دانلود تحقیق تاریخچه مخابرات ایران

اختصاصی از فی گوو دانلود تحقیق تاریخچه مخابرات ایران دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تاریخچه مخابرات ایران:
در اول ژانویه 1869  میلادی ایران به عضویت اتحادیه بین المللی تلگراف در آمد. در سال 1253  اداره تلگراف به وزارت تبدیل و « علیقلی خان مخبرالدوله » نخستین وزیر تلگراف شد.
پس از جنگ جهانی اول و پدید آمدن سیستم های جدیدتر و سریعتر ارتبایطی، مثل تلگراف بی سیم، دولت انگلیس در بهمن 1310  رشته ای تلگراف را که در تملک خود می دانست به دولت ایران واگذار کرد.
در فاصله سال های 1280  تا 1285  هجری شمسی پنج امتیاز ایجاد تلفن  به اشخاص حقیقی ایرانی برای مناطق تبریز، مشهد، گیلان و ارومیه داده شد که  پنجمین و مهم ترین آن امتیازی بود که در سال 1282  هجری شمشی به وساطت « میرزا علی اصغر خان اتابک » به « دوست محمد خان معیرالممالک » واگذار شد، که غیر از چهار نقطه پیش گفته، تمام کشور را در بر می گرفت.
در سال 1285  تلفن بین شهری تهران- قلهک و تهران- تجریش ( پایتخت کشور ) شروع به کار کرد. سی سال بعد این ارتباط بین  24  شهر برقرار شده بود.
عصر ارتباطات و مخابرات بی سیم از سال 1303  در ایران آغاز شد. نیاز به امکان تماس دائم با جهان باعث شد که وزارت جنگ آن زمان یک دستگاه فرستنده موج بلند 20  کیلوواتی برای تهران و شش دستگاه موج بلند 4  کیلوواتی برای تبریز، کرمان، کرمانشاه و خرمهر به شوروی سفارش دهد. ایجاد خطوط ارتباطی ماکروویو به دلیل کاربردهای گسترده اش در خدمات ارتباطی بین شهری و بین المللی در سال 1345  و ارتباط آن از طریق شبکه 3800 کیلومتری بین آنکارا، تهران و کراچی برقرار شد. شبکه ماکروویو کشور نیز از سال 1351  فعالیت خود را آغار کرد. بالاخره با گشایش اولین ایستگاه زمینی در اسدآباد همدان در سال 1348  ایران وارد عصر نوین ارتباطات و مخابرات یعنی عصر ماهواره شد.
ایستگاه زمینی ماهواره اسدآباد از طریق دو مدار همزمانی ( ارتفاع حدود 36000 کیلومتری زمین ) که یکی بر روی اقیانوس اطلس و دیگری اقیانوس هند قرار دارد ارتباط تلفنی، تلفکس و ... مشترکین را با سراسر دنیا برقرار می ساخت.
در سال 1350 اولین خط تلفن خودکار بین تهران، اصفهان و شیراز برقرار شد و بتدریج سایر مراکز استان ها و شهرستان ها نیز با استفاده از سیستم های خودکار با هم تماس گرفتند. لازم به ذکر است که این سیستم ها اغلب آنالوگ بودند تا اینکه در سال 1363 سیستم دیجیتال وارد شبکه مخابراتی شد و مرکز تلفن دانشگاه اولین مرکزی بود که به این سیستم مجهز گردید. در پی این اقدامات، توسعه سیستم دیجیتال روند سریع تری به خود گرفت بنحوی که در سال 1368 استفاده از سیستم دیجیتال عملیاتی شد و دومین مرکز دیجیتالرنیز در سال 1369 راه اندازی گردید.
(Main Distribution frame)   MDF
  به عنوان بخش توزیع کننده اصلی در مرکز مخابرات محلی می باشد و به عنوان اینترفیسی بین مشترک و سالن دستگاه می باشد.
MDF یک فریم بزرگ است که سیم های رسیده از مشترکین پس از عبور از اتاق کابل به صورت 100 یا 200 زوج وارد این سالن می گردد.
محل قرارگیری MDF بالای اتاق کابل و زیر سالن سوئیچ می باشد.
سالن MDF از 3 قسمت اصلی تشکیل شده است:
1-        طبقات افقی
2-        طبقات عمودی
3-        ارتباط بین طبقات افقی و عمودی
1- ترمینال های افقی: مستقیما به سالن دستگاه (سوئیچ) وصل می شود و شامل یک سری ردیف ها است که شماره های مشترکین روی این ترمینالها قرار گرفته است.
شماره های مشترکین به صورت استاندارد 32 زوج سیم به سالن دستگاه می رود و به سوئیچ وصل می شود. سابقا جهت اعمال ایزوله های مختلف از روی طبقات افقی صورت می گرفت اما اکنون بیشتر توسط سویئچ انجام می شود.
ایزوله سبز به جهت قطع شخصی، ایزوله قرمز جهت قطع مزاحمت، ایزوله سفید جهت قطع (Howler ton)و ایزوله ی قهوه ای جهت امتحان و تست استفاده  می شود .
2- ترمینال های عمودی: شماره اتصال مشترک را روی بوخت عمودی مشخص می کنیم. جهت آدرس دهی هرمشترک روی ترمینال های عمودی به ردیف طبقه واتصالی تقسیم می شود.
سیم های رسیده از مشترک پس از عبور از پست و کافو و حوضچه و اتاق کابل به صورت 100 زوج یا200زوج وارد  MDFشده و هر زوج سیم مشخص کننده یک مشترک می باشد و روی طبقات عمودی یا بوخت عمودی قرار می گیرد.
روی هر اتصالی در بوخت عمودی فیوز های قرار می دهند در صورت نبودن فیوز خط حالت پاره یا اتصال باز می باشد که جهت جلو گیری از ورود ولتاژ به سالن می باشد.
3- ارتباط بین طبقات عمودی و افقی: هر شماره رسیده از سالن بر روی طبقات افقی بایستی با توجه به ادرس ردیف و طبقه و اتصالی به مشترکین اختصاص داده شود. عمل برقراری ارتباط بین طبقات عمودی و افقی را رانجه کردن می گویند. ارتباط بین این طبقات توسط سیم مخصوصی به نام سیم رانجه انجام می شود.


