تحقیق در مورد فلسفه قیام امام حسین

اختصاصی از فی گوو تحقیق در مورد فلسفه قیام امام حسین دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه44

فهرست مطالب

فلسفه قیام امام حسین (ع)

بالاخره زنى جواب داد :

منطق شهید

التائبون العابدون الحامدون السائحون الراکعون الساجدون الامرون بالمعروف و الناهون عن المنکر .

گذشته قافلهاازجان

عصر تاسوعا

شمر بن ذى الجوشن

جان ناقابل من قابل قربان تو نیست .

امام حسین و استخدام وسیله

؟ اگر در دنیا کسى را پیدا کنید که نگذاشت یک قطره از خونش هدر برود , حسین بن على ( ع ) است . اگر در دنیا کسى را پیدا کنید که نگذاشت یک ذره از شخصیتش هدر برود , حسین بن على ( ع ) است . او براى قطره قطره خونش آنچنان ارزش قائل شد که نمى توان آن را توصیف کرد . اگر ثروتهاى دنیا را که براى او مصرفمى شود تا دامنه قیامت حساب کنیم, براى هر قطره خونش میلیاردها میلیارد تومان بشر پول خرج کرده است . آدمى که کشته شدنش سبب شد که نام او پایه کاخ ستمکاران را براى همیشه بلرزاند , نفله شد ؟ ! خونش هدر رفت ؟ ! ما غصه بخوریم براى اینکه حسین بن على ( ع ) نفله شد ؟ تو نفله شدى بیچاره نادان . من و تو نفله هستیم , من وتو عمرمان هدر رفت , غصه براى خودت بخور . تو به حسین توهین مى کنى که مى گویى نفله شد ! حسین بن على ( ع ) کسى است که : | ان لک درجة عند الله , لن تنالها الا بالشهاده | ( ) , آیا حسین بن على علیهماالسلام که آرزوى شهادت مى کرد , آرزوى نفله شدن رامى کرد ؟ آنها که توصیه کردند که عزاى حسین بن على ( علیهماالسلام ) باید زنده بماند , براى این بوده که هدف حسین بن على ( علیهماالسلام ) مقدس بود . خواستند مکتب حسین در دنیا باقى بماند , شهادت حسین به صورت یک مکتب , مکتب مبارزه حق با باطل براى همیشه باقى بماند , و الا چه فایده به حال امام حسین که ما گریه بکنیم یا نکنیم , و چه فایده به حال خود ما دارد که صرفا بنشینیم یک گریه اى بکنیم و بلند شویم و برویم . ائمه دین خواستند قیام امام حسین به صورت یک مکتب و به صورت یک مشعل فروزان همیشه باقى بماند . این یک چراغى است از حق , از حقیقت دوستى , از حقیقت خواهى . این یک ندائى است از حق طلبى , از حریت , از آزادى . این مکتب حریتو این مکتب آزادى و این مکتب مبارزه با ظلم را خواستند براى همیشه باقى بماند . هرگز نمونه اى از یکمکتب عملى در دنیا پیدا نمى کنید که نظیر مکتب حسین بن على ( علیهماالسلام ) باشد . اگر شما نمونه حسین بن على را پیدا کردید , آن وقتبگوئید چرا ما هر سال باید یاد او را تجدید کنیم ؟ ! نظیر آنچه که در حسین بن على ( علیهماالسلام ) در حادثه عاشورا , در آن ابتلاء و مصیبت پیدا شد , از توحید , از جلوه ایمان , از جلوه خداشناسى , از ایمان کامل به جان دیگر , از رضا و تسلیم , از صبر , از مردانگى , از طمأنینه نفس , از ثبات و استقامت , از عزتو کرامتنفس , از آزادیخواهى و آزادى طلبى , از اینکه در فکر انسانها باشد , از اینکه در خدمت انسانها باشد , اگر در دنیا نمونه اى پیدا کردید , آن وقتبگوئید چرا ما نام حسین بن على ( علیهماالسلام ) را زنده کنیم ؟ ( بدیل ندارد , مثل ندارد ) زنده کردن نام و نهضت او براى این است که پرتوى از روح حسین بن على بر روح ما و شما بتابد . در زمان خود ائمه اطهار که این دستور صادر شد , سببشد که جریانى زنده و فعال و انقلابى به وجود آید . نام امام حسین شعار انقلاب علیه ظلم گشت . یک عده شاعر انقلابى به وجود آمد : کمیت اسدى به وجود آمد , دعبل خزاعى به وجود آمد . دعبل خزاعى مى دانید کیست ؟

