فرمت فایل : word(قابل ویرایش)تعداد صفحات186
تاریخچه مجموعه ای از اطلاعات ضروری است برای هر پزشک اطلاعات جمع آوری شده در تاریخچه کمک می می کند که پزشک معایناتش را در جهت صحیح هدایت کند گرفتن شرح حال یا تاریخچه مخصوصا در ارزیابی بینایی کودکان از اهمیت ویژه ای برخورداراست .
بر پایه اطلاعات جمع آوری شده در تاریخچه پزشکان لیستی از تست هایی که نیاز است انجام شود تهیه می کنند و ترتیب انجام تست ها و حتی گاهی اوقات تشخیص بیماری های ممکن می شود، البته به شرطی که اطلاعاتی که در تاریخچه جمع آوری شده درست باشد.
در کل والدین مشاهده گرهای خوبی هستند اما ضرورتاً مشاهداتشان درست نیست. به عنوان مثال: یکی از والدین گزارش می کند که چشمهای بچه اش تقاطع پیدا کرده و به سمت داخل حرکت می کند اما زمانی که از آنها پرسیده می شود که کدام چشم تقاطع پیدا می کند آنها مطمئن نیستند.
زمانی که والدین چنین گزارشی می دهند باید به آنها اعتماد کنیم. مگر تا وقتی که بتوانیم خلافش را ثابت کنیم.
پزشکی که بدون وجود یک تاریخچه خوب کار می کند (به عنوان مثال فرزند خوانده ها ، بچه های سر راهی ، و یا بچه ای که به ملا قات بستگان خود رفته و در این حالت بستگان از تاریخچه او مطمئن نیستند) نمی تواند تصمیم های درستی بگیرد و نیازمند بررسی بیشتر است تا تشخیص های غلط را رد کند.
در مورد بیمارانی که برای معاینه چشمهایشان مراجعه می کنند اولین و مهمترین سوالی که باید از او بپرسیم این است که شکایت اصلی شما چیست؟ و یا مشکلی که شما متوجه اش شده اید چیست؟ و یا نگرانی شما برای چیست؟ و یا دلیلی که شما در اینجا هستید چیست؟
معمولاً دانشجوها ومبتدی ها در سوالاتی که از بیمار می پرسند خیلی طفره می روند و شروع به پرسیدن سوالاتی در مورد بارداری وزن در هنگام تولد، و غیره می کنند که اساساً مهم هستند اما نه در ابتدا.
مطمئن شوید که مشکل اصلی را فهمیده اید چون این تکه کوچک از اطلاعات (یعنی مشکل اصلی بیمار) نقطه شروع و مسیری را که باید طی کنید را تعیین می کند.
هر چیزی که در معاینه بدست می آورید به خاطر بسپارید.
شما باید همیشه به عقب برگردید و دوباره از نگرانی های اولیّه بیمار سوال کنید(برای مثال از شکایت اصلی جویا شوید).
بعد از اینکه علت اصلی مراجعه بیمار را متوجه شدید می توانید در مورد جنبه های دیگر تاریخچه سوالاتی بپرسید.
در مورد بچه ها بهتر است پرسشنامه ای برای والدینشان بفرستیم که آن را در خانه پر کنند و قبل از معاینه تحویل دهند. این روش ایده آلی است و دلیلش این است که زمانی که یکی از والدین در اتاق انتظار در حالی که بچه گریه می کند و یا دور اتاقی می دود سعی می کند که پرسشنامه را پر کند این روش بسیار مشکل و وقت گیر است.
اما در منزل والدین می توانند بعد از خواب بچه بنشیند و مشترکاً به سوالات جواب دهند.
بنابراین اطلاعات جمع آوری شده در تاریخچه به همراه اطلاعات مشترک والدین قابل قبول تر خواهد بود، به ویژه زمانی که بیش از یک بچه در خانواده باشد و در این حالت واقعیت می تواند به سادگی گیج کننده باشد. سپس در پرسشنامه به دکتر پس داده می شود و دکتر آن را قبل از معاینه بررسی می کند با انجام این کار چشم پزشک یا اپتومتریست می تواند بفهمد که شکایت اصلی بیمار چیست . هم چنین می تواند تاریخچه پزشکی و تولد کودک را بررسی کند. بنابراین مجموعه ای از تشخیص های احتمالی را بدست می آورد و یک استراتژی رابکار می گیرد .
