در مورد اینکه دارو های هومیوپاتی چگونه عمل می کنند و مکانیسم درمان چیست . نظرات بسیاری وجود دارد . در این نوشتار سعی شده است تا به غالب این تئوریها همراه تمثیلاتی پرداخته شود
همانطور که در مباحث قبلی ذکر شد داروی هومیوپاتی خود در حقیقت توانایی ایجاد بیماری را دارد. بطوری که برای پی بردن به خواص دارویی آن بایستی عده ای آن را داوطلبانه به مقادیر زیاد استفاده کنند تا بروز حالات و علائم بالینی به دقت بررسی و گزارش شود برای نمونه با مصرف داروی هومیوپاتی قهوه علائم بی خوابی .عصبی شدن . حساس بودن به درد و ناملایمتی .. در فرد ایجاد می شود (البته موقت و بعد از چند روز فرد خود به خود به حالت اولیه باز می گردد) بدین ترتیب خصوصیات داروی هومیوپاتی (قهوه )ثبت می شود (اثبات دارویی)
حال اگر بیماری داشته باشیم که مشکل بی خوابی به همراه عصبی بودن (با جزئیات شبیه اثبات دارویی قهوه )داشته باشد در آن صورت مصرف مقدار کمی از آین دارو بیمار را درمان می کند
آنچه در عمل رخ می دهد تحریک سیستم ایمنی و حیاتی بیمار است( مانند آنچه در واکسیناسیون رخ می دهد)
بیماری در واقع اثر برهم کنش عامل بیماریزا (میکروب -شوک روحی و عاطفی- مواد غذایی مضر -شرایط بد زندگی...)با موجود زنده(بیمار) می باشد بدین ترتیب در ایجاد بیماری هر دو عامل دخیلند به گونه ای که اثر گذاری بر هر یک از آنها می تواند منجر به درمان (ویا احیانا وخامت بیماری )شود
در پزشکی کلاسیک اصل بر نابودی عامل بیماریزا ست این امر در صورت تحقق می تواند منجر به بهبودی کامل شود چیزی که در درمان بیماریهای عفونی ( باکتریها) توسط آنتی بیوتیکها شاهد آن هستیم اما این شیوه عملا محدودیتهای فراوان دارد چرا که نه تنها برای بیماریهای ویروسی درمان موثری وجود ندارد (هپاتیت - ایدز...)بلکه اصولا در اکثریت بیماریهای مزمن عامل بیماریزا قابل شناسایی نبوده یا نمی توان آن را نابود کرد در نتیجه تنها با از بین بردن علائم بیماری سعی در کنترل بیماری می شود (مسکنها)
در هومیوپاتی قسمت دوم بیماری اهمیت می یابد یعنی فرد بیمار . و اعتقاد بر این است که سیستم حیاتی بیمار (ایمنی و ...) قدرت ذاتی حل بیماری را دارد اما در اثر شوک ناشی از عامل بیماریزا به درستی عمل نمی کند بنابر این با تنظیم مجدد آن می توان بر بیماری غلبه کرد
و این امر در هومیوپاتی با تحریکی مشابه بیماری اعمال می شود و به عبارتی بدن هوشیار می شود. بیماری از دیدگاه هومیوپاتی چیزی نیست جز توهم بدن نسبت به شرایط بیماری یعنی بدن نمی تواند به درستی اشکال را تشخیص بدهد
شهری را در نظر بگیرید که دچار حمله دشمن شده (شروع بیماری حاد)در ابتدا نیروهای دفاعی شهر به درستی عمل می کنند اگر این دفاع کامل و درست باشد خطر حمله رفع خواهد شد (بهبودی بعد از یک بیماری حاد همچون سرماخوردگی- ضرب دیدگی-...) اما اگر دفاع شهر کامل نباشد و یا به هر شکل ضعیفتر از دشمن باشد شهر به اشغال در خواهد آمد در این حال عدم هماهنگی و انسجام نیروها باعث تحلیل رفتن ساکنین شهر می شود(بیماری مزمن. یعنی بیماری که به خودی خود بهبود نمی یابد)
شامل 23 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله فلسفه هومیوپاتی