مسائل مربوط به مدیریت سلامت و ایمنی راهها به روش FAHP

اختصاصی از فی گوو مسائل مربوط به مدیریت سلامت و ایمنی راهها به روش FAHP دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

نام محصول : پاورپوینت مسائل مربوط به مدیریت سلامت و ایمنی راهها به روش FAHP

فرمت : PPT

حجم : 4 مگابایت

تعداد اسلاید : 31

زبان : فارسی

سال گردآوری : 1395

مقدمه :

شبکه های ارتباطی و جاده ها بخش مهمی از سرمایه های کشور محسوب می شود. در کنار این موضوع نگهداری از این شبکه های عظیم مواصلاتی از یک سو و تامین امنیت سلامت نیروهای انسانی که با یک روند رو به رشد و شتابان در این محورها تردد میکنند، بحث جدیدی را در مفهوم راهسازی بخصوص راه های روستایی مطرح می سازد. به طوری که براساس آمار سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور متوسط زمان راه اندازی طرح‌های ملی و سرمایه بر، در حال حاضر هشت سال است.

•54 درصد از طرح‌های عمرانی دارای مشکلات طراحی هستند. 27 درصد از طرح‌های عمرانی ناقص اجراء می شوند و 28 درصد از طرح‌های عمرانی در مرحله بهره برداری دارای مشکل هستند لذا بررسی عوامل به وجود آورنده تأخیرات و تعیین تأثیر هر یک از آن ها بر اهداف اصلی پروژه یعنی زمان، هزینه و سلامت ایمنی می تواند کمک بزرگی به مدیریت، برای انجام هر چه بهتر پروژه های عمرانی و شناسایی مهم ترین خطر های موجود در پروژه ها، می توان راهکار های مفیدی را جهت کاهش یا حذف آن ها ارائه نمود (شهبازی،1388).

 

 

بیان مسئله :

 شبکه راه‌های ارتباطی به عنوان یکی از شاخص‌های مهم رشد و توسعه ملی نقش عمده ای در انتقال محصولات، ارائه خدمات اساسی و ترویجی و نیز ایجاد ارتباطات فرهنگی و اجتماعی را برعهده دارد. با اشاره به اهمیت صنعت حمل و نقل در جهت توسعه اقتصادی و فرهنگی کشور بر لزوم کاهش آمار تصادفات جاده ای و تسریع در حمل و نقل کالا، مسافر و فراهم نمودن زمینه تولید و انتقال مناسب محصولات و ایجاد راه‌های مناسب، ساخت بزرگراه‌ها و تبدیل راه‌های فرعی به اصلی باید تاکید کرد. . با توجه به قطب گردشگری، فرهنگی، کشاورزی راه روستائی نقش بسیار حساس را در این مقوله دارد (آسایش، 1374).

 

اگر چه راه‌های اصلی، استخوان بندی شبکه حمل و نقل کشور را تشکیل می دهند و بیش ترین حجم جابه جایی کالا و مسافر در این جاده ها صورت می گیرد ولی آمار وارقام حکایت از آن دارد که  راه های روستایی وبعضاً راه های فرعی که نقش ارتباطی بیش تری دارند ، سهم بیش تری از شبکه راه های کشور را به خوداختصاص داده اند و این امر حکایت از آن دارد که امر ارتباط دهی مناطق و مراکز تجمع انسانی هنوز نقش غالب را در برنامه ریزی توسعه شبکه راه های کشور بر عهده دارد و نگاه حمل و نقلی در توسعه شبکه راه ها هنوز جایگاه خود را پیدا نکرده است(رضوانی،1382).