حفظ الصحة یک منظومه پزشکی است در قالب مثنوی که با این بیت آغاز می شود:
بدان ای خردمند نیکو سیر
که ملحوظ خیری و ترسان ز شر
این منظومه مباحثی از ظب سنتی را در قالب شعر تعلیم می دهد در اینجا می توانید نسخه ای نایاب و هنری از اس منظومه را که در 949 قمری با خط نستعلیق زیبای اه محمود کتابت شده و با مینیاتور رنگی و تشعیر و گل و بوته تزئین شده دانلود کنید.
اسکن شده. پی دی اف
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:58
فهرست مطالب
منظومه شمسی
ستاره صبحگاهی ـ ستاره شامگاهی :
مطالعه زهره :
اقیانوسی از ابر :
زهره خواهر زمین است ؟
دمای زهره گرمتر از آن که تحمل پذیر باشد:
دو قلوی زمین یا خطایی در تعیین هویت :
سیاره معکوس :
نقشه زهره :
واقعیت‌ها :
زهره نوارهای گاز :
آفتاب شبانگاهی :
شب روز هنگام راههای جدید برای دیدن خورشید :
خورشید از فضا:
کاوش اسرار خورشید :
مناطق زمین :
جو :
اقیانوس‌ها :
سپر نامرئی زمین :
قایق نجات ما در فضا :
واقعیت‌های زمین :
راز مریخ :
قمرهای مریخ :
واقعیت‌های مریخ :
بادها و گردبادهای بسیار شدید :
حلقة مشتری :
کشف مشتری :
چنین است مشتری :
درباره چگونگی بوجود آمده سیاره‌ها نظریه‌های گوناگونی وجود دارد بعضی از دانشمندان عقیده دارند که همه سیاره‌های منظومه شمسی بین 5 تا 6 هزار میلیون سال پیش پدید آمده‌اند در آن زمان خورشید هنوز ستاره جوانی بود یعنی مدت زیادی از پدید آمدن خود خورشید نمی‌گذشت.
خورشید به هنگام حرکت در فضا از میان ابرهای بسیار بزرگی از گاز و غبار عبور کرد. نیروی جاذبه خورشید قسمتی از این گازها و ذره‌های غبار را به سوی خود کشید به این ترتیب دایره‌ای از ذرات کوچک و گاز در اطراف خورشید جمع شد. این دایره به دور خورشید می‌چرخید کم کم ذره‌ها یکدیگر را جذب کردند و به هم پیوستند از این پیوستن، توده‌های کوچکی از غبار و گاز پدید آمد. این توده‌ها، که هم چنان گرد خورشید می‌چرخیدند هنوز بسیار کوچک بودند، اما رفته رفته بزرگتر می‌شدند. هر چه این توده‌ها بزرگتر می‌گشتند، نیروی جاذبه آنها هم بیشتر می‌شد و گرد و غبار بیشتری را به سوی خود می‌کشید.
پس از گذشت چند هزار سال، 9 سیاره بزرگ و چندین سیاره کوچک به وجود آمد که همه به دور خورشید می‌چرخیدند به این ترتیب، منظومه شمسی پدید آمد[1].
نام تمام سیارات منظومه شمسی به جز یکی، از اسامی خدایان و الهه‌های افسانه‌های روم و یونان گرفته شده است برای مثال نام بزرگترین سیاره، ژوپیتر (مشتری) ، نام یونانی خدای خدایان است. استثنای این نامها نام سیاره ما زمین است. علت آن نیز این است که در قدیم می‌پنداشتند که تمامی سیارات همانند خدایان در بهشت قرار دارند و زمین زیر آنها است[2].
زهره با تمام سیاره‌های دیگر تفاوت دارد. دور تا دور «زهره» نوعی جو وجود دارد. این جو پر است از ابرهای فشرده آنچه ما با تلسکوپ می‌بینیم، همین ابرها هستند. در حقیقت سطح واقعی کره زهره را اصلاً نمی‌توان دید. پوشش ابر مانندی که دور زهره را گرفته هر چه بیشتر نور خورشید را منعکس می‌کند برای همین است که زهره درخشانترین سیاره به نظر می‌رسد.
