایشان به اسلام و حقیقت می باشد.

واژه های کلیدی : حکمت ، حکم ، موعظه ، موعظه حسنه ، جدال ، مجادله احسن

دانلود تحقیق وعظ و موعظه

اختصاصی از فی گوو دانلود تحقیق وعظ و موعظه دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

وعظ و موعظه، در انقلاب افکار و دگرگون ساختن اندیشه های مردم آن اندازه تأثیرگذار است که خداوند متعال یکی از راه های دعوت به پروردگار و ابلاغ دین حق را برای حضرت محمد (ص)، موعظه حسنه قرار داده است و از آن زمان پیامبر (ص) خطابه هایی بسیار رسا و غرّا را در جمع افراد مکه و مدینه برای دعوت به اسلام بیان داشتند.

مواعظ رسول گرامی اسلام (ص) و استفاده از فن خطابه به منظور یک ابزار تربیتی تأثیرگذار، پس از آن حضرت نیز دنبال شد و در مدت زمان کوتاهی به اوج خود رسید. خطبه های معروف حضرت فاطمه(س) در مسجد مدینه و خطبه ها و مواعظ حضرت علی(ع) و دیگر ائمة معصومین که با بیانات مختلف به موعظه و نصیحت خلق می پرداختند نشان از سابقه وعظ در دین اسلام و ادامه راه آن حضرت در به کار بردن مواعظ حسنه برای ارشاد و هدایت دارد.

مجالس وعظ و خطابه صوفیان، مکانی بود که در آن شیخ و مریدان، صوفیان و غیرصوفیان یکدیگر را بیشتر از زمان های دیگر می دیدند و پیوند مستحکم تری با یکدیگر می یافتند در این مجالس پیر و مرشد، خطاب به مریدان خود و نیز مردم عادی سخن می گفت که اغلب سرشار از ذوق و حال بود و ایراد این گونه سخنرانی های صوفیانه، باعث می شد که برخی از حاضران مجالس به آیین تصوف و عرفان علاقه مند شوند و به جمع صوفیان بپیوندند.

از آنجا که هدف از این سلسله گفتارها بازداشتن مردم از انجام دادن کارهای ناشایست، و پرداختن به نیکی ها و متوجه کردن آنان به خداوند بود، این مجالس به انگیزة ارشاد و نصیحت، معرفت گفتن و وصیّت کردن برگزار می گردید.

مجالس ابوسعید ابی الخیر به انگیزة ارشاد و نصیحت مستمعان تشکیل می شد و محور اساسی تعالیم وی مبارزه با نفس و هواهای نفسانی و پرهیز از ریا و ریاکاری بود و مجالس مولانا جلال الدین علاوه بر ارشاد بیشتر به قصد معرفت و معانی گفتن برگزار می شد.

محل اصلی برگزاری مجالس ابوسعید را خانقاه و در مرتبه بعد مشهد مقدس(مشهد ابوسعید)

و مسجد می توان به شمار آورد و مولوی بیشتر مجالس را به سبب علاقه ای که به مدرسه خود داشت، در آنجا برگزار می کرد.

بیشترین مکان هایی که ابوسعید در آنجا به مجلس گویی می پرداخت، به ترتیب نیشابور، مهنه، طوس، مرو و سرخس بوده است و مولانا مجالس خود را در شهر قونیه برگزار می کرده است.

 مجالس ابوسعید، هر روز صبح زود، بعد از طلوع آفتاب برگزار می گردید و از برنامه و ترتیب زمانی خاصی پیروی می کرد که شواهد قطعی دربارة تشکیل مجالس وی در روزهای آدینه، دوشنبه و پنجشنبه در دست است؛ ولی برگزاری مجالس مولانا  از نظم زمانی خاصی پیروی نمی کرده و ظاهراً طبق حالات درونی وی و یا بنا به درخواست مریدان تشکیل می شده است و تنها در یک مورد به برگزاری مجالس وی در روز آدینه اشاره گردیده است.

