پروپوزال بررسی رابطه سبکهای رهبری مدیریت با میزان جذب در آمدهای گمرکات استان آذربایجان غربی
قابل توجه : این پروپوزال به مدت محدودی با تخفیف 45 درصدی بفروش می رسد.
The relationship between leadership styles with the absorption income Management West Azerbaijan customs
مقدمه
با توجه به برخورد جوامع بشری با مسائل ناهمگون بی شمار فزاینده وابستگی متقابل بین کشور‌ها، تحلیل رفتن منابع طبیعی، سرعت فزاینده تغییرات و مسائل عدیده‌ای از این قبیل نیاز به یافتن تصویری هر چه جامع‌تر و دقیقتر از آینده برای هر جامعه از ضروریات است. (کفایت، 1372).
تورنس (1959) استدلال می‌کند که تصاویر آگاه و ناخودآگاه از آینده، نیروی محرک مهمی در پس دستاوردهای آینده‌اند. تصاویر مثبت آینده، نیروی پر توان مغناطیسی هستند که ما را به تحرک واداشته‌اند و به ما انرژی لازم را برای حرکت به پیش به سوی امکانات، راه‌حلها و دستاوردهای خلاقی و جدیدی می‌دهند از طرفی برای آنکه بتوانیم قدرت تصور خود را افزایش دهیم و تصاویر مثبتی از آینده خلق کنیم باید خلاقیت خود را پرورش دهیم. چه نیاز به به خلاقیت اجتناب ناپذیر است، بنابراین در این دنیای پیچیده کنونی که در هر رقابتهای بسیار فشرده جوامع مبتکر و مختلف برای دستیابی به جدیدترین تکنولوژی و منابع قدرت هستیم. افراد تیز هوش خلاق و صاحبان اندیشه‌های نو و جدید همانند گرانبهاترین سرمایه‌ها از جایگاه بسیار بالا و ارزشمندی برخوردار هستند.
هر چه قدر جهانی که در آن زندگی می‌کنیم پیچیده‌تر می‌شود نیاز به شناسایی و پرورش ذهنهای خلاق و آفریننده محسوس و روشنتر می‌گردد. در همین رابطه نونیامی معتقد است:
«شانسی برای بدست آوردن خلاقیت بالقوه می‌تواند موضوع مرگ و زندگی هر جامعه‌ای باشد» (گاستون، 1985).
به همین دلیل امروزه جامعه، بیش از هر زمان دیگر به افراد خلاق و هوشمند نیاز دارد در شرایط کنونی، مسائل خلاقیت از تمرین مسائل در قلمرو روانشناسی آموزشگاهی است.
در مورد خلاقیت و شناخت کودکان خلاق باید خاطر نشان سازیم قبل از اینکه که آتی بتواند خلاق شود باید شرایط یا محیط مناسب فراهم شود. خصوصیات افراد خلاق و غیر خلاق مباحثی چند را در رابطه با محیط خانوادگی با خلاقیت را به بار آورده به طوری که هم اکنون عقیده بر این است که محیط خانوادگی انسان خلاق چیزی سوال محیط خانوادگی آدم غیر خلاق می‌باشد. این تفاوت مخصوصا در آنچه که مربوط به روابط والدین و فرزندان می‌باشد جنبه مشخصتری دارد.
در این فایل به توضیحاتی در مورد سبکهای ادبی و مکتبهای اروپایی پرداخته شده است.
پرسشنامه سبکهای مدیریت تعارض توماس کیلمن
این مقیاس توسط توماس و کیلمن (1974)، جهت سنجش پنج سبک حل تعارض رقابت، سازش، اجتناب، همکاری و مصالحه طراحی شده است. این ابزار شامل 30 جفت جمله (الف و ب) می باشد و آزمودنی مؤظف است تا از میان دو جمله الف یا ب هر ماده، یک جمله را به دلخواه به عنوان گزینه ای که که با روحیات او به هنگام مواجهه با تعارض همخوانی بیش تری دارد انتخاب کند. بدیهی است که هر چه نمره فردی در این سبک بالاتر باشد، می توان اذعان داشت که به هنگام مواجهه با تعارض از میان پنج سبک فوق الذکر، این سبک، سبک غالب مدیریت تعارض در وی می باشد. ضرایب پایایی این مقیاس براساس گفته توماس و کیلمن به این قرار است: ضرایب همسانی درونی (براساس روش تنصیف) برای پنج سبک به ترتیب برابر با ...
ادامه در فایل پیوستی
توضیحات اضافه:
انواع سبک های تعارض
سبک اجتناب
سبک اجتناب، به عنوان عدم ابراز وجود و عدم همکاری شناخته می شود. این سبک با کناره گیری از موقعیت درگیر تعارض مرتبط است. هنگامی که فرد، نگرانی کمی هم برای علائق خودش و هم دیگری داشته باشد، او از سبک مدیریت تعارض اجتناب استفاده می کند (کیلمن و توماس، 1975 و توماس،1976).
سبک انطباق
این سبک، سطح کمی از نگرانی در مورد خود اما میزان بالایی از نگرانی برای دیگری را نشان می دهد(فرد آنچه را که طرف مقابل می خواهد برایش انجام می دهد). هنگامی که فرد، اهمیت کمی به خودش می دهد، اما به دیگران بسیار اهمیت می دهد، سبک انطباق را اتخاذ می کند. در این حالت یک طرف ارتباط تلاش می کند تا با تطبیق دادن خودش با تمایلات طرف مقابل، توازن رابطه را حفظ کند (کیلمن و توماس، 1975 و توماس،1976).
