مقدمه
عکسبرداری هوایی ، تفکیکی نسبتاً جدید است که تاریخ آن کم و بیش مقارن با پیدایش هنر و علم عکاسیو همچنین صنعت هوانوردی است. اولین گزارش کتبی اختراع فن عکاسی به آکادمی علوم و هنرهای فرانسه به سال 1839 باز می‌گردد. برای اولین بار فردی فرانسوی به نام لوئیس داگور (Luis Daguevre) روش استفاده از فن عکاس را اختراع کرد. اولین عکس هوایی که در دنیا گرفته شد از طریق بالون و بوسیله شخصی به نام نادار Nadar در سال 1858 میلادی صورت گرفت. با اختراع هواپیما و جنگنده‌های نظامی و پیشرفت‌های هوایی در طول جنگهای اول و دوم جهانی و نیاز به تهیه نقشه‌های دقیق به منظور هدفهای نظامی ، عکسبرداری هوایی رو به توسعه گذاشت. گفتنی است که استفاده عظیم از عکسهای هوایی در امور نظامی در طول جنگ اول بوده در حالیکه برای مصارف غیر نظامی در جنگ جهانی دوم بطور وسیع آغاز شد.
انواع عکسهای هوایی
بطور کلی عکسهای هوایی بر اساس این که محور دوربین عکسبردارینسبت به سطح زمین عمود یا مایل باشد به چند دسته تقسیم می‌شوند:
1. عکسهای هوایی قائم: محور دوربین از این نوع از عکسها عمود بر سطح زمین است.
2. عکسهای هوایی کمی مایل: از این نوع عکسها ، محور دوربین عکسبرداری با خط قائم بر سطح زمین تشکیل زاویه داده ولی افق در این عکسها دیده نمی‌شود و محدود است.
3. عکسهای هوایی بسیار مایل: در این عکسها ، تمایل محور دوربین عکسبرداری زیاد بوده ، بطوری که افق در اینگونه عکسها دیده می‌شود.
ویژگیهای عکسهای هوایی
اندازه متعارف عکسهای هوایی ، معمولا 23×23 سانتیمتر است. برای شناسایی و تفصیل عکسهای هوایی اطلاعاتی بر روی آنها درج می‌شود، عبارتند از: شماره عکس و شماره خط پرواز ، فاصله کانونی ، ارتفاع پرواز ، تاریخ و زمان عکسبرداری ، تراز دوربین ، شماره طرح یا شماره بلوک ، شماره دوربین و علائم گوشه‌ای و حاشیه‌ای عکس.
کاربرد عکس های هوایی وماهوارهای در جغرافیا
جغرافیای کاربردی بدون استعانت از عکس هوایی ، تصاویر ماهواره ایی ، نقشه و فن آوری و ابزار ، مفهومی ندارد. هر نوع برنامه ریزی دارای هدفهای فیزیکی ، اجتماعی و اقتصادی مشخص است که انجام و اجرای آن می بایست بدون تخریب محیط زیست صورت گیرد . روشهایی که از اوایل قرن بیستم تا به امروز در مطالعات و تحقیقات جغرافیایی مورد استفاده قرار گرفته و در برنامه ریزیها نیز اساس کار به شمار می رود، استفاده و به کار گیری عکسهای هوایی و تصاویر ماهواره ایی و تفسیر آنها و بکار گیری سیستم کامپیوتری و تحلیل مکانی است . از این رو کاربرد عکسهای هوایی و ماهواره ایی کمک ارزنده ایی به شناخت وضع موجود نموده و اطلاعات ذیقیمتی را در این رابطه به دست می دهد که امر برنامه ریزی و آمایش سرزمین را آسانتر می کند.
مزایای عکسهای هوایی نسبت به نقشه
عکسهای هوایی تصاویر حقیقی عوارض هستند و آنها را به شکل واقعی به ما نشان می‌دهند، در حالیکه نقشه ترسیمی بوده و علامت و نشانه‌های قراردادی از عوارض هستند. عکسهای هوایی جدیدترین و تازه‌ترین اطلاعات و تغییرات سطح زمین را نشان می‌دهد. جزئیات عوارض و پدیده‌هایی که در عکسهای هوایی مشاهده می‌شوند، در نقشه وجود ندارد. عکسهای هوایی ساده‌تر ، سریع تر و ارزانتر از نقشه‌ها تهیه می‌شوند و از نقاطی که به علل جغرافیایی یا نظامی غیر قابل دسترس بوده و نمی‌توان نقشه تهیه کرد، می‌توان عکسبرداری نمود.
معایب عکسهای هوایی نسبت به نقشه
مقیاس عکسهای هوایی در همه جای آن کاملا ثابت نیست و از مرکز عکس به طرف حاشیه ، مقیاس تغییر می‌کند، در حالیکه نقشه ثابت است. برای استفاده از عکسهای هوایی نیازمند آموزشهای تخصصی تری نسبت به استفاده از نقشه می‌باشد. برای استفاده از عکسهای هوایی ، نیاز به وسایل و امکانات مخصوص می‌باشد، در حالیکه استفاده از نقشه‌ها با وسایل ساده میسر می‌باشد. اطلاعات حاشیه‌ای عکسهای هوایی مانند اطلاعات حاشیه‌ای نقشه کامل نیست و از عکسهای هوایی ممکن است عوارض کوچک به وسیله و پدیده‌های بزرگ یا بوسیله سایه عوارض پوشیده و پنهان شوند.
کاربرد عکس های هوایی در شهرسازی
مقدمات ایجاد جاده یا راه آهن با بررسی عکس های هوایی آن منطقه شروع می شود . پس از مطالعه عکس ها و با توجه به وضع پستی و بلندی ها و ساختمان آن ها و شرایط طبیعی دیگر مانند باتلاق ها و شن زارها کوتاه ترین مسیر انتخاب می گردد . سپس مطالعات دیگری از نقطه نظر خطرات حاصل از ریزش ها ، لغزش ها ، سیل و طغیان آب ها انجام می شود . پس از این مطالعات بررسی دقیق دیگری از نظر تعیین محل پل ها حجم موادی که باید جابجا شود و امکانات استفاده از مصالح زمینی است . از این رو بررسی دقیق دیگری از نظر تعیین محل پل ها ، حجم موادی که باید جابجا شود و امکانات استفاده از مصالح ساختمانی به عمل می آید .
شامل 11 صفحه word
دانلود تحقیق کاربرد عکس های هوایی در برنامه ریزی شهری