تحقیق در مورد فلسفه قیام امام حسین

اختصاصی از فی گوو تحقیق در مورد فلسفه قیام امام حسین دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه44

فهرست مطالب

فلسفه قیام امام حسین (ع)

فلسفه قیام امام حسین چه بود ؟ چرا امام حسین قیام کرد ؟ انگیزه قیام چه بود ؟ اما اینکه امام حسین چرا قیام کرد ؟ این را سه جور مى توان تفسیر کرد . یکى اینکه بگوئیم قیام امام حسین یک قیام عادى و معمولى بود و العیاذ بالله براى هدف شخصى و منفعت شخصى بود . این تفسیر است که نه یکنفر مسلمان به آن راضى مى شود و نه واقعیات تاریخ و مسلماتتاریخ آن را مى کند .

تفسیر دوم همان است که در ذهن بسیارى از عوام الناس وارد شده که امام حسین کشته شد و شهید شد براى اینکه گناه امت بخشیده شود . شهادتآن حضرت به عنوان کفاره گناهان امتواقع شد , نظیر همان عقیده اى که مسیحیان درباره حضرت مسیح پیدا کردند که عیسى به دار رفت براى اینکه فداى گناهان امت بشود . یعنى گناهان اثر دارد و در آخرت دامنگیر انسان مى شود , امام حسین شهید شد که اثر گناهان را در قیامتخنثى کند و به مردم از این جهت آزادى بدهد . در حقیقت مطابق این عقیده باید گفت امام حسین علیه السلام دید که یزیدها و ابن زیادها و شمر و سنان ها هستند اما عده شان کم است , خواست کارى بکند که بر عده اینها افزوده شود , خواست مکتبى بسازد که از اینها بعدا زیادتر پیدا شوند , مکتب یزید سازى و ابن زیاد سازى بگرد کرد . این طرز فکر و این طرز تفسیر بسیار خطرناک است. براى بى اثر کردن قیام امام حسین و براى مبارزه با هدف امام حسین و براى بى اثر کردن و از بین بردن حکمت دستورهائى که براى عزادارى امام حسین رسیده هیچ چیزى به اندازه این طرز فکر و این طرز تفسیر مؤثر نیست . باور کنید که یکى از علل ( گفتم یکى از علل چون علل دیگر هم در کار هست که جنبه قومى و نژادى دارد ) که ما مردم ایران را این مقدار در عمل لا قید و لا ابالى کرده این استکه فلسفه قیام امام حسین براى ما کج تفسیر شده , طورى تفسیر کرده اند که نتیجه اش همین است که مى بینیم . به قول جناب زید بن على بن الحسین درباره مرجئه ( مرجئه طایفه اى بودند که معتقد بودند ایمان و اعتقاد کافى است , عمل در سعادت انسان تأثیر ندارد , اگر عقیده درست باشد خداوند از عمل هر اندازه بد باشد مى گذرد ) هؤلاء اطمعوا الفساق فى عفو الله یعنى اینها کارى کردند که فساق در فسق خود به طمع عفو خدا جرى شدند . این عقیده مرجئه بود در آنوقت . و در آنوقت عقیده شیعه در نقطه مقابل عقیده مرجئه بود , اما امروز شیعه همان را مى گوید که در قدیم مرجئه مى گفتند . عقیده شیعه همان بود که نص قرآن است & الذین آمنوا و عملوا الصالحات & هم ایمان لازم است و هم عمل صالح .

