دانلود مقاله آلارم های فشار، مسیر هوا

اختصاصی از فی گوو دانلود مقاله آلارم های فشار، مسیر هوا دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

 هدف از این مقایسه محصول
این مقایسة‌ محصول آلارم های فشار هوایی (مربوط به مسیر هوا) را برای استفاده در مدارات بیهوشی و مدارات تنفس مصنوعی در شرایط بحرانی و نیمه بحرانی و نیز در تهویه های مراقبت خانگی، مطرح می کند. تنفس سنج ها (Spiro maters) ، جریان سنج ها (flow mater) ، کاپنومترها (Capnomaters) و اپنی مانیتورها (Apnea monitors) برای بیماران غیر ارادی تنفسی از این مقوله مستثنی می باشند.
برای اطلاعات مربوطه، به مقایسة محصولات زیر مراجعه نمایید:
- آپنی مانیتورها (Apnea monitors)
- مانیتورهای دی اکسیدکربن، بازدم خروجی
- تنفس سنج ها، تشخیصی
اطلاعات UMDNS :
این مقایسة محصول، واژه ابزار (واژة اصطلاحی ابزارآلات Device term) و کد محصول (Product code) زیر را که در ECRI از سیستم فهرست واژه های ابزار پزشکی عمومی (جهانی) می باشد را در بر می گیرد:
- اخطارهای فشار، هواپیمایی [14-35]
هدف:
آلارم های فشار مسیر هوایی، در مورد تغییرات پر و کم فشار در مدارات مسیر هوایی مربوطه به بیماران که بصورت مکانیکی تهویه می شوند، اخطارهای لازم را تولید می کنند. آنها اغلب با تهویه کننده های مراقبتهای بحرانی و غیر بحرانی بکار می روند. آلارم های کم فشار ممکن است مواردی نظیر، نقص دستگاه تهویه (ونتیلاتور)، قطعیهای مدار تنفس، خارج شدن های لوله (برای مثال جابجایی یک لولة درون نای از نای و رفتن به حلق) و یا بوجود آمدن نشتی هایی در لوله های درون نایی که به میزان کافی پر از هوا نشده اند و یا در بریدن سر نای (Tracheostomy ) و یا اتصالات مدارات تنفس، را اعلام کنند. برخی سیستم ها هم چنین، فشار متوسط مسیر هوا را مقایسه، نظارت و نمایش می دهند. آلارم های پرفشار برای شرایطی نظارت می کنند که می توانند سبب زخمها و برش های ریویِ ناشی از فشار (زخم ریه (شش) که توسط فشار زیاد بوجود می آید) شوند.
اصول عملکرد:
مانیتورهای حس کنندة فشار در دستگاههای تنفس، یک یا تعداد بیشتری فشار را در مدار تنفس بیمار و از طریق یک خط حس کنندة فشار، اندازه می گیرند، که در محل اتصال آن با لولة درونِ نای یا لولة برش دهندة نای بصورت بهینه ای به مدار تنفسی متصل شده است. این محل مدیریت فشار مستقیم و مسلطی را در روزنة مسیر هوای بیمار فراهم می کند. مطالعات نشان می دهند که لولة درون نایی، اتصالات اصطکاکی چسبیده به اتصال لولة درون نایی و راه هوایی بیمار از معمول ترین نقاط جدایی و قطع مدار تنفسی بیماری باشند. قطع شدن ها و یا نشتی های بزرگ در این خط هوایی (مسیر عبور هوا)، سبب فرار گاز از سیستم و تولید قطره در پیک (حد بالا) فشار تزریق- ماکزیمم فشاری که در طول تزریق در مسیر هوایی ریه (شش) تولید می شود، می شود. وقتی که PIP (پیک فشار تزریق) (Peak inpiration pressure) به زیر یک حد آستانة از قبل تعیین شده افت می کند، یک اخطار و آلارم را فعال می کند. (هم چنین بنامهای پیکِ فشار مسیر هوا، نقص در سیکل و یا اخطار کاهش فشار نیز خوانده می شود).
