نورمن فاستر، متولد ماه ژوئن 1935 و شهر منچستر، شاه مهره ی تاریخ معماری انگلستان است. او که از یک خانواده ی طبقه ی کارگر اهل منچستر بود،مدرسه را در سن شانزده سالگی ترک و در حالی که در سالن تالار شهر منچستر به عنوان منشی مشغول به کار بود به معماری علاقه مند شد. پس از گذراندن دوران سربازی در راف با ثبت نام در مدرسه معماری دانشگاه منچستر به فراگیری دروسی نسبتاً سنتی پرداخت وسپس به صورت بورسیه در دانشگاه ییل پذیرفته شد. در آنجا با ریچارد راجرز ملاقات کرد و تحت تاثیر پل رادرف، با کمینیستر فولر، چارلز و ری ایمز و میس وندررو قرار گرفت. در روند شکل گیری شخصیت حرفه ای فاستر نمی توان به نقطه عطفی اشاره نکرد که در حقیقت توانست فاستر را به جهانیان بشناساند و آن اعطای مدال طلای RIBA (یکی از ارزشمندترین جوایز معماری جهان) در سنین میان سالی به وی بود. درست زمانی که هنوز فرصت های زیادی برای او باقی مانده بود. فاستر با دریافت این جایزه غوره شده یا نشده دیگر مویز شده بود. وی در این سال (1983) تنها 48 سال داشت و بسیار جوان تر از آن بود که بتواند در این سن به چنین رتبه ای نایل شود.
فاستر در پهنه ی عمر حرفه ایش با صراحت و قاطعیت تمام از جانب داری مباحث سبک گرایانه (که بخش مهمی از مباحث معاصر ما را به خود اختصاص داده) خودداری کرده و از آن فاصله گرفته است، اما از همان بدو فعالیت حرفه ای خود سعی بر کشف افق های تازه ای داشته که از آنچه امروز بارزترین شوق معمارانه قلمداد میشود بسیار فاصله دارد و این برگرفته از چشمه جوشان اساتیدش از فولز وایمز تا پره، چاریو، پاکستون و ایفل میباشد. فاستر هیچگاه حتی نیم نگاهی نیز به نقد های کلیشه مآبانه ای که او را در زمره معماری صنعتی و نه هنری جای می داد نداشته و با ارائه شاهکارهای بی نظیری، به همگان بویژه منتقدین و تاریخ نگاران معماری آموخت که همان گونه که ریشه واژگانی «فن آوری » به هنر می زند مرزی برای چنین تفکیک هایی وجود ندارد.
از فاستر زیاد میتوان آموخت، اما مهمتر از هر چیز در شرایط کنونیصنعت ساخت و ساز کشورمان، آموزه های او در انطباق جنبه های هنری یک ساختمان با جوانبی مانند هزینه، زمان و کیفیت است. هرمی که دست یابی به هر یک از رئوس آن به تنهایی ارزشی در پی ندارد.
در طول تاریخ، رابطه نزدیک معماری و زمینه های عمومی تر آن از جامعه، فرهنگ و اقتصاد گرفته تا سیاست تفسیر های ارائه شده از معماری را بر اساس برداشت ها و ترجمان زمینه ها و گستره های مختلف دیگر توجیه می کند. در سایه چنین رویکردی، دست یابی به شناخت نسبتاً دقیقی از «فن آوری برتر» ممکن می شود؛ یعنی موضوعی که از سالهای دهه شصت تاکنون اهمیت یافته است.
در نتیجه، توجه به معماری بر اساس واژگان اقتباس شده از علم،هنر،جامعه شناسی و زمینه های دیگر اتفاقی نیست. تا جایی که این واژگان توانسته است ماهیت متضاد گونه ای پدیده را که معماری خود را از طریق آن بیان می کند روشن تر و ملموس تر سازد.
تداوم؛ شیوه مدرن ؛ ایده های راهنما
دردورانی که مهمترین شاخص آن، دیر باوری وشک اندیشی عمومی و دلسرد کننده است، تلاش برای ارائه تعریف مشخصی از مدرنیسم چه بر اساس عرف معماری فنی وچه بر پایه نظر پردازی بسار دشوار به نظر می رسد. در این میان مساله بسیار فراگیری که جای بسی بحث و پرسش دارد ، تلاش افرادی است که با حسرت و تاسف سعی در بازتاویل جنبش مدرن یا مدرنیسم به مثابه مقوله ای –تاریخی-فرمی دارند؛ مقوله ای که محدود به تجربه اساتید سده حاضر است و در نهایت، با همین تجربیات به مرحله نتیجه گیری رسیده است. این مقوله، با تلاش پیگیر باید بتواند با پرداخت هزینه ای گزاف در برابر تهاجم سبک التقاط گرا مقابله کند.
البته این مقابله باید بر مبنای روش زیبایی شناختی و با تمرکز بر سلیقه ای که تاکنون مدرنیته نامیده میشد انجام شود. این تلاش، در اصل معادلی است برای «سلیقه باستان شناختی» که عامل شکل دهنده معجون شلم شوربای «پست مدرنیسم» است.
اگر چه نورمن فاستر با قاطعیت و صراحت تمام از جانب داری مباحث سبک گرایانه که بخش مهمی از مباحث معاصر را به خود اختصاص داده است-خودداری کرده و از آنها فاصله گرفته است. از بدو فعالیت حرفه ای خود سعی کرده است به دنبال کشف افق های جدیدی باشد که از آنچه امروزه بارزترین شوق معمارانه قلمداد می شود، بسیار فاصله دارد. این امر بیش از هر چیز در این حقیقت نهفته است که منبع الهام کارهای او را در تفکر و آثار معمارانی باید جستجو کرد که تاریخ تگاری معمول، از آنها به عنوان «خردمند استاد» یاد نمی کند؛ یعنی از فولز تا ایمز، از واشمن تا پره یا چاریو و از پاکسون تا ایفل. در واقع اینها کسانی بودند که از دل مشغولی های سبک گرایانه و نمادین روح زمانه مدرن فاصله داشتند. ولی در عین حال، عمیقاً به پروژه های خلاقانه متعهد بودند؛ پروژه هایی که معیار های سنجش قدرت تکامل معماری را به وجود آورد. فاستر که چشمه جوشان چنین افرادی بهره جسته است، پرسش هایی حیاتی از کل ماهیت شیوه مدرن مطرح می کند. در این میان «تکنیک» مهم ترین و ثابت ترین اصل در کار های اوست و به عبارت دیگر پل ارتباطی مستقیم بین معماری ودنیای تولیدات صنعتی پژوهش های فن آورانه(تکنولوژیکی) و علم هنر است.
شامل 33 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله زندگینامه نورمن فاستر