ابوسعید و مولانا هر دو به عنوان سخنران مقیم، هم در محل اقامت خود مجلس می گفتند و هم بنا به دعوت مریدان و هواداران راستین خود، در محل و مکانی غیر از محل و مکان دائمی به مجلس گویی می پرداختند؛ با این تفاوت که ابوسعید برای مجلس گویی به شهرهای دیگر هم مسافرت می کرد، ولی مولانا تنها در قونیه به معرفت گویی می پرداخت؛ اما محل برگزاری مجالس خود را بنا بر حالات درونی و استدعای برخی مریدان، گه گاه تغییر می داد.

در مورد هیأت ظاهری ابوسعید ابی الخیر و مولوی در حین مجلس گفتن اشاره چندانی نشده است تنها در یک جا، اشاره شده که ابوسعید در مجلسی جامة سرخ رنگ پوشیده و دستاری سفید در سر بسته است و مولانا هنگامی که مجالس وعظ و تذکیر برگزار می کرد دستار دانشمندانه (فقیهانه) بر سر می گذاشت و بنابر سنت علمای راستین ردای فراخ آستین می پوشید.

ابوسعید در حین مجلس گفتن، بیشتر بر تخت می نشست و در برخی اوقات بر منبر می رفت و یا اگر در خانقاهی مدعو بود برای او «کرسی جامه» می نهادند ولی مولانا همیشه روی منبر به معرفت گویی می پرداخت. ابوسعید و مولانا هر دو در حالت نشسته به وعظ می پرداختند و در بعضی حکایات روایت شده که ابوسعید بر تخت نشسته و همچون سلاطین برچهار بالش تکیه داده است و مجلسی از مولانا در حالت ایستاده نیز نقل گردیده است.

نحوه شروع مجالس ابوسعید بدین گونه بود که بعد از ورود شیخ، ابتدا قاری آیه یا آیاتی از

قرآن را می خوانده، و ابوسعید در ارتباط با آیات تلاوت شده به سخن گفتن می پرداخته است و یا اگر مستمعی سؤالی در ذهن داشته آن را مطرح می کرده، که گه گاه جواب سؤال محتوای اصلی مجلس را در برمی گرفته است. شیوه معمول در پایان مجالس وی به این طریق بوده که اول بر حضرت محمد(ص) صلوات می فرستاده و بعد دست به صورت خود می کشیده و مجلس را ختم می کرده است.

نحوة شروع و ختم مجالس مولانا، به این طریق بوده که در مجالس سبعه، هر هفت مجلس به شیوة اهل وعظ با خطبه ای عربی شروع شده که بیشتر عبارات آن مسجع است، و در بین آن آیاتی از قرآن مجید در بیان حکمت و قدرت حضرت حق آمده و با درود بر رسول اکرم(ص) و ستایش چهار خلیفه اهل سنت و همچنین در مجلس هفتم علاوه بر آنان با درود بر حسنین، علیهما السلام، خطبه به پایان رسیده و بعد از آن مناجاتی به زبان فارسی شامل دعا و استغاثه به درگاه حضرت حق بیان شده است که بیشتر جملات آن مسجع و زیباست. بعد از این مناجات حدیثی ذکر می شود که حکایات، آیات، داستان ها، احادیث و ابیات عربی و فارسی بیان شده، در طول مجلس برای شرح و توضیح و تفسیر حدیث اول است و در آخر مجلس اول و دوم تفسیر بسم الله آمده است و مجالس اول،پنجم ،ششم و هفتم با حمد و ثنای ذات اقدس الهی به پایان می رسد و گاه آیه ای متناسب از قرآن کریم یا ذکر جمله ای نظیر« الحمد لله رب العالمین» پایان بخش مجلس است. و مجالس دوم، سوم و چهارم با درود و صلوات بر رسول اکرم (ص) و خاندان مطهّر آن حضرت پایان می گیرد.

شامل 17 صفحه فایل word