31 ص
تاریخچه حومه نشینی
در اواخر جنگ جهانی دوم، شهرهای آمریکای شمالی در حال پیشرفت و توسعه بودند. زمانی که ب علت جنگ ، صنایع در خدمت جنگ قرار گرفت میلیون ها کارگر از روستاها به شهرها مهاجرت کردند. جمعیت شهرهای بزرگ خیلی زودافزایش یافت. این افزایش جمعیت به همراه هزاران مهاجری که از کشورهای جنگ زده به آمریکا آمده بودند، پیشرفت اقتصادی و فعال کردن شهرها را در دهه 1950 ، تضمین می کرد.
حومه نشینی قبل از جنگ نیز وجود داشت، ولی چون جمعیت آنها نسبتاً ناچیز بود، به همین دلیل تعادل اقتصادی ، اجتماعی موسسات فرهنگی را تهدید نمی کرد. ساکنان شهر با در آمدهای متفاوت از تسهیلات شهری نشیز استفاده از خیابان ها برای اتومبیل شخصی و واگن های برقی برای رسیدن به محل کار یا مقصدهای دیگر از قبیل رفتن به سوپر مارکت یا فروشگاه یا سینما بهره مند بودند.
جمعیت در شهرها بعد از جنگ به طور چشم گیری افزایش یافت، افزایش نوزادان در خانواده های جوان، افسران و سربازان بازگشته از جنگ بحران کمبود مسکن را به دنبال داشت. در نتیجه مقدار بیشماری از خانواده هایی که بچه کوچک داشتند . برای داشتن محیط زندگی بهتر شهر را به قصد حومه ها ترک کردند. سیاست دولت بر اساس کمک به این خانواده ها قرار گرفت. این حرکت تدریجی به یک حرکت سیل آسا تبدیل شد.
شهرها درم دت کوتاهی به دلیل مهاجرت تغییر کردند. خیلی واضح و روشن بود که شهر از عهده ضرر و زیان از دست دادن خانواده های جوان با درآمد خوبی که قابلیت افزایش در سال های بعد را نیز داشت بر نمی آمد. اما در آن زمان تفکر توسعه شهرها به طرف اختصاص زمین برای کاربری های تجاری ، صنعتی و اداری بود، و زمین های مسکونی در درجه دوم اهمیت قرار داشت. نتیجه منفی این سیاست در برنامه ریزی شهری غفلت در مورد فضاهای مسکونی بود، و زمانی روشن شد که مراکز تجاری واداری نیز در حومه شهرها به وجود آمدند. برای اولین بار در دهه 1950 ساختمانهای تجاری با تسهیلات فراوان و پارگینگ در کنار مسیرهای اصلی که به خارج شهر منتهی می شدند ساخته شدند، ولی به زودی مراکز خرید L شکل با پارکینگ های وسیع در مقابل آنها در هسته های اصلی حومه به وجود آمد. اینمراکز سهواً بسیاری از فعالیت های تجاری را از داخل شهر به خارج از شهر هدایت کرده و بعدها در دهه 1970 مراکز خرید کوچک تر به مراکز خرید بزرگ تبدیل شدند، که در ابتدا صرفاً به شکل دکه هایی در کنار پیاده رو بودند، ولی به زودی به فروشگاه های بسیار بزرگی که با سیستم تهویه مطبوع کنترل می شد، تبدیل شدند. بعدها این مراکز خرید با ساختمان های اداری تلفیق شدند، تا جایی که در دهه 1980 به صورت مراکز تجاری خارج از شهر با پارکینگ های بزرگ درآمدند از نقطه نظرهای مختلف این مراکز فعالیت های تجاری ، مراکز تجاری شهرهای سنتی را به خود جلب کردند . ولی دسترسی پیاده به این مراکز جدید وجود نداشت و انها را از مراکز پیشین متفاوت می کرد.
ساخته شدن مدارس هم چنین در مناطق جدید سبب خروج معلمین از شهر شد. ثبت نام دانش آموزان در مدارس قدیمی شهر به تدریج کاهش یافت تا جایی که بسیاری از آنها مجبور به بستنمدارس خود شدند. مراکز مذهبی در شهر به تدریج کاهش یافت، و این مراکز نیز در اطراف شهر گرد هم آمدند زیرا کلیساها و کتیبه های بزرگ و زیبای داخل شهر تقریباً متروکه شده یا با مشکل اقتصادی مواجه شدند. در دهه 1960 میلادی کمک های دولتی فراوانی برای نوسازی شهرها اختاص داده شد. طراحان شهری از این موقعیت به نحو مطلوبی بهره برداری کردند تا زمین ها را برای ساختن بناهای اداری با مالکیت خصوصی ، و یا برای بهبود وضعیت ترافیک شهری به کارگیرند. مشکل ترافیک توسط ساختن اتوبانهای جدید شهری در مناطق مسکونی قدیمی تاحدی کاهش یافت، که این عمل نه تنها باعث جدایی جوامع منسجم از یکدیگر می شد، بلکه باعث ایجاد کینه و دشمنی بین آ«ها نیز می گردید. البته ساخت اتوبان های جدید بسیار لازم بود زیرا خیابان های اصلی شهر در ساعت های اوج ترافیک بسیار شلوغ بودند که دلیل آن زیاد شدن اتومبیل ها بعد از جنگ و انتقال ترافیک حومه شهرها به داخل شهر بود.
از این رو به علت تغییرات تدریجی در زمان طولانی ، ساکنان فرصت داشتند تا به این تغییرات کم کم عادت کنند. مسلماً وقتی که تغییرات اساسی به مقیاس های بزرگ و به صورت ناگهانی صورت می گرفت. نتیجه آن بسیار منفی بود ، چون در دوره ای که از آن به عنوان نوسازی و پیشرفت شهری نام برده می شود بخش هایی از بافت شهر خریداری و تخریب گردیده، که این عمل سبب از بین رفتن تداوم در شهر می شد.
تاریخچه حومه نشینی 31 ص