(یعنی یک سری از آزمایش هایی که باید انجام شود وترتیب انجام تستها) این کار فرصت محدودی که در هنگام معاینه یک کودک دارید را به حداکثر می رساند بچه ها( مخصوصاً بچه های کوچکتر) فقط برای یک مدت محدود به تست ها توجه کرده و همکاری می کنند و زمانی که شما از این مدت محدود تجاوز کنید نمی توانید اطلاعات خوبی بدست آورید . اگر از زمان ابتدای معاینه به جای زمان گرفتن تاریخچه استفاده کنیم ممکن است وقت مفید بسیاری را که می توانستیم برای معاینه بچه داشته باشیم را محدود کنیم .
فرستادن فرم تاریخچه و مطلع ساختن والدین از اینکه باید آن را قبل از روز معاینه پر کرده و پس بفرستید روش خوبی است .
فرم تاریخچه ای که برای والدین فرستاده می شود باید به صورت لیستی باشد که در هر زمان ممکن والدین بتوانند آن را چک کرده و علامت بزنند و این بهترین حالت ایست .
چون بیشتر سوالات نمی توانند در قالب این لیست پاسخ داده شوند بنابراین در پایان هر بخش فضایی را اختصاص دهید تا خانواده ها توضیحات لازم را بدهند.
اینجانب از یک تاریخچه هفت صفحه ای ، طوری که همه جوابها نیازمند نوشته شدن بود استفاده کردم. به طور ثابتی اولین صفحه کامل نوشته شده بود و در صفحات بعدی سوالات کم و کمتری پاسخ داده شده بود تا جایی که وقتی به آخرین صفحه رسیدم چیزی نوشته نشده بود تغییر دادن پرونده تاریخچه بیمار به یک پرسشنامه اطلاعات بسیار جامع تری را توسط والدین برای هر بیمار فراهم می کند.
گاهی اوقات زمانی که تاریخچه با پست فرستاده شده و سپس به مطلب برگشت داده می شود و قبل از معاینه توسط دکتر بررسی می شود مسائل حل نشده ای باقی می ماند. که در این صورت ممکن است تشریح بعضی از اطلاعات موجود در تاریخچه در زمان ویزیت فرد می باشد. اما این روش به طور قابل ملاحظه ای زمان کمتری را نسبت به موقعی که از پرسشنامه استفاده نمی شود صرف می کند.
بنابراین اگر چه چک کردن تاریخچه بدست آمده از پرسشنامه ضروری است اما این نباید به طور قابل توجهی معاینه را مختل کند مخصوصاً اگر محرک مناسبی در اتاق معاینه برای بچه وجود داشته باشد. که باعث شود معاینه راحت تر شود.
پیش بینی می کنیم در آینده خیلی نزدیک جایگزینی فرم تاریخچه روی وب سایت ساختن خانواده ها از تاریخچه ی بچه ها و پس فرستادن این فرم ها به صورت الکترونیکی کارساز خواهد بود. در این حالت حتی چک دقیق تاریخچه می تواند قبل از روز معاینه انجام شود.
تجربه شخصی من در کار با بچه ها این است که بیشتر والدین فقط زمانی که مشکلات خاصی برای بچه هایشان پیش می آید مراجعه می کنند تا بینایی آنها ارزیابی شود. اگر چه تعدادی از والدین نیز بچه هایشان مخصوصاً نوزادان و اطفال نوپا را برای ارزیایی روزمره بینایی می آورند تا مطمئن شوند که همه چیز خوب و در حال رشد طبیعی خود است، اما هنوز هم کمترین دلیلی است که بچه ها برای معاینه آورده می شوند.
دلایل مکرری که والدین نوزادان و کودکان نوپا را برای معاینات چشمی می آورند شامل موارد زیر است:
1) استرابیسم واقعی یا تصور شده (برای مثال چین اپی کانتوس پهن و یا ایزوتروپی کاذب)
2) انسداد مجرای اشکی – بینی
3) ورم ملتخمه
4) نزدیک شدن بسیار به چیزی که به آن نگاه می کنیم .
