هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش غنی‌سازی ازدواج با رویکرد تایم بر کاهش تعارضات زناشویی و افزایش صمیمیت زوجین شهر اهواز بود. جامعه‌ی آماری این پژوهش کلیه زوج‌های شهر اهواز بودند که به فراخوان محقق پاسخ دادند. نمونه این پژوهش شامل 30 زوج بود که حداقل یک سال از ازدواج آن‌ها گذشته بود که با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی از بین افراد ثبت نام کننده انتخاب و به روش تصادفی ساده به دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه تجدید نظر شده تعارضات زناشویی ثنایی وبراتی و پرسشنامه‌ی صمیمیت واکر و تامپسون بودند. طرح پژوهشی، طرحپیش‌آزمون–پس‌آزمون با گروه کنترل بود. ابتدا بر روی هر دو گروه پیش‌آزمون اجرا گردید، سپسمداخله‌ی آزمایشی (آموزش غنی‌سازی ازدواج با رویکرد تایم) در طی 10 جلسه‌ی 2 ساعته به اجرا درآمد و پس از اجرای برنامه آموزشی، پس‌آزمون اجرا گردید. نتایج تحلیل فرضیه‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس چند متغیری (مانکوا) نشان داد که آموزش طرح غنی‌سازی ازدواج با رویکرد تایم باعث کاهش تعارضات زناشویی و افزایش صمیمیت زوجین شده است. سطح معناداری در این پژوهش 05/0=a بود.
اثر بخشی آموزش غنی¬سازی با ازدواج با رویکرد تایم بر کاهش تعارضات زناشویی و افزایش صمیمیت زوجین