اگر پس از غروب خورشید به مغرب آسمان نگاه کنید، ستاره درخشانی را می‌بینید. آنچه می‌بینید به راستی ستاره نیست و از خود نور ندارد این همان سیاره زهره است که نور خورشید را به سوی زمین باز می‌تاباند. پیش از طلوع خورشید هم می‌توان زهره را در طرف شرق آسمان دید. به همین دلیل آن را ستاره صبح هم نامیده‌اند.
فشار جو و دما در کره زهره آنقدر زیاد است که اگر انسانی پا به آنجا می‌گذاشت، در دم خرد می‌شد و می‌سوخت[3].
ستاره صبحگاهی ـ ستاره شامگاهی :
زهره پرنورترین سیاره در میان ستارگان و سیارات آسمان است. فقط خورشید و ماه از آن پر نورترند. بر خلاف بسیاری از سیارات، زهره در آسمان هرگز از خورشید فاصله چندانی نمی‌گیرد، و از این رو فقط پیش از طلوع یا پس از غروب آفتاب دیده میشود. هنگامی که در شرق خورشید قرار می‌گیرد، همچون جواهر در آسمان شامگاهی می‌درخشد و به ستاره شامگاهی موسوم است. هنگامی که در غرب خورشید است، پیش از سپیده‌دم می‌درخشد و ستاره صبحگاهی نامیده میشود.
در دوران کهن ستاره صبحگاهی و ستاره شامگاهی را دو ستاره متفاوت می‌پنداشتند، حتی آنها را به نامهای متفاوتی موسوم کردند، پیش از آنکه توجه کنند که این دو «ستاره» هیچ گاه در یک زمان در آسمان دیده نمی‌شوند[4]. امروزه ما می‌دانیم که آنها یک سیاره هستند نه دو سیاره.
این جرم آسمانی به سبب درخشش دلپذیرش به نام ونوس، الهه زیبای عشق موسوم شد.
مطالعه زهره :
بابلی‌ها در گذشته متوجه حرکت زهره در آسمان شده بودند و به حرکت سایر سیارات در آسمان نیز متوجه داشتند. این توجه سبب پیشرفت علم ستاره‌شناسی و ریاضیات شد. بطلمیوس، ستاره شناس یونانی، محل زهره و سایر سیارات را در تمام اوقات مشخص کرد. تنها خطای اولین بود که زمین را مرکز منظومه شمسی قرار داد و معتقد بود که خورشید و سیارات دیگر به گرد زمین می‌گردند.
گالیلئو گالیله، ستاره شناسی ایتالیایی، نخستین کسی بود که برای اجسام در آسمان از تلسکوپ استفاده کرد. در سال 1610، زهره را مورد مطالعه قرار داد و متوجه شد که این سیاره، مانند قمر زمین، دارای هاله است: گاه به صورت قرص کامل است، زمانی نیمی از آن روشن است و زمانی دیگر به صورت هلال دیده میشود. بر اساس نظریه قدیمی که همه چیز به گرد زمین می‌گردد، لازم بود که زهره همیشه به یک حالت دیده شود. این واقعیت که زهره تغییر حالت می‌داد به اثبات این قضیه کمک کرد که سیارات و از جمله زمین بدور خورشید می‌گردند[5].
