پایان نامه خودکشی

اختصاصی از فی گوو پایان نامه خودکشی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:173

 فهرست مطالب

          مقدمه:

 بیان مسئله:

        اهمیّت و ضرورت انجام تحقیق:

فرضیه‌های تحقیق

تعریف نظری و عملی متغیرها:

دیدگاه های نظری پژوهش در مورد خودکشی:

دیدگاه دین اسلام در مورد خودکشی:

عوامل مرتبط با خودکشی:

وضعیت جسمانی و روانی:

جنسیت و خودکشی:

اختلالات شخصیت، شخصیت و خودکشی:

استرس و خودکشی:

      اهمیت فکر و اقدام به خودکشی

شیوه‌های مقابله با خودکشی:

 ویژگیهای شناختی نوجوانان خودکشی گرا:

الف) ادبیات نظری پژوهشی در مورد هویت

پیامدها و عوارض بحران هویت

پیشگیری از خودکشی

خودکشی[1] از دو لغت دارای ریشه لاتین یعنی  SUI‌به معنی خود و  Caedere‌به معنی کشتن مشتق شده است و در حال حاضر نه به صورت «کشتن خود» که به صورت «خودکشی» استعمال می‌شود. برای اولین بار این اصطلاح در سال 1737 توسط دفونت فرانسوی به کار برده شد ولی تنها پس از 25 سال از کاربرد آن بود که این اصطلاح توسط آکادمی علوم فرانسه مورد پذیرش قرار گرفت. (پیرمورون[2]، 1975 به نقل از سهند، 1365) اگر بخواهیم خودکشی را به طور دقیق تعریف کنیم، متوجه پیچیدگی بی حد آن می‌شویم. خودکشی ممکن است یک حادثه‌ای‌ با محتواهای زیستی، روانشناختی موقعیتی، جامعه شناسی، فرهنگی و انسان‌گرایی باشد (زیمرمن و آسنیس، 1995).

خودکشی در همه جوامع وجود نداشته و ندارد، مطالعات رات بندیکت،  مردم شناسی آمریکایی نشان می‌دهد که بعضی از مردم حتی مفهوم خودکشی را نمی‌دانند. به عنوان مثال او نتوانسته این مفهوم را به سرخپوستان قبیله زونی که به طور کلی مردمانی آرامش طلب هستند، تفهیم کند در صورتی که در میان قبیله کوالیواتل، این پدیده امری عادی به حساب می‌آمد. شناخت تاریخی در زمینه خودکشی را از دو دیدگاه زیر می‌توان انجام داد:  یکی تاریخ بررسی‌ها و شناخت‌ها درباره خودکشی است که شناخت علمی آن از قرن 19 به این سو اولین بار توسط امیل دورکیم آغاز شد و دیگری بررسی خودکشی در طول تاریخ است که بازگو کننده نحوه‌های متفاوت قضاوت و پذیرش جامعه از خودش در ادوار مختلف تاریخی است. مثلا در هندوستان از عهد باروری برای نفوذ قابل ملاحظه‌ اندیشه‌های برهمن‌ها، دانایان تاریخی در جستجوی نیروها در جریان انجام جشن‌های مذهبی به خودکشی دست می‌زدند، همچنین تا آخر قرن 19 در خیلی از نقاط هندوستان خودکشی زنان بیوه پس از مرگ شوهرانشان، امری کاملا پذیرفته شده بود و آن را وسیله‌ای برای ورود مرد و زن به بهشت می‌دانستند، علاوه بر آن فرزندان وی نیز از امتیازات ویژه‌ای بهره‌مند می‌شدند. اما بر عکس در آتن باستان، خودکشی مطرود شمرده می‌شد و حتی جسد فردی که خودکشی کرده بود مورد مجازات قرار گرفته، دست راست جسد را قطع می‌کردند و در محل دیگری دفن می‌نمودند. در انگستان تا سال 1870، خودکشی از نظر قانون جرم محسوب می شد وبستگان فردی که دست به خودکشی زده بودند موظف بودند مبلغی پول به عنوان غرامت بپردازند. (محسنی، 1366).