جایگاه فرشته در دین زرتشت
7-1- در گاتهای زرتشت، از فرشته (ایزد) سخنی نرفته است هر چند از « سروش »، « آذر » و « اَشی » نام برده شده است بدون آنکه آنها را فرشته (ایزد) بخواند. تنها در نوشته‌های پس از گاتها عنوان « ایزد » به آنها داده شده است. در نوشته‌های دینی بعد از گاتها از ایزدان بسیاری نام برده شده است و شاید شمار آنها از هزار فزون‌تر باشد و حتی نیایشهایی برای برخی از آنها نوشته شده است. گروهی از دانشمندان باور دارند که «موضوع فرشته از دین زرتشت وارد سایر ادیان از جمله دین یهود شده و از آنجا به دیگر ادیان ابراهیمی راه پیدا کرده است» دکتر فرهنگ مهر اعتقاد دارد که این ادعا حقیقت ندارد. او به هانری کربن نیز در این خصوص اعتراض دارد. هانری کربن معتقد بود که فرشته‌شناسی مهم‌ترین بخش دین زرتشت است. (نگاه کنید به: "SPIRTUAL BODY AND CELESTIAL EARTH FORM MAZDEAN IRAN TO SHI'ITE IRAN" نوشته HENRY CORBEN ترجمه Y NANCY PERSON چاپخانه PRINCETON UNIVERSITY سال 1977 صفحه 25)
دکتر فرهنگ مهر حتی قائل است به اینکه چون درگاتها از فرشته و ابلیس به صورت موجودی خارج از انسان سخن نرفته است، باید فرشته (ایزد) را ساخته و پرداخته نویسندگان جوان‌تر دانست.
مثلاً فرشتگان در اوستای جوان‌تر آمده‌اند و «ایزد» خوانده می‌شوند که به معنای شایسته نیایش است. در چگونگی ورود آنها در اوستای جوان‌تر، دیدگاه‌های چندی وجود دارد. بیشتر ایزدان، خدایان پنداری هستند که آریاییان ایرانی پیش از اشوزرتشت، آنها را می‌پرستیدند.
اشوزرتشت که یکتاپرستی را آموزش می‌داد، حتی نخواست نامی از خدایان پنداری درگاتها ببرد. از این‌رو می‌بینیم که حتی از « میترا » که یکی از خدایان مهم پیش از زرتشت بود، نامی درگاتها برده نشده است. پیش از زرتشت، مغان، پاسداران دین و پسران خدایان پنداری بودند. پس از گامیابی اشوزرتشت به گسترش یکتاپرستی، بازار مُغان از گرمی افتاد. به نظر می‌رسد که در سده‌های بعدی، این خدایان پنداری با پایین آمدن پایگاهشان به نام ایزادان (فرشتگانِ) آفریده اهورامزدا در نوشته‌های دینی وارد شدند و به صورت پاسداران عناصر طبیعت، نگاهدارنده و میزان ارزشهای اخلاقی اهورایی و داور رفتار آدمیان، انجام وظیفه می‌کردند. و این به خودی خود، کار زیبایی بود.
شامل 20 صفحه Word
دانلود تحقیق آرای دینی و فلسفی زرتشت به روایت فرهنگ مهر