برخی واحدها آلارم هایی را برای MAP که دیده شده بود با اکسیژن سازی در رگهای بیمارانِ منحصر به فرد، به خوبی مرتبط می باشد، محاسبه و تهیه می کند. سنجش و اندازه گیری MAP هم چنین برای بازداری نظارتِ بدقوارگی نایچة ریه (Bronchopulmonary dysplasia) ، که یک پیچیدگی و بُغرنجی در تهویة با فشار مثبت و سطوح اکسیژنی افزایش یافته در نوزادان که در آن بافت ریه بطور پیشرفته ای آسیب دیده، و منجر به افزایش بافت فیبروز (رشته مانند) و عدم پذیرش خواهد شد، می باشد، مفید می باشد.
آلارم های PIP هم چنین می توانند به، سستی و ضعف ریة افزایش یافته و مقاومت مسیر هوایی کاهش یافته که هر دوی آنها می توانند فشار در مدار تنفسی را کاهش دهند، نیز پاسخ دهند. یک ترانس دیوسر (تراگردان Trans ducer) فشارِ از نوع الکترو مکانیکی یا حالت جامد (مدارات الکترونیکی) درون مانیتور سیگنال فشار پر ضربان (تنفس ارائه شده توسط ونتیلاتور) را اندازه گرفته و آن را با یک حد آستانة آلارم که قابل تنظیم می باشد، مقایسه می کند. آستانة اخطار و آلارم باید درست در زیر PIP و به گونه ای تنظیم شود که آلارم به تغییر تنها چند cm از H2o پاسخ دهد و بنابراین بتواند نشتیها و قطع شدن های کامل را به خوبیِ هم، اخطار دهد. برخی واحدها می توانند براساس فشار حس شده در طول تنفسهای قبل، آستانة آلارم را بصورت اتوماتیک تنظیم کنند. این آستانه باید در طول تنفسهای بعدی و آینده، متجاوز شده و بیشتر شود تا از فعال شدن یک آلارم صوتی یا / تصویری جلوگیری نماید.
یک حد پرفشارِ قابل تنظیم یا فیکس شده (ثابت شده)، مانیتورهای فشار مسیر هوا را قادر می سازد تا سستی ریة کاهش یافته، مقاومت مسیر هوای افزایش یافته و یا انسداد در مدار تنفس نظیر لوله گذاری پیچ و تاب خورده یا بسته شده را آشکار کند. فشار بیشتر از آستانه یک آلارم را برای پاسخِ سریع پرستار فعال کنند. آلارم های پرفشار قابل تنظیم، معمولاً در مقداری بالای PIP تنظیم می شوند، در حالی که آلارم های ثابت شده، زمانی فعال می کنند که فشار مدار، از یک نقطه که به عنوان ماکزیمم فشار مطمئن مسیر هوایی بیمار در نظر گرفته شده، تجاوز کنند و بیشتر شوند. برای واحدهای حس کنندة فشار مدارات اختصاصی و ویژه ای را برای نمایش فشار روی تراز رفته و پیوسته، ترکیب کرده اند – برای مثال، اگر فشار بالاتر از آستانة آلارم قطع بوده، اما پایین تر از آستانة آلارم پیچ خوردگی باشد، برای دورة تنظیم زمان، و یا اینکه اگر فشار در طول هر حالت بازدمِ ونتیلاتور به سطوح معینی افت نکند.
مانیتورهای فشار هم چنین می تواند شامل آلارم های فشار ویژة انقضای – انتهایی مثبت (Positive end-Expiratory) (PEEP) و مسیر هوایی دائماً مثبت (CPAP) نیز باشند. PEEP برای بیماران وابسته به ونتیلاتور، مستلزم حفظ فشار مسیر هوایی در بالای فشار اتمسفر، در انتهای مرحلة بازدم از چرخة تنفس می باشد. این فشار بالا نگه داشته شده در مدار – و از آن طریق در ریة بیمار ممکن است سبب جلوگیری از متلاشی شدن حبابچه ریوی (کیسه های هوایی) شوند که منتج به حجم باقی ماندة بیشتر ریه و افزایش تبادل گاز می شود. چون محدودة تنظیم PEEP باید در بین درست بالاترین و پایین ترین حدود ابقا شود، بسیاری از مانیتورهای فشار اگر فشاری خارج از هر سوی محدوده را حس کنند، هر دوی آلارمهای صوتی و تصویری را فعال می کنند. CPAP شبیه به PEEP می باشد، اما برای بیماران غیرارادی تنفسی بکار برده می شود و اجرا می شود. یول ها و سطح های CPAP هم شبیه به PEEP در محدودة باریکی میان آستانه های آلارمِ کم فشار و پرفشار نگهداری می شود، آلارم های اختصاصیِ CPAP ، مراقبان و پرستارها را نسبت به فشارهای خارج از این محدوده ها گوش به زنگ می دارد و اخطار می دهد.
