عفونت چه بخش‌هایی از مجاری ادراری را بیشتر درگیر می‌کند؟
عفونت‌های ادراری را به دو گروه عفونت‌های سطحی و عفونت‌های عمقی تقسیم می‌کنند. عفونت‌های سطحی پوشش سطحی داخل سیستم ادراری یا مخاط را درگیر می‌کند و بیش از نود درصد عفونت‌های این دستگاه را شامل می‌شود. درحالی‌که عفونت‌های عمقی درگیری بافت‌های عمقی کلیه‌ها، پروستات و بیضه را باعث می‌شوند. در عفونت‌های عمقی، بیماران معمولاً تب شدید و حال عمومی بدی دارند.
آیا شیوع عفونت‌های ادراری در زنان و مردان یکسان است؟
خیر. در سنین زیر سه‌ماهگی، عفونت‌های ادراری در پسرها بیشتر از دختران است، و پس از آن، شیوع عفونت در زنان سی تا پنجاه برابر مردان است. علت آن کوتاه و مستقیم بودن مجرای ادرار در زنان است که در نتیجة آن، میکروب‌ها به‌سادگی با عبور از مجرا به مثانه می‌رسند و عفونت سطحی ایجاد می‌کنند.
بی‌توجهی به عفونت‌های ادراری چه پیامدهایی به‌دنبال دارد؟
اهمیت عفونت‌های ادراری در آن است که اگر دیر تشخیص داده شوند یا بد درمان شوند، عوارضی در بیمار ایجاد می‌کنند که در بعضی مواقع منجر به از کار افتادن کلیه‌ها می‌شوند، به‌‌طوری‌که تعداد زیادی از بیماران همودیالیزی ثانویه در نتیجة عفونت به این روز افتاده‌اند. البته عفونت‌های ادراری سطحی و بدون تب آسیب جدی به کلیه‌ها نمی‌رسانند، ولی عفونت‌های عمقی مخصوصاً به همراه بیماری‌های زمینه‌ای دیگر مانند سنگ، انسداد مادرزادی در مسیر ادراری، مثانه عصبی، و برگشت ادرار از مثانه به کلیه‌ها قادر به تخریب کلیه‌ها و نارسایی کامل آنها هستند.
به‌طور‌کلی میکروارگانیسم‌ها چگونه وارد دستگاه ادراری می‌شوند؟
در نود درصد مواردِ عفونت‌های ادراری، میکروب‌ها از راه مستقیم و عبور از مجرای خروجی ادرار به مثانه می‌رسند و عامل آن میکروب‌های روده‌ای هستند که در ناحیة اطراف مجرا وجود دارند و ندرتاً ممکن است از مثانه به کلیه برسند و ایجاد عفونت عمقی کلیه (پیلونفریت) بکنند. در موارد دیگر، میکروارگانیسم‌ها از یک کانون عفونی به خون وارد می‌شوند، سپس به کلیه‌ها، پروستات یا بیضه‌ها می‌رسند و ایجاد عفونت می‌کنند. در موارد بسیار نادری، عفونت از طریق سیستم لنفاتیک منتقل می‌شود.
عفونت‌های ادراری با چه علائمی همراه است؟
اصولاً علائم شامل دو دسته هستند: علائم ناشی از تحریک و التهاب سیستم ادراری که بر حسب محل عفونت متفاوت است، و علائم عمومی عفونت در بدن که شامل بی‌اشتهایی، تهوع، استفراغ و غیره است. در ضمن، علائم در کودکان و بزرگسالان متفاوت است؛ ولی علائم مشترکی در عفونت‌های ادراری وجود دارد که باید همة افراد به آن آگاه باشند، این علائم عبارت‌اند از:
1. سوزش ادرار و تکرر ادرار که به علت تحریک مثانه در اثر عفونت و التهاب ایجاد می‌شود، همچنین تحمل کم مثانه که در کودکان و گاهی بزرگسالان ممکن است منجر به بی‌اختیاری ادراری شود.
2. تغییر رنگ ادرار به صورت کدر یا خونی شدن ادرار که معمولاً بیماران را به وحشت می‌اندازد؛ درصورتی‌که عفونت سطحی و سادة مثانه نیز ممکن است در اثر التهاب مخاطی باعث پاره شدن مویرگ خونی شود و ادرار کاملاً قرمز و خونی بشود که با درمان عفونت بلافاصله بهبود می‌یابد.
3. تب و لرز و تهوع و استفراغ که در عفونت‌های ادراری افراد زیر یک سال و همچنین عفونت‌های عمقی کلیه‌ها، پروستات و بیضه‌ها در افراد بزرگسال شایع است.
4. کاهش و توقف رشد در کودکان. مادران در صورت وجود چنین علامتی باید برای بررسی عفونت ادراری به پزشک مراجعه کنند.
5. درد پهلوها که در عفونت‌های عمقی کلیه‌ها بسیار شدید و همراه با تب و لرز و تهوع و استفراغ است.
6. اشکال در ادرار کردن و احتباس ادراری که در عفونت‌های مثانه و پروستات و مجرا ممکن است دیده شود.
با توجه به علائمی که به آنها اشاره کردید، اگر فردی دچار درد پهلو و ناحیة کمر شد، حتماً دچار بیماری کلیوی شده است؟
سؤال خوبی مطرح کردید، چون بیماران زیادی با درد پهلو، که در اثر سرما تشدید می‌شود، به ما مراجعه می‌کنند و نگران کلیه‌های خود هستند. در جامعه این‌طور جاافتاده که درد پهلو مساوی با درد کلیه‌هاست، درحالی‌که همین‌جا به عرض خوانندگان می‌رسانم که درد کلیوی به هر علتی، مثلاً عفونت، سنگ و تومور ایجاد شود، یک درد نسبتاً دائمی است و با تغییر حالت بدن، مثلاً نشستن، بلند شدن، راه رفتن، سرپا ایستادن و کارکردن، شدت آن عوض نمی‌شود و معمولاً چنین دردهایی کمتر منشأ اسپاسم عضلانی هستند. اکثر مردم به‌دلیل نداشتن اطلاعات کافی پزشکی فکر می‌کنند در هوای سرد دچار سرماخوردگی و عفونت می‌شوند؛ درحالی‌که 25 درصد خون قلب وارد کلیه‌ها می‌شود و کلیه‌ها همیشه گرم هستند و سرمای محیط اطراف هیچ تأثیری روی کلیه‌ها که در عمق عضلات پهلو قرار دارند نمی‌گذارد.
با توجه به اختلافات آناتومیک بدن زنان و مردان، در دو جنس علائم عفونت‌های ادراری چه تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند؟
شامل 3 صفحهword
دانلود مقاله عفونت ادرار