5) چرخش مداوم چشمها
6) داشتن تاریخچه خانوادگی قابل توجه در مورد مشکلات بینایی
7) فکر ثانویه
8) نقص در دید قبل از مدرسه و در حین ورود به مدرسه
9) عملکرد ضعیف در مدرسه ؛ مسائل مربوط به خواندن
10) رجوع کردن به یک درمانگر متخصص.
بعد از اینکه شکایت اصلی را پیدا کردید توجه خود را به تاریخچه پزشکی متمرکز سازید.
تاریخچه پزشکی
تاریخچه پزشکی برای بچه ها بایستی در 3 دوره ی زمانی طبقه بندی شود:
1-قبل از تولد : به وقایع متحمل شده در طول بارداری اطلاق می شود.
2-هنگام زایمان: به وقایع و مشکلات مرتبط با آن را شامل می شود.
3-بعد از تولد: رشد بچه را بعد از تولد شامل می شود.
هر 3 دوره مهم هستند به خاطر اینکه هر قسمت اطلاعاتی را درباره خطرات عوامل یا رویدادهایی که جنین یا بچه با آن مواجه می شود و نتایج این فشارها ، فراهم می سازد .
دوره پیش از تولد
این دوره با لقاح و شروع رشد جنین آغاز می شود. اگر چه بیشتر اوقات خانم ها از حاملگی هود در چند هفته اول آگاهی ندارند و این حالتها گاهها به ماه هم می رسد.
در طول این دوره ناآگاهی ، مادران اغلب بچه های خود را در معرض چیزهای زیادی مانند انواع سم ها قرار می دهند ولی اگر از حاملگی خود اطلاع داشته باشند خود را از چنین حالتی دور نگه می دارند (مثل سیگار و مشروبات الکلی).
اینکه این سم ها در هفته های ابتدایی بارداری چقدر روی جنین تاثیر می گذارند روشن نیست، اما این مواد بعدها تاثیر قابل ملاحظه ی روی بارداری خواهند داشت. چند نمونه از مواردی که می توانند روی بارداری و جنین داشته باشند عبارتند از:
1- مواد سمی از قبیل تنباکو، الکل یا داروها
2- عوامل عفونی از قبیل توکسوپلاسموز ،سیتومگالوویروس سیفیلس و آبله مرغان
3- نواقص متابولیکی از قبیل دیابت ملیتوس ،بیماری تیروئید و سو تغذیه مادر
4- ناهنجاری های مادرزادی و ژنتیکی از قبیل سندرم داوون، سندرم X و غیره.
مواد سمی
رایجترین موادی که خانم های باردار جنینشان را در معرض آن قرار می دهند تنباکو و الکل است.
این دو ماه که بیشتر در ایالت متحده مورد استفاده قرار می گیرند و در کشورهای دیگری نیز دیده می شوند ،قسمتی از زندگی روزمره ما را تشکیل می دهند می دانیم که کاربرد تنباکو و الکل زندگی جنین را به خطر می اندازد و بیشتر خانم ها به محظ آگاه شدن از حاملگی از استفاده آنها کناره گیری می کنند.
از آنجایی که هفته ها و یا حتی ماهها طول می کشد تا یک خانم متوجه شود که باردار است بنابراین ممکن است که این زمان با ارزش سپری شود.
تعدادی از این آثار مخرب می تواند در درجه اول یا دوم توسط سیگار نیز رخ بدهد. نیکوتین یک تنگ کننده قوی عروق بوده و گردش خون جنین را کاهش می دهد. همچنین دسته هایی از مونوکسید کربن با هموگلوبین ترکیب شده و ماده ای به نام کربوکسی هموگلوبین را تشکیل می دهد که اکسیژن موجود در اطراف جنین را کاهش می دهد. آنچه که ما ، درباره سیگار کشیدن و رشد جنین می دانیم نشان می دهد که وضعیت فیزیکی و رشد سالم بچه می تواند به طور قابل توجهی با مواجه شدن با این مواد سمی دچار اختلال شود.
ارزیابی عملکرد بینایی