بسیاری از دستگاهها این اجازه را می دهند که در طول قطع مدار تنفسی به منظور مکش و تخلیه ترشحات که یک عمل مداوم برای بیشتر بیماران می باشد، آلارم های صوتی قطع و ساکت شوند. ماکزیمم زمان قطع آلارم از 60 تا 120 دقیقه تغییر می کند. در طول این دورة زمانی، آلارم تصویری روشن باقی خواهد ماند، آلارم صوتی در برخی دستگاهها می تواند بطور کامل قطع شود.
مشکلات گزارش شده:
نشت (و حتی برخی قطعی ها) در مدار تنفسی احتمالاً سبب تولید یک افت در سطح PIP در محل اتصال بیمار خواهد شد، که این امر بصورت عمده می تواند یک حجم جذر دهدهی (کَشَندی) را تولید کند، هر چند اگر افت تنها چند سانتی متر H2o باشد. مقاومتهای جریان قوی که می توانند به سبب اجزایی نظیر فیلترها، مرطوب کننده ها، مبدل های حرارت / رطوبت بوجود بیایند، می توانند آلارم فشاری بر روی ونتیلاتور یا در بالای عضو تزریق پذیر بوجود آورند که اشتباهاً به عنوان افتِ PIP خوانده شود و به عنوان یک لول قابل قبولِ فشار تزریق تلقی شود و از سویی سبب نقص اخطاردهی در طول شرایطی شود که PIP بطور خطرناکی پایین است. قرار دادن یک پورت حس کننده که تا حد ممکن به ریة مریض نزدیک باشد، (برای مثال در لولة اتصال دهندة نای و یا در وایِ مریض (محل دوشاخه شدن نای بصورت Y است))، واقع نمایی و درست نمایی را بیشتر می کند. به طوری که آلارم فشاری را می خواند که در آن مسیر هوایی بیمار روباز و بدون گرفتگی و پوشش می باشد. بیش از این، برای فشار اندازه گیری شده در دهانة مسیر هوایی (وایِ (Y)ِ بیمار) اگر حد آلارم قطع (فشار کم) درست در زیر PIP تنظیم شده باشد، مانیتور به تغییر فشارهای کوچک پاسخ داده و نشتی های کوتاه یک قطع کامل را آشکار می کند، اگرچه، در یک دستگاه با نگاه آلارمِ از پیش تعیین شده و بطور وسیع دور از هم، چنان شرایط تنظیم نزدیکی ممکن نخواهند بود. اگر پورت بیمار مدار تنفسی قطع شود و تا اندازه ای مسدود شود (برای مثال ممکن است بر روی تختخواب و ملافه بیفتد)، مانیتور فشار ممکن است اشتباه کند. در این مورد، مقاومت در مقابل جریان ممکن است برای ممانعت از ایجاد آلارم کافی باشد. آلارم های کم فشار در ونتیلاتورهای هوش بری ممکن است اگر یک بیمار تصادفاً دچار خروج لولة تنفسی شود، دچار نقص در فعال سازی شود. یک مشکل گزارش شده مربوط به یک طفل می باشد که در یک ونتیلاتور هوش بری که برای افراد بالغ مناسب بود، تحت تهویه قرار داده شده بود و نعره ای کشید و صدایی کرد. از آنجا که پتانسیل چنان نقص هایی در آلارم های کم فشار بیشتر می باشد، پرستارها باید شرایط بیماران را از نزدیک تحت نظر قرار دهند. بصورت ایده آل و شایسته، اکسیژن مترهای پالسی (pulse oximaters) ، مانیتورهای کاپنومتریک یا والیومتریک (Volumetric) باید علاوه بر آلارم های کم فشار اولیه بکار برده شوند.