تفسیر سوم این است که اوضاع و احوالى در جهان اسلام پیش آمده بود و به جائى رسیده بود که امام حسین علیه السلام وظیفه خودش را این مى دانستکه باید قیام کند , حفظ اسلام را در قیام خود مى دانست . قیام او قیام در راه حق و حقیقت بود . اختلاف و نزاع او با خلیفه وقت بر سر این نبود که تو نباشى و من باشم , آن کارى که تو مى کنى نکن بگذارد من بکنم , اختلافى بود اصولى و اساسى . اگر کس دیگرى هم به جاى یزید بود و همان روش و کارها را مى داشت باز امام حسین قیام مى کرد , خواه اینکه با شخص امام حسین خوشرفتارى مى کرد یا بد رفتارى . یزید و اعوان و انصارش هم اگر امام حسین متعرض کارهاى آنها نمى شد و روى کارهاى آنها صحه مى گذاشت حاضر بودند همه جور مساعدت را با امام حسین بکنند , هر جا را مى خواست به او مى دادند , اگر مى گفت حکومتحجاز و یمن را به من بدهید , حکومتعراق را به من بدهید , حکومت خراسان را به من بدهید مى دادند , اگر اختیار مطلق هم در حکومتها مى خواست و مى گفت به اختیار خودم هر چه پول وصول شد و دلم خواست بفرستم و مى فرستم و هر چه دلم خواست خرج مى کنم کسى متعرض من نشود , باز آنها حاضر بودند . جنگ حسین جنگ مسلکى و عقیده اى بود , پاى عقیده در کار بود , جنگ حق و باطل بود . در جنگ حق و باطل دیگر حسین از آن جهت که شخص معین استتأثیر ندارد . خود امام حسین با دو کلمه مطلب را تمام کرد . در یکى از خطبه هاى بین راه به اصحاب خودش مى فرماید ( ظاهرا در وقتى است که حر و اصحابش رسیده بودند و بنابراین همه را مخاطب قرار داد ) : | الا ترون ان الحق لا یعمل به , و الباطل لا یتناهى عنه , لیرغبالمؤمن فى لقاء الله محقا(1) | آیا نمى بینید که به حق رفتار نمى شود و از باطل جلوگیرى نمى شود , پس مؤمن در یک چنین اوضاعى باید تن بدهد به شهادت در راه خدا . نفرمود لیرغب الامام وظیفه امام این است در این موقع آماده شهادت شود . نفرمود لیرغب الحسین وظیفه شخص حسین اینست که آماده شهادت گردد . فرمود : | لیرغب المؤمن | وظیفه هر مؤمن در یک چنین اوضاع و احوالى اینست که مرگ را بر زندگى ترجیح دهد . یک مسلمان از آن جهت که مسلمان استهر وقتکه ببیند به حق رفتار نمى شود و جلو باطل گرفته نمى شود وظیفه اش اینستکه قیام کند و آماده شهادت گردد . این سه جور تفسیر : یکى آن تفسیرى که یک دشمن حسین باید تفسیر بکند . یکى تفسیرى که خود حسین تفسیر کرده است که قیام او در راه حق بود . یکى هم تفسیرى که دوستان نادانش کردند و از تفسیر دشمنانش خیلى خطرناکتر و گمراه کن تر و دورتر است از روح حسین بن على .

جمله هایى است در نهج البلاغه و عین همین جمله ها در یکى از خطابه هاى حسین بن على ( ع ) هستکه آن خطابه در آن مجتمع معروفدر دوره دیکتاتورى و اختناق عجیب معاویه که دو نفر اگر مى خواستند حدیثى در فضیلت على ( ع ) نقل بکنند در صندوقخانه هم به زحمت جرئت مى کردند ایراد شده است حسین بن على ( ع ) از اجتماع حج در منى و عرفات استفاده فرمود , کبار صحاب را در آنجا جمع کرد و تصمیم