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:15
فهرست مطالب
پیشگفتار 2
سیارات و منظومه شمسی 4
خورشید و ماه 9
فضا و تلسکوپ 12
سفینه 14
منابع و مآخذ 16
پیشگفتار
چه زمانی جهان شکل گرفت؟
اگر همان طور که ستاره شناسان عقیده دارند , عالم در حال بزرگ شدنباشد باید قبول کرد که در زمان گذشته کوچکتر بوده است مدت ها قبل همهی کهکشان های جهان می بایست در فضایی کوچکتر فشرده شده باشد شاید انفجاری عظیم باعث پخش شدن کهکشان در فضا شده باشد این انفجار بزرگ بایستی در حدود 15000 میلیون سال پیش روی داده باشد
حال آیا زمین مرکز جهان است؟
جهان مجموعه ای از تمامی سیارات اقمار ستارگان و کهکشانهاست جهان در تمام جهات گسترده شده است ممکن است ما نتوانیم قسمتهایی از جهان را با تلسکوپهایمان ببینیم بنابراین نمی توانیم بگوییم که ایا زمین در مرکز جهان است یا نه همان طور که میدانید نیرویی شما را روی زمین ثابت نگه می دارد که پیوستگی تمام عالم را نیز حفظ کرده است این نیرو جاذبه نام دارد که در بین ستارگان سیارات و کهکشانها وجود دارد البته جاذبه ستارگان را در کهکشانهای عظیم در کنار هم نگه می دارد
ستاره شناسان می توانند سرعت حرکت کهکشانها و ستارگان را اندازه بگیرید اکثر انها در حال دور شدن از ما هستند هر چه کهکشانها از ما دورتر باشند به نظر می رسد که با سرعت بیشتری از ما فاصله می گیرند و این بدان معنا است که جهان در حال بزرگ سدن است ستاره شناسان عقیده دارند که جهان در حال بزرگ شدن است و شاید این بزرگ شدن به پایان نرسد اما این سیر ممکن است کندتر شود و یا حتی متوقف گردد و سپس جهان شروع به کوچک شدن کند و نهایتا تمامی کهکشانها به هم برخورد کرده یکدیگر را نابود کنند فاصله ی بین ستارگان بسیار زیادتر از ان است که ستاره شناسان بتوانند برای بیان ان از واحد کیلومتراستفاده کند به جای ان معمولا از سال نوری استفاده می کنند یک سال نوری مسافتی است که نور در یک سال طی می کند که تقریبا مساوی است با نه و نیم تریلیون کیلومتر.
9 ص
مسئله پیدایش زمین اهمیت زیادی دارد. بدون داشتن تصور درستی درباره پیدایش زمین نمی‌توان ساختمان درونی کنونی زمین و رویدادهایی را که در اعماق آن رخ می‌دهد، درک کرد. در اعصار باستان تصورات مربوطه به پیدایش زمین و سایر سیارات منظومه خورشیدی دارای جنبه مذهبی بود. از جمله در عصر یونان قدیم هومر (Homere) زمین را به صورت قرص فرض می‌کرد. که اطراف آن را دریایی بزرگ احاطه کرده است و یونان را مرکز آن می‌دانست و چنین بیان می‌داشت که این قرص روی ستونهای محکمی که بر دوش رب‌النوع اطلس استوار است. شرقی‌ها از جمله معتقدین دین برهما تصور می‌کردند که ستونهای مزبور بر روی چهار فیل عظیم‌الجثه قرار گرفته است.
دراین‌جا نظریات مختلف پیدایش زمین را به دو دسته کلی 1- نظریه‌های تصادفی یا دوتایی 2- نظریه‌های تکاملی یا انفرادی تقسیم می‌کنیم.
1- نظریات تصادفی :
در این دسته نظریات تصور میشود که زمین و سیارات در نتیجه تأثیر متقابل خورشید و یک جرم سماوی دیگر تشکیل شده‌اند و بدین جهت آنها را نظریه‌های دوتایی نیز می‌‌خوانند. در اینجا فقط از نظر سابقه تاریخی و به اختصار به آنها اشاره می‌کنیم.
1-1 نظریه بوفون :
در سال 1745 بوفون فرانسوی نظر داد که تشکیل زمین و سیارات ممکن است نتیجه جدا شدن قطعاتی از خورشید در اثر برخورد با یک ستاره دنباله‌دار باشد. با شناخت امروزی از ستاره‌های دنباله‌دار این نظریه را مردود می‌دانند. ولی در آن زمان کلیسا بوفون را متهم به انکار اسطوره کتاب مقدس درباره آفرینش کرد. و او بناچار از نظریات خویش چشم پوشید.