تغلیظ یا چگالش می تواند در خط حس گری (Sensing Line) جمع شده و فشار حس شده را تغییر دهد و در صورت امکان سبب تولید آلارم های فالس های (False – High) یا فالس لو (False – Low) شود. قرار دادن دستگاه در بالای پورت حس گر و نظاره کردن برای تقویت تغلیظ می توان به جلوگیری از این مسئله کمک کند.
برخی از مانیتورهای فشار اولیه از سوئیچهای فشار با هستیرزیسِ بیش از حد – اختلاف میان فشاری که در آن آلارم ابتدا به صدا در می آید و فشار پیکی که در آن، آلارم خاموش شده و ری ست می شود – استفاده می کردند. یک آلارم با هستیرزیس بیش از حد نمی تواند برای آشکارسازی کاهش های کوچک در PIP بکار برده شود. اگرچه بیشتر دستگاههای فعلی هستیرزیس اندکی را به نمایش می گذارند، اما کاربران باید آگاه باشند که تغییرات مکانیکی نظیر اجزای شل و ول شده می توانند یک مشکل بوجود آورند. مانیتورهای فشار مسیر هوا در زمانی که تحت نظارت قرار می گیرند، باید از جهت هستیرزیس بیش از حد به خوبی بررسی شوند.
آلارم صوتی می تواند بطور دائم، در برخی آلارم های فشار مسیر هوا غیر فعال شوند. در این صورت اگر این آلارم به علت ساکشینگ و عمل مکش خاموش شود، مسئول کلینیک ممکن است فراموش کند آن را به حالت روشن برگرداند. (آلارم های پرفشار و آلارم های مربوط به نقص توان (انرژی یا برق) به دلیل خطر برای امنیت بیمار هرگز نباید خاموش شوند). در دستگاههایی که دو وضعیت عملکرد دارند. (برای مثال، PEEP/CPAP) انتخاب یک وضعیت می تواند وضعیت دیگر را غیرفعال کرده و یا ویژگی های آن را تغییر دهد.
دیگر موارد خطای انسان می تواند سبب گرفتاریهای جدی در حین استفاده از آلارم های فشار شود. در یک مورد، یک ونتیلاتور بیمار پس از عمل جراحی که به درستی تنظیم نشده بود، منجر به افزایش و تقویت خطرناک فشار در ریة بیمار و جراحات متعاقب آن به مغز بیمار شده بود.
برخی آلارم های فشار مسیر هوایی مستعد دریافت اختلالات الکترومغناطیسی از دستگاههای جراحی الکتریکی (electro surgicou) می باشند. این وسایل برای کاربردهای هوش بری توصیه نمی شوند. اکسید نیتروس یا O2 که از طریق یک نشتی یا شکستگی در خطوط هوش بری وارد کیس و جعبة مانیتور شود، می تواند سبب شود موادی که در هوا و در حالت نرمال قابل اشتعال نمی باشند، در حضور یک جرقه آتش بگیرند. کیس های مانیتور برای کاهش خطر چنان آتش سوزیهایی می بایست به خوبی تهویه شده و مدارهای کم ولتاژ در آنها بکار برده شود.
شمار فزایندة آلارمهای صوتی در اتاقهای جراحی می توانند سبب تولید آشفتگی شوند، به خصوص اگر چندین آلارم بطور همزمان صدا دهند. اغلب اوقات، بسیاری از آلارمهای صوتی به دلیل نزدیکی هوش بر به بیمار، غیر ضروری می باشند. یک راه حل استفاده از آلارمهای تقدم یافته و مجتمع می باشد با تنها بیشترین تقدم صدادهی آلارم. دو یا سه آلارم مختلف برای تشخیص سادة تقدم کافی می باشند. اگرچه بسیاری از ونتیلاتورهای مراقبت خانگی دارای سیستم های آلارم بی سیم به عنوان یک ویژگی استاندارد یا انتخابی می باشند. بیشتر ونتیلاتورهای مراقبت های بحرانی هنوز آنها را ندارند. به دلیل اینکه ونتیلاتورهای مراقبت بحرانی با تناوب بیشتر، در خارج از مناطق مراقبت بحرانی بکار می روند، سیستم های آلارم بی سیم بر روی این ونتیلاتورها به طور ویژه ای مهم و ضروری شده اند.
