مقاله با عنوان عوامل مؤثر بر تجمیع نیترات در سبزی ها در فرمت ورد در 10 صفحه و شامل مطالب زیر می باشد:
عوامل موثر بر تجمع نیترات در سبزیها
علل تجمع نیترات در سبزیهای میوه ای
نوع محصول/میزان نیترات(mg/kg FW)/ نوع محصول / میزان نیترات(mg/kg FW)/
حد مجاز غلظت نیترات در برخی از محصولات سبزی و صیفی
عوامل موثر بر تجمع نیترات در سبزیها
اثر عوامل محیطی
اثر نوع رقم
اثر کود
روشهای کاهش نیترات در سبزیها
درجه حرارت - وضعیت هوا - TDS - اکسیژن محلول - فسفات و نیترات آب ورودی به سد طالقان و لتیان در سال 89 بصورت ماهانه در این فایل اکسل وجود دارد . این اطلاعات حاصل آزمایش های آب منطقه ای تهران در طول سال 89 و ماه های اردیبهشت تا اسفند می باشد. این فایل شامل 8 دوره نتایج پارامتر های ذکر شده در طول سال 89 برای سد لتیان و سد طالقان می باشد.
خلاصه مقاله:
کاربرد فراورده های زیستی در تغذیه گیاهان به عنوان راهکاری بنیادین برای توسعه سیستم های مدیریت تلفیقی تغذیه گیاهی و به منظور افزایش کمی و کیفی مواد غذایی در واحد سطح می باشد. به منظور بررسی اثر مقادیر مختلف نیترات آمونیوم همراه با کودهای زیستیبارور 2 و نیتروکارا بر عملکرد و صفات رویشی سیرخوراکی توده محلی آذر شهر آزمایشی در سال زراعی 1390-91 در قالب طرح بلوکهای -کاملا تصادفی با 1 تیمار در 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی خلعت پوشان دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز به اجرا درآمد. تیمارها عبارت بودند ازکاربرد دو سطح نیترات آمونیوم ) 05 و 125 کیلوگرم در هکتار( به همراه کودهای زیستی بارور 2 B ( و نیتروکاراN بدین صورت ) 80و120 N ،05+ B ،05+ N ،125+ B 125+ ، شاهد( اجرا گردید. نتایج نشان داد که صفات عملکرد در واحد سطح، کلروفیل، سطح برگ، وزن خشک برگ، طول شبه ساقه، تعداد سیرچه، قطر سوخ و شاخص برداشت تفاوت معنی داری داشتند. در بین تیمارهای مورد بررسی تیمار 05 کیلوگرم نیترات آمونیوم در هکتار بیشترین عملکرد سیرخوراکی در واحد سطح10156/67 کیلوگرم در هکتار(، طول شبه ساقه، وزن خشک برگ و وزن تر سیرخوراکی را به خود اختصاص داد. کاربرد کودهای زیستی به همراه آب آبیاری تاثیر معنی داری بر روی عملکرد سیر نداشت و مصرف آنها با آب آبیاری فقط باعث افزایش سطح برگ و وزن خشک سیر می شود که تیمار N 05+ از بیشترین سطح برگ و وزن خشک سیر برخوردار بود
11 ص
خاک یکی از مهم منابع پایه است که به عنوان بستر اصلی کشت گیاه و نیز محیطی منحصر به فرد برای انواع حیات محسوب می شود. انسان اگرچه در مسیر تکاملی خود با دستیابی به فناوری های نوین، پیشرفت های سریع و شگفت انگیزی را به ارمغان آورده است ولی متاسفانه آثار سو آن بتدریج با بروز اختلال و دگرگونی در شرایط تعادلی و متعارف منابع پایه، بویژه خاک و آب همراه گردیده که موجب پدیدار شدن انواع ناهنجاریها و بحران های زیست محیطی شده است .از این رو اکنون بیش از هر زمان دیگر، برگزیدن سیاستهای سازگار و راه حل هایی برای عرضه مواد غذایی در پاسخگویی به تقاضای روز افزون جمعیت و در مسیری هماهنگ با ملاحظات زیست محیطی، احساس می شود .
در بیشتر گونه های گیاهی منجمله گوجه فرنگی ریشه ، ساقه ، برگ ها ، توانایی احیای نیترات را دارند. میزان احیاء بستگی به نوع گیاه، میزان نیترات، سن گیاه و شرایط محیطی دارند. وقتی غلظت نیترات پائین باشد، بخش عمده آن در درون ریشه احیاء می گردد. با افزایش میزان نیترات، ظرفیت احیای نیترات در ریشه ها کاهش یافته و بخشی از نیتروژن کل به صورت نیترات به ساقه ها منتقل می شود.
به همین ترتیب در ساقه ها نیز ظرفیت احیای نیترات محدود و مازاد نیترات مخصوصاً تحت شرایطی که کود نیتروژنی زیادی مصرف شده باشد، به برگها منتقل می گردد. با توجه به اینکه برگها به عنوان منبع تولید کننده عمل می کنند در مرحله زایشی، رشد رویشی کاهش یافته و تولید مواد هیدروکربنه که برای احیای نیترات لازم است، کاهش یافته. بنابراین ظرفیت احیای نیترات در برگها به هنگام مرحله زایشی کاهش می یابد. به علت پر تحرک بودن نیترات مخصوصاً هنگامی که مصرف کودهای نیتروژنی ( به شکل نیترات ) بالا باشد ( فراتر از نیاز گیاه ) گیاه توانایی احیای مقدار اضافی نیترات را نخواهد داشت.
در مرحله زایشی ( تشکیل میوه ) میوه ها به عنوان مصرف کننده مواد تولید شده در برگها ( Sink ) عمل می کنند و چون قدرت جذب بالایی دارند مواد مصرفی منجمله نیترات را از منبع ( Source ) به طرف خود با سرعت می کشند . چنانچه تحت این شرایط نیترات احیاء شده وجود داشته باشد، وارد میوه شده و در آنجا تجمع می یابد.
از طرف دیگر کربن موجود در میوه بیشتر صرف فرایند تنفس شــده و مـــیوه برای احیای نـــیــترات نمی تواند از این مــــواد هــــیدروکربنه اسـتفاده کند و کلاً ظرفیت مــحدودی برای احیای نـــیترات در میوه ها همانند سایر اندامهای گیاه وجود دارد ( ممکن است در این مرحله هورمونها هم نقش مهمی داشته باشند ). از طرف دیگردر برگهای کاملاً بالغ، میزان فعالیت نیترات ردکتاز بسیار اندک است در نتیجه میزان نیترات در برگها افزایش می یابد. این در حالی است که فعالیت نیترات ردکتاز در سلولهای در حال رشد نواحی انتهایی ریشه زیاد است و غلظت آن به سوی بخشهای بالاتر به سرعت کاهش می یابد. حدود ۶۰ درصد نیتریفیکاسیون در سیتوپلاسم ( توسط آنزیم نیترات رداکتاز ) در ۲۴ ساعت اول اتفاق می افتد و در کلروپلاست های ریشه نیترات احیاء می گردد.