سبک رقابت
بر خلاف انطباق، فرد به میزان زیادی در مورد خودش نگران است اما تنها سطح اندکی نگرانی در مورد دیگری دارد (بدون توجه به تمایلات دیگری رفتار می کند). سبک رقابت دارای ابراز وجود و عدم همکاری است. این سبک با رفتارهای اجباری و مشاجرات برنده- بازنده مرتبط است(کیلمن و توماس، 1975 و توماس، 1976).
سبک همکاری
سبک همکاری، مدیریت تعارضی را نشان می دهد که دارای میزان بالایی از ابراز وجود و همکاری هم زمان است. سبک همکاری بر خلاف سبک اجتناب است. این سبک می تواند به عنوان سبک مدیریت تعارض برنده- برنده توصیف شود که در آن فرد به یک میزان هم به نگرانی های خود و هم دیگری اهمیت می دهد. در این سبک، شخص نگرانی بالایی هم در مورد خود و هم در مورد دیگری دارد (کیلمن و توماس،.( 1975 و توماس، 1976).
سبک مصالحه(سازش)
این سبک شامل نگرانی(اهمیت) متوسط برای خود و طرف مقابل در تعارض می باشد. این سبک با «دادن و گرفتن» مرتبط است یا شراکتی است که طبق آن هر دو طرف چیزی را از دست می دهند تا تصمیمی بگیرند که برای هر دوی آنها قابل قبول باشد. این سبک، حد متوسطی از ابراز وجود و همکاری را نشان می دهد(کیلمن و توماس، 1975 و توماس،1976).
نکته: نحوه تفسیر پاسخ ها در فایل پیوستی ذکر شده است.
نوع فایل پیوستی: word 2003
به نظر می‌رسد شوخ طبعی احساسی باشد که با گرایشهای روان شناختی خاصی از قبیل احساس سلامت و شادی روان، صرف نظر از نوع جنسیت رابطه داشته باشد. فوجیتا و همکاران (1996)، در پی یافته‌های تحقیقی خود اشاره می‌کنند که آنچه شادی موفقیت فعلی را تعیین می‌کند بیشتر وقایع اخیر زندگی است تا وقایع دور، به عبارت دیگر اتفاقات، حوادث و فرصتهای شادی بخش در زندگی هم برای مردان و هم برای زنان می‌تواند به یک اندازه در احساس شوخ طبعی آنها مؤثر باشد (مولوی و قرایی، 1382).
در تعریف مشخص تری که از شوخ طبعی آمده شوخی حالتی مثبت در ذهن است و موقعی ایجاد می‌شود که فردی موضوعی ناهمخوان غیر منتظره و یا سرگرم کننده را بگوید و یا انجام دهد. یا اینکه برای برخی افراد به دلایل دیگری اتفاقی می‌افتد و مردم می‌خندند (آرگایل و همکاران، به نقل از کلانتری، 1383).
سبکهای شوخ طبعی:
شامل چهار سبک هستند:
1- سبک ارتقاءدهنده خود: شوخی‌هایی که با آنها شخص خود را بزرگ می‌کند بدون اینکه موجب آزار دیگران شود.
2- سبک پیونددهنده: شوخی‌هایی که باعث استحکام رابطه فردی می‌شوند.
3- سبک پرخاشگرانه: شوخی‌هایی که ضمن بالا بودن روحیه فرد موجب تحقیر دیگری می‌شوند.
4- سبک متناقض یا ضرر به خود: شوخی‌هایی که در آن فرد به قیمت متضرر شدن خود موجب تقویت روابط می‌شود (حیدری، 1382).
«شوخی در حیوانات»
نکته مورد توجه این است که یک منشأ غریزی درباره شوخی وجود دارد که نقش عوامل زیستی را تأیید می‌کند. گربه‌ها، سگها و بسیاری دیگر از حیوانات به ویژه کوچکترها بازی می‌کنند و این کار معمولاً فعالیتی اجتماعی است. باور عمومی این است که این کار برای تمرین مهارتهایی از قبیل مبارزه است که بعداً اهمیت خواهد داشت. بازی اغلب با علائم اجتماعی همراه است، مانند «بازی چهره» در شمپانزه که نشانگر تعقیب یا حمله‌ای خطرناک نیست. معهذا، این رفتار فقط در میمونها که تماس زیادی با انسانها دارند و علائم تکلمی که برخی مواقع شباهت زیادی با شوخی دارد را می‌توان در آنها مشاهده کرد. واشو[1] از علامتی برای «خنده» برای دعوا کردن، تعقیب کردن و دالی[2] استفاده کرد. او یک بار مسواک را به عنوان شانه به کار برد.
کوکو[3] نیز لطیفه‌هایی را درست کرد، او به جای گذاشتن انگشت روی دهان، انگشتش را روی گوشش گذاشت و با این روش نشانه‌ای از نوشیدن را نشان داد.
او دوست داشت آزمایشگر را با دادن یک سری علائم بخنداند. او حالت انسانها را نگاه می‌کرد و به طور آشکاری منتظر وقوع یک پاسخ مثبت بود مک کی، 1979، به نقل از آرگایل، 1990).
شمپانزه‌های جوان نیز همدیگر را می‌خنداندند (وان هوف و همکاران 1972).