ملاحظات خرید:
بسیار حیاتی است که مانیتورها در زمانی که فشار مسیر هوا به خارج از محدوده های قابل قبول می رود، بطور قابل اطمینان پاسخ دهند. آلارم هایی که دچار نقص در اعلام می شوند، خطرات تهدید کنندة زندگی را به معرض نمایش می گذارند و به عکس، آلارمهایی که بطور مداوم خاموش هستند یک مزاحمت هستند و ممکن است اگر اغماض شده و یا خاموش شوند، پایان پذیرند.
مانیتورها باید به میزان کافی در برابر قطع برق (انرژی) حفاظت شوند. اگر دستگاهها با برق خط برق شبکه سراسری عمل می کنند باید یک آلارم نقص برق و اگر با باطری کار می کنند یک اعلام کنندة ضعف باطری داشته باشند.
هیچ سیگنال مانیتوری نمی تواند در مقابل تمام مشکلات مسیر هوایی مقابله کند. ECRI توصیه می کند، که برای نظارت بر قطعی ها، مانیتورهای فشار مسیر هوایی باید در ترکیب با پالس آکسی متیرها، و دیگر مانیتورها نظیر حجم بازدم و مانیتورهای دی اکسیدکربن بکار روند. ECRI هم چنین در برابر وابستگی به تنها مانیتورهای O2 برای آشکارسازی قطعیها، توصیه می کند. سطوح O2 به واسطة بسیاری از قطعیها تحت تأثیر قرار نمی گیرند و در نشان دادن موقعیت هایی که بصورت بالقوه خطرناک می باشند. دچار نقص خواهد شد.
فیلترهای قابل عرضه اغلب میان خط بیمار و مانیتور قرار داده می شوند. این فیلترها می توانند هزینه ای بلندمدت متناسب با آلارم های فشار مسیر هوایی از خود نشان دهند.
مرحلة توسعه:
از آنجا که ونتیلاتورهای مراقبت شدیدِ قدیمی تر که قابلیت های نظارت را کم دارند، بازنشسته شده اند، نیاز به آلارم های فشاری مسیر هوایی قابل افزوده شدن کاهش خواهد یافت. اگرچه بسیاری از بیمارستان ها چنان ونتیلاتورهای قدیمی را نوسازی کرده و برای بکارگیری آنها طراحی می کنند. بطور فزاینده ای، بیماران تهویه شده بصورت مکانیکی از دستگاههای مراقبت شدید بیرون آورده می شوند، جایی که آنها بطور نزدیکی تحت نظارت قرار می گیرند، و به اتاقهای ایزوله شده و اتاقهای پرستاری منظم، جایی که متخصصین بالینی می توانند آلارم ها را از مانیتورهای فشار نصب شده بر روی ونتیلاتورها بکاهند، انتقال داده می شوند. بنابراین مانیتورهایی با آلارمهای بی سیم که در خارج از اتاق بیمار در ایستگاه پرستار اعلام می دهد، استفاده می شوند. برخی ونتیلاتورهای مراقبت خانگی و سیار (قابل حمل) نیز به همراه آلارمهای بی سیم موجود می باشند. سیستم های دارای چند آلارم بی سیم توسط میکروپروسسور کنترل می شوند و یک ویژگی خود نظارتی دارند که می تواند قطعیهای مانیتور فشار بی سیم یا ونتیلاتور را آشکار کرده و هشدار دهد.
ECRI شدیداً استفاده از سیستم های خود نظارت آلارم بی سیم را در تمامی ونتیلاتورها توصیه می کند. به دلیل خطر افزایش یافتة جراحت تهدید کنندة زندگی که به واسطة بیماران وابسته به ونتیلاتور که بی توجه رها شده اند، تولید می شوند.
