لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه37
فهرست مطالب
آیات بیان گر وجود نماز پیش از معراج 25
اکنون که به اجمال نمازگزار بودن پیامبر(صلى الله علیه وآله) پیش از معراج و وجوب نمازهاى یومیه در سفر معراج روشن شد، بحث فشرده و کوتاه خود را با بیانى از علامه مجلسى(قدس سره)به پایان مى بریم. ایشان در این باب مى گوید:
آن چه از اخبار معتبر و آثار مستفیض بر من آشکار شده، این است که پیامبر(صلى الله علیه وآله)پیش از بعثت از زمانى که خداوند عقلش را به کمال آورد، نبى و مؤید به روح القدس بوده و فرشته با او سخن مى گفته و او صدا (هاى وحیانى) را مى شنیده و خوابِ وحیانى نیز مى دیده است ... و همواره پیش از بعثت، خدا را به انواع عبادات پرستش کرده است. [این عبادات ]یا موافق با آن چه بعدها به مردم ابلاغ کرده و یا به صورت دیگر، یا طبق با شریعت ابراهیم یا دیگر پیامبران پیشین بوده است، نه به گونه اى که تابع آنان و عامل به شرایع آنان به شمار آید، بلکه به این معنا که آن چه به او وحى مى شد، طبق بعضى از شرایع گذشته بود و با آن چه بعد از رسالت بر او نازل شد نسخ گردید.44
نتیجه آن که آغاز نمازهاى واجب یومیه بر مردم پس از معراج بوده است، اما پیامبر(صلى الله علیه وآله) و بعضى از نزدیکانش، مانند حضرت على و خدیجه(علیهما السلام) پیش از آن نیز نماز مى گزاردند. اگرچه مى توان از برخى آیات قرآن مانند: «کلا لا تطعه و اسجد و اقترب»45 نیز بر واجب بودن نمازى که پیامبر پس از بعثت (و پیش از معراج) مى خوانده دلیل آورد، ولى به یقین آن نماز، نماز واجب یومیه نبوده و ایشان هر از گاهى دو رکعت مى خواندند. حتى با توجه به روایاتى که برخى از آن ها را پیش تر گزارش کردیم، و با عنایت به اخبارى که علامه مجلسى در این گفته خویش بدان استناد کرده است، پیامبر(صلى الله علیه وآله پیش از بعثت نیز نمازگزار بودند، اما چگونگى و واجب یا مستحب بودن آن بر ما روشن نیست.
در آخرین سخن در این گفتار نظر شما را به دو ماجراى زیر جلب مى کنیم
الف: فاطمه (یکى از دختران حضرت ((على))) نزد جابر بن عبدالله انصارى رفت, و چنین گفت: ((اى همنشین رسول خدا! ما بر گردن شما حقوقى داریم, یکى از حقوق ما این است که هر گاه شما یکى از افراد خانواده ما را دیدید که بر اثر عبادت و ریاضت در راه خدا, خود را به خطر انداخته, نزد او برو و دل سوزى کن و تذکر بده تا او خود را از خطر حفظ نماید, لذا این على بن الحسین(ع) (یادگار پدرش امام حسین((ع))) است که بر اثر نماز و عبادت بسیار, بینى اش زخم شده, پیشانیش پینه بسته و زانوها و کف دست هایش آسیب دیده, و بدنش بر اثر عبادت, نحیف و فرسوده گشته است
جابر به خانه امام سجاد(ع) آمد و پس از کسب اجازه وارد خانه شد, او را در محراب نماز و عبادت دید, به طورى که عبادت بسیار, او را خسته و کوفته نموده بود. کنارش نشست و چنین عرض کرد: ((اى فرزند رسول خدا! آیا نمى دانى که خداوند بهشت را براى شما و دوستان شما آفریده و دوزخ را براى دشمنان شما؟ بنابراین چرا در نماز و عبادت, آنقدر خود را به رنج و زحمت مى اندازید
امام سجاد(ع) به او فرمود: اى همنشین رسول خدا(ص) آیا نمى دانى که خداوند گناه گذشته و آینده جدم رسول خدا (ص) را آمرزیده, در عین حال آن حضرت آنقدر نماز خواند و عبادت کرد که پاهایش ورم نمود و ساق پاهایش باد کرد و شخصى به او گفت: با آن همه مقام چرا خود را آن همه رنج و زحمت مى اندازى؟ در
تحقیق در مورد مقام پیامبر اعظم و نماز