انواع MDF :
1-        سه بوخت
2-         پنج بوخت
3-        شش بوخت
(منظور از بوخت تعداد ستون های اصلی MDF می باشد)
 MDF مرکز سوئیچ شهرستان داراب 3 بوخت می باشد.
ظرفیت این MDF تا 1200پورت می باشد.
ترمینال های N.C که به رنگ سفید هستند در بالای MDF به صورت افقی نصب می شوند و کابل های سیستم روی آنها قیچی می شود. در این ترمینال ها دو سمت ترمینال به یکدیگر وصل می شوند و نیازی به استفاده از فیوز نمی باشد.
ترمینال های N.O که به رنگ قهوه ای هستند در پایین MDF به صورت عمودی نصب می شوند و کابل های مشترکین روی آنها قیچی می شود. در این ترمینال ها بخش ورودی و خروجی ترمینال از یکدیگر جدا بوده و با استفاده از فیوز به هم متصل می شوند.
در ارتباط طبقات عمودی و افقی MDF از سیم رانجه استفاده می شود. علت استفاده از طبقات عمودی و افقی سادگی تغییر محل شماره مشترک است. زمانی که مشترک تقاضای انتقال شماره را داشته باشد مکان اتصال سیم رانجه را در بوخت عمودی تغییر می دهند.
در اتاق سانترال سیستم سوئیچ قرار گرفته است که سیم ها از طریق کانال زمینی(در بعضی مراکز از طریق لدر) به این اتاق رسیده اند.
اتاق شارژ جهت نصب شارژر مرکز تلفن می باشد. باتری ها نیز که عمدتا جهت نامین جریان بالاتر از نوع اسیدی سربی و یا باتری های خشک آن استفاده می شود، در اتاق جداگانه ای نصب می گردند.

شامل 40 صفحه Word