سیستم های تعیین هویت و امنیت بیمار
هدف از این مقایسة محصول: این مقایسة محصول وسایل امنیت بیمار را که در تسهیلات مراقبت پزشکی بکار می رود و از دزدیده شدن نوزاد و یا فرار و سرگردانی بیمار جلوگیری می کند، تحت پوشش قرار می دهد. سیستم های مکان یابی سیار که به همراه امکانات مراقبت پزشکی بکار می روند و برای ردیابی بیماران برچسب زده شده (مشخص شده) ای که از امکان اصلی خارج شده اند، شامل این موضوعات می باشند. سیستم های امنیت بیمار که بدون برچسب های علامتی بکار می روند، آنهایی که در خانه های خلوت استفاده می شوند، و یا مانیتورهای تخت خواب، صندلی و یا صندلی چرخ دار، از این گزارش مستثنی شده اند. هم چنین ابزار نادیدنیِ پیرامون، نظارتِ ویدئویی دیجیتال یا بی سیم (برای مثال تلویزیون مدار بسته CCTV) نرم افزار کنترل، سیم کنترل و کابل های فیبرنوری، ‌سیستم های کنترل کارت پذیر، سیستم های ویدئویگینگ (سیستم تصویری علامت دار و نشانه ای)، ابزارهای اعلامِ اضطرارهای پرسنلی و شخصی که برای جلوگیری از تعویض اطفال بکار می روند نیز از مباحث این مقوله مستثی می باشند.
این ابزارها هم چنین بصورت زیر خوانده می شوند: ابزارهای پیش گیری از کودک ربایی، سیستم های امنیت بیمار،‌ بیمار
هدف: وسایل ایمنی بیمار در مواقعی که یک طفل از هر محل نظارت شده ای بیرون آورده شود و یا زمانی که یک بیمار سرگردان و نگران شده و دچار مشکل می شود، خدمه و کارکنان (پرسنل مراقبت بیمارستان) را مطلع می کند. آنها برای استفاده در تمامی انواع امکانات مراقبت پزشکی شامل بیمارستانها، خانه های پرستاری و امکانات مراقبت های طویل المدت و طولانی و امکانات کمک به زندگانی، طراحی شده اند. نظارت بیماران آزادی بیشتری برای هردوی بیمار و مراقبین پزشکی فراهم می آورد و اجازه می دهد که بیماران احساس استقلال بیشتری پیدا کنند.
در محیطهای مراقبت طولانی مدت، سرگردانی و فرار از محل از جمله پرهزینه ترین خطراتی هستند که به چشم می خورند.
در هر موقعیت و وضعیتی که در آن بیماران یا رزیدنت ها (کشیک های بیمارستان) دارای تحرک و قدرت انتقال مستقل و آزادانه هستند که با عملکردهای آسیب شناختی نظیر آنهایی که در ارتباط با دیوانگی، جراحی (جراحت) سر، آسیب های بوجود آمده توسط الکل یا دارو و یا بیماریهای روحی ترکیب شده است، خطرهای ایمنی و سلامتی وجود خواهد داشت. کسانی که از محل فرار می کنند و به واسطة تلاش های ارادی، آشکار اغلب تکراری برای داشتن خانه و املاک، از سرگردان ها و آوازه ها مجزا و متفاوت می شوند.
افرادی که مستعدِ آوارگی هستند، باید به سرعت شناسایی شوند. بیماران و رزیدنت های پرستار خانه های توان بخشی آسیب شناسی، ممکن است آوارة نردبان ها و مکان های نا امن شوند، وسیله را برای پیدا کردن خانه یا محلی شبیه آن رها کرده و یا به یک اتاق رزیدنت دیگر آواره شوند. گم گشتگی و آوارگی احتمالاً‌ به نظر می رسد که ابتدا در یک محیط جدید رخ می دهند. دیگر دلایل آوارگی شامل اثرات جانبی دارو درمانی، سردرگمی و برشیانی، فشار، نویز و صدای مزاحم، انزوا و شلوغی و جمعیت و ازدحام، محیط پیرامونِ نا آشنا و / یا خیال و وهم می باشد. علاوه بر هزینه و خرج مطالبات و دعاوی بالقوه، رخدادهای فرار ممکن است توجه شدید رسانه ها را جلب کند و می تواند شهرت و اعتبار وسایل مراقبت پزشکی را دچار صدمه و زیان کند.
