برخی از ستارگان نزدیک به قطب هرگز طلوع و غروب نمی کنند؛ بلکه همیشه در بالای افق قرار دارند. این ستارگان به ستارگان حول قطبی[1] موسومند. تعداد ستارگان حول قطبی قابل رؤیت در هر نقطه مشخص به عرض جغرافیایی آن نقطه در روی زمین بستگی دارد. درست همان طور که وضعیت خورشید در تشخیص وقت روزانه می تواند مورد استفاده قرار گیرد، ستارگان نیز یک ساعت شبانه می سازند. مجموعه معروفی از ستارگان به نام( دب اکبر) خرس بزرگ[2] برای مردم اروپا و ایالات متحده حول قطبی هستند.
دیدنی ترین دست آورد ستاره شناسی فضایی، برنامه فضایی آپولو بود. این برنامه به افرادی امکان داد که چندین بار بر ماه فرود آیند و آنها برای نخستین بار ماده ای را از جهان دیگر برای مطالعه دانشمندان به زمین آوردند. در نتیجه اکنون ما می دانیم که سن ماه نیز مانند زمین 4500 میلیون سال است. یک تلسکوپ فضایی به قطر دو متر قادر بود ستارگانی را ببیند که صدها بار کم نورتر از تمامی ستارگانی هستند که تاکنون دیده شده اند. چنین تلسکوپی حتی ممکن بود بتواند سیاراتی را بیابد که به گرد ستارگان مجاور در حرکتند.
این مقاله به صورت ورد (docx ) می باشد و تعداد صفحات آن 163صفحه آماده پرینت می باشد
چیزی که این مقالات را متمایز کرده است آماده پرینت بودن مقالات می باشد تا خریدار از خرید خود راضی باشد
مقالات را با ورژن office2010 به بالا بازکنید
مقاله بررسی سیر تحولات ستارگان