وسایل امنیتی اطفال در مواقع زیر خدمه و کارکنان را هشدار می دهند:‌ وقتی که یک طفل از جایگاه مادری اختصاصی، یونیت نوزادی، بخش مادری، یونیت زایمان و تحویل، واحد مراقبت شدید (ICU) نوزادان و امراض کودکان و یا مرکز نگهداری روزانه، برداشته شود. آنها هم چنین می توانند برای آلارم دادن در زمانی که یک طفل به نزدیک آسانسور، نردبان و یا خروجیها آورده می شود برنامه ریزی شوند و می توانند موقعیت و محل یک طفلِ بسته بندی شده را با فشار یک دگمه معین کنند.
تمام پروسه ها و روش هایی که برای جلوگیری از ربودن طفل انجام می گیرد، نه تنها باید طبقة پرستاری و مادری را، بلکه طبقه امراض کودکان، ICU امراض کودکان و اطفال، و هر مرکز مراقبت روزانه که توسط این تسهیلات کار می کند را تحت پوشش قرار دهد. کارکنان مراقبت پزشکی باید تمام مناطق با دسترسی کنترل نشده و مراقبت های معیوب و نامناسب را شناسایی کنند.
اصول عملکرد:
اگرچه سیستم های امنیت بیمار نوعاً برای تسهیل ویژه ای ترکیب یافته اند، تمام سیستم ها شامل برخی ترکیبات و هم بستگیهایی میان فرستادن و اعلام نشانه ها و یک کنسول و واحد دریافت نیز می باشند. نشانه های اعلام و اطلاع دهی، انتقال دهنده ها یا فرستنده های صوتی هستند که یا سیگنال های مداوم و متناوب (علامت فعال) منتشر می کنند و یا به یک سیگنال تولید شده پاسخ می دهند که این عمل توسط یک کنسول گیرنده (اعلام ها و نشانه های غیرفعال، پسیو) انجام می شود، و هم چنین به بیمار و یا به لباس بیمار متصل می شوند. کنسول های گیرنده در پیرامون آلارم ها مثل درها، آسانسورها، یا نردبان ها قرار می گیرند. کنسول های گیرنده یا یک سیگنال منتشر می کنند و یا سیگنال پیوسته یا متناوب را از سیگنالینگ تگ (Singnaling tag) می خوانند. کنسول های گیرنده با یک ایستگاه نظارت مرکزی و یا یک اعلام کنندة بی سیم در ارتباط هستند و / یا به عنوان یک سیستم مستقل و خودکفا عمل می کنند. نشانه های سیگنال یا توسط باطری و یا توسط یک میدان الکتریکی تغذیه می شوند، یا تسمه مانند و بصورت بستهایی برای پا هستند که به مچ، قوزک پا بسته می شوند و بصورت بند ناف (سیم های قابل قطع و وصل سریع) می باشند، یا در کیسه (به همراه یک جفت قفل کننده) که به بیمار متصل شده حمل می شوند و یا بر روی لباس پوشیده و نصب می شوند. برچسب های سیگنال نوعاً از 13 تا 65 گرم (0.5 تا 2.3 اونس) وزن دارند و می توانند قابل برداشتن (مثل سگک یا ولکرو) و یا ثابت (یا طناب دائم) باشند. بیشتر سازندگان وسیلة ویژه ای برای آزاد کردن برچسب از بیمار فراهم می کنند. مدل های اولیه می توانند توسط بریدن ریسمان یا باز کردن سگک و قلاب و یا توسط باز کردن ولکرو برداشته شوند. آلارم ها می توانند برای محافظت در مقابل برداشتن های غیر مجاز و دستکاری، با یک بند ترکیب شوند. فرستنده ها (ترانس میترها)‌می توانند برای فرستادن اطلاعات در محل بیمار و با فواصل زمانی منظم (برای مثال هر 12 ثانیه) برنامه ریزی شوند و به کارکنان اجازه دهند که جابجایی های بیمار را اندازه گیری کنند. اگر بیمار از پارامترهای تنظیم شده خارج شود، بدون اینکه یک آلارم پیرامونی را گذرانده باشد، سیم به زمان بیمار اجازه می دهد که از منطقة امن دوباره عبور کنند (برای مثال 1.5 ثانیه). آلارم های پیرامونی توسط وسیله تسهیل کننده تنظیم می شوند و نوعاً از 3 تا 1.609 متر گسترده می شوند (9.8 تا 5.280 فیت) محدوده ای که در آن برچسب های سیگنال می توانند کار کنند، با ساختار وسیله تغییر می کند (برای مثال، فولادی یا بتونی) و نیز از طریق دیگر منابع اختلال تغییر می کند (برای مثال وسایل الکتریکی و …) که در محیط عملکرد وجود دارند. برخی از برچسب های سیگنال دو تا شش ثبت آلارم شخصی را ذخیره خواهد کرد در مواردی که تلاش های چندینی برای خروج از دستگاه انجام می شود.
ساختارها:
سیستم های امنیت بیمار بصورت مستقل و خودکفا، اعلام و اخطار بی سیم، و / یا سیستم های ایستگاه مرکزی نظارت، ساختار یافته اند. یک سیستم خودکفا و مستقل، از یک ابزار سیگنال گیری بهره برد که به بیمار متصل شده اند و یا به لباس او متصل شده اند، یک کنسول یا سنسور دریافت کننده در خارج پیرامون (پری میتر)، یک قفل الکترو مغناطیس و یک آلارم موضعی شده. سیستم به وسیلة کابل های از قبل سیم کشی شده که بعد از درهای خروجی نصب شده اند و به منابع تغذیة خارجی متصل شده اند، عمل می کنند. پس از آنکه سیستم نصب شد، یک پوشش زینتی و آذینی ممکن است برای پوشاندن سیستم سیم کشی آلارم بکار برده شود. وقتی که یک بیمار برچسب زده شده به کنسول نزدیک می شود، یک چراغ اخطار زرد رنگ ممکن است به نظر برسد. زمانی که یک کوشش برای باز کردن در صورت بگیرد، چراغ به رنگ قرمز تغییر خواهد کرد و یک آلارم صوتی برای هشدار دادن به کارکنان به صدا درخواهد آمد. برخی سیستم های خودکفا و مستقل هم چنین توسط مکانیزم های قفل خروجی (درب ها) تجهیز شده اند. مکانیزم قفل هم چنین باید با یک مکانیزم آزادسازی تأخیر زمانی ترکیب شود. قفل های خروجی برای آهسته کردن یا توقف یک رباینده یا فراری از خروج از ساختمان باید چنان باشند که کارکنان امنیتی بهتر بتواند شخص را دستگیر کرده یا متوقف کنند. مکانیزم قفل کننده سپس می باید آزاد شود تا خروج اضطراری در زمان یک آتش سوزی را فراهم کنند. زمان تأخیر (برای مثال 30 ثانیه) توسط کدهای آتش سوزی محض مدیریت و اجرا خواهد شد.
سیستم های اعلام خطر بی سیم شیبه به سیستم های خودکفا عمل می کنند جز اینکه علاوه بر نمایش آلارم در کنسول گیرنده، سیستم یک سیگنال به ایستگاه مشاهدة بی سیم ارسال می کند تا دیگران را نسبت به آلارم تولید شده، هشدار دهد و مطلع کند. ایستگاه بی سیم نوعاً یک نمایش مانیتوری با نقشة امکانات طبقه دارد و با هر کنسول دریافت کننده بصورت سخت افزاری مرتبط شده است. علاوه بر ارسال آلارم برای ایستگاه نظارت بی سیم، کنسول های گیرنده هم چنین ممکن است یک سیگنال با فرکانس رادیویی (RF) را برای یک یونیت که به یک پیجر (pager) شباهت دارد، ارسال نمایند.
سیستم های نظارت مرکزی، همان سیستم های مستقل و خودکفا هستند، به همراه برقراری یک ارتباط متقابل (اینترفیس) برای ارسال اطلاعات محل و موقعیت بیمار و آلارم ها به ایستگاه نظارت مرکزی. تمام شرایط آلارم و موقعیت های بیمار می تواند از یک محل تحت نظارت قرار بگیرد. کارکنان می توانند یک نسخة چاپی از خروجی چاپِ هر یک از آلارم ها درخواست کرده و دیگر وسایل مجتمع شده نظیر آلارم های آتش، دوربین های CCTV (تلویزیون مدار بسته)، و سیستم های پیجر را نظارت نمایند.

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله 29   صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید