پاورپوینت تئاتر شهر تهران

اختصاصی از فی گوو پاورپوینت تئاتر شهر تهران دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

پاورپوینت تئاتر شهر تهران شامل 20 اسلاید در مورد:

تاریخ شکل گیری اثر : 1346-51

کارفرما: دفترمخصوص فرح دیبا

طراحی : علی سردارافخمی

موقعیت : تهران

مساحت بستر طرح : 3000مترمربع

مساحت زیربنا : 5600مترمربع و...

آمفی تئاتر

اختصاصی از فی گوو آمفی تئاتر دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

پلان کد شامل یک سالن وتعدادی کلاس قابلیت استفاده به عنوان آمفی تئاتر هنرستان سینما و... را دارد
فایل شامل کلیه پلان های معماری مقاطع اجرایی تایل ها ونقشه برقی ساختمان است

دانلود کامل پایان نامه تئاتر مدرن

اختصاصی از فی گوو دانلود کامل پایان نامه تئاتر مدرن دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

 فصل اول

مقدمه

تئاتر مدرن ، معنی گسترده ای است که وقوع آن دست کم زمانی نزدیک به یک قرن را در خود نهفته دارد . مدرن بودن در تئاتر صور مختلفی را در بر می گیرد و هر روشنفکری که در امر تئاتر تجربه ای را به انجام رسانده ، وجهه نظر خاصی را ارائه کرده است که در نوع خود تاثیر گذار بوده است …گاهی در نزد آنان همه چیز در قدرت بازیگران شکل می گرفت ، زمانی سخن و دیالوگ تئاتری سلطه داشت ، نور و دکور یکباره و در مقطعی اهمیت تعیین کننده یافت و یا آموزش به جنسی از تئاتر پیوند خورد …

استانیسلاوسکی، گریک، میرهولد، راینهارت، آپیا، پیسکاتور، آرتو، گروتوفکی، برشت و … بانیان چنین تحولاتی بودند . در این میان آراء فلسفی و اجتماعی آرتو، برشت و گروتوفکی با توجه به اهمیت تاثیر شگرف در تئاتر دهه های 50 و 60 مورد ملاقه است ، تا زمینه بررسی جنبش های هنری و تئاتری فراگیر این دو دهه مانند بیتینک ها، بیتل ها، هیپی ها و در نهایت انواع مکاتبی همچون Living theatre ، Happening ، Open theqtre ، Performance به دست آید .

اگر چه مراد نهایی این مساله بررسی آرا و آثار پیتر شومان است اما ایجاد فضایی با موضوعات فوق الذکر که به درک موضوع اصلی یاری می رساند ضروری است . نقطه مرکزی آثار پیتر شومان مخاطب هوشمندی است که خود در نهایت بازیگر است ، این نگرش وجه تشابه تمامی آنان است که به نوعی مدافع تئاتر نو بوده اند یا از طریق تجربه خود در این راه کوشیده اند . گریز از صحنه کلاسیک به معنی فراگیر آن و رسیدن به مکانی که در آن مخاطب تاثیر عمل گرایانه تری در حضور در تئاتر بیابد مراد و مقصود تئاتر های مدرن بوده و هست ؛ آگوست بوال چنین می گوید : ((فکر ندانستن ، آگاه نبودن بر این که کسی در حضور بازیگر است که دارد عملی را بازی می کند همیشه مرا واداشته تا بکوشم دیگری در تئاتر را پیدا کنم که در آنها تماشاگر ، ‌(( تماشا – بازیگر )) ((Forumtumtheatre )) ما نه فقط تماشاگری Spect –Actor که از صحنه می گیرد ، بلکه کسی که محتملا شرکت و مداخله می کند . آن وقت بود که به شکل دیگری از تئاتر بنام تئاتر مناظره ای Spectator رسیدم که در آن تماشاگر مستقیما مداخله می کند و می داند که مداخله او بر عمل تاثیر تغییر دهنده ای دارد .

 آنتوتن (( آرتو )) (( Antonin Artaud )) 1948 – 1869

اندیشه ، بسان زندگی و طبیعت نخست از درون به برون می رود پیش از آنکه از برون به درون آید . من اندیشیدن را در حاله آغاز می کنم ، از تهی به پژی می روم و چون به پژ رسیدم ، می توانم دوباره در تهی فرو افتم . من از مجرد به انضمامی می روم نه از انضمامی به مجرد .

متوقف ساختن اندیشه در برون وبررسی آنچه می تواند کرد ، در حکم باز نشناختن سرشت باطنی و پویای اندیشه و امتناع از احساس جنبش سرنوشت باطنی اندیشه است که هیچ تجربه ای قادر به ضبطش نیست . من امروز شناخت این سرنوشت باطنی و پویان اندیشه را شعر می نامم .

 آنتوتن آرتو

آرتو در این خطبه به موضوعی سرنوشت ساز در دوره معاصر اشاره دارد ، با کشف ، جستجو و اصالت انسان در تباین با تفکری که قیاس مدار است و قواعدی نهاده شده را تبلیغ می کند . اساس مدرنیسم آرتو در هنر تئاتر مبتنی بر حرکت ، شناخت و فراموشی داری های بدست آمده در این فرآیند است . تا آدمی بتواند خلاء را پرکند و پژی ها را خلاء سازد .

خلاء در نظر او ثبات یا مطلق عدم حضور و حیات نیست او همواره هر واژه را با حضور انسان درنظر می آورد ، خلاء جنبشی دیگر … از این رو آنتونن آرتو تمامی گذشته تئاتر جهان را مورد پرش قرار می دهد و حتی نادیده می گیرد تا بالقوه آنچه که ممکن است در راه باشد در حضوری درونی و حرکتی به بیرون ظهور یابد . در این پروسه تئاتر موجود زنده و پویاست و می باید سازندگان آن نیز زنده و پویا باشند در این راستا ، نگاه به تماشاگر به عنوان موجودی زنده اهمیت می یابد . سرانجام تفکر آرتو در آغوش گرفتن تماشاگران و احساس همبستگی با آنان از طریق سپردن نقش نظاره گری در بدو امر ونقش فاعل تئاتر در پایان یک نمایش است . آرتو برای رسیدن به اهدافش حتی ماهیت هنری یک نمایش را به نفع آئینی بودن آن نفی می کند .

گذر از وضع موجود ، ذهن متحد تماشاگر و بازیگر ، زمان آرمانی و نمادین که واقعیت است محیط بر نجاز هنری اش خواهد بود ، تفسیر و تاویل نگاه آرتو است .

امنیت آیین به این است که در واقعیت اتفاق نمی افتد ، بلکه در زمان نمادین و دراذهان اجرا کنندگان و شرکت کنندگان به عنوان فرایند از وضع موجود به یک وضع دیگر و تاثیرش به تاثیری که اگر در واقع ( واقعیت ) اتفاق افتاده بود یکسان است .

آرتو در نگاه به گذشته قصد ماندن و سکنی گزیدن ندارد او اگر چه نگاه به گذشته دارد اما قدمهایش او را به جلو می برد . وی از طریق آئین های تئاتری در آرزوی کشف ارتباط زبان گذشتگان با محیط بیرون و اشیاء پیرامون زندگی است . در واقع زبان عاملی برای همگانی بودن در مجرد آدمی است ، همان چیزی که تئاتر به خاطر آن به اجرا در می آید . زبان مورد نظر او زبان گفتاری معمول که مفاهیم در آن گم گشته اند در تباین است او صدایی نامفهوم اما حقیقی را به کل زبان بی معنی ترجیح می دهد :

آرتو در جستجوی زبان همگانی نشانه ای بود و یا هیروطیف هایی که بی واسطه و با حقیقت بر انسان اثر کند که تماشاگر آن را نتواند طبق عادتش یا اختیار خودش تفسیر کند . زبان گفتاری را رد می کند و به ورد یا صداهایی که از بازیگران در لحظه ارتباط حقیقی ایجاد می شود متوسل می شود .

آرتو برای خروج از وضع موجود علاوه بر زبان کاربرد عناصر دیگر مورد استفاده در تئاتر را نیز تا حدودی مورد تجدید نظر قرار می دهد ، در راستای چنین اقدامی بیان تحلیل گر کارساز میگردد و تئاتر پس زمینه زندگی می شود . از این رو تئاتر آرتو خشن و بی رحم جلوه می کند زیرا جایی برای استراحت و فراغت در آن یافت نمی شود .

تئاتر باید نمایشگر مبانی دورانی باشد و نقایص و شکافهایش و تضادهایش به نمایش بگذارد نه آنکه بلغزد و مستقیما در وادی شرایط و مقتضیات دورانی سقوط کند یعنی دست به تبلیغات سیاسی زند ، تئاتر با آشکار ساختن آنچه پنهان است می تواند داعی به دگرگونی عمیق افکار وعرف و معتقد است و اصول یعنی مبانی روح زمانه شود و از این لحاظ درمانگر است و شفا بخش . اما این مداوا سحرآمیز و جادویی است یعنی آنچه می کند رهانیدن آدمی از پوسته و لفاف سخت اجتماعی اوست .. اگر این کار نشود، زمینه برای روز جنگ و طاعون و قحطی و کشتار فراهم می آید . زیرا تئاتر وسیله ترکاندن دمل های چرکینی است و این کار نجات بخش بر ضمه انجام می گیرد و ضرورت تحقق آن عمل در عالم واقع را از بین می برد و باید چنین باشد .

در ذهن آرتو تناقض میان مجازی بودن تئاتر و حقیقی بودن زندگی از طریق اهمیت یافتن عمل تئاتری تا حد بی پروایی و رکی بی حد ، می خواهد حل شود . آرتو در تفسیر خود از صحنه تئاتر هم در حقایق زبانشناختی تجدید نظر می کند هم حضور تماشاگر منفعل را نمی پذیرد .

دانلود مقاله شناخت استانداردهای فضاهای شاخص آمفی تئاتر

اختصاصی از فی گوو دانلود مقاله شناخت استانداردهای فضاهای شاخص آمفی تئاتر دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

سالن تئاتر را می توان به سه بخش تقسیم نمود:
پذیرش و ورودی، فضای انتظار، فضاهای خدماتی (سرویس بهداشتی – تریا و رستوران – فروش مجلات و ...)
سالن حضار
صحنه (سن) و پشت صحنه (انباری، کارگاه ها، لباس و گریم و تمرین و ...)
بهره سالن های سخنرانی و تئاتر سنتی نسبت به هزینه ای که دارند و از نظر تامین فضاهای مورد نیاز پایین است. بنابراین، لازم است طوری طراحی شوند که برای منظورها و کارهای دیگری نیز مورد استفاده قرار گیرند. این نوع فضاها می توانند برای سخنرانی، تولیدات صحنه ای، نمایشی و سینمایی مناسب باشند (حداقل مساحت برای هر شخص معادل 46/0 متر مربع است. بر اساس صندلی های متحرک و بدون بازو و با فاصله مرکز به مرکز 45 سانتی متر) این فاصله بر اساس صندلی های ثابت بازو دار و با فاصله مرکز به مرکز 50 سانتی متر معادل 6/0 متر مربع است.

خطوط دید در سالن تئاتر:
بعنوان نمونه یک شخص نشسته در سالن تئاتر در تصویر زیر نشان داده شده است. ارتفاع چشم حدوداً 112 سانتی متر است. گام بین ردیف های نشستن (فاصله ردیف ها) که با T نشان داده شده معادل 115-80 سانتی متر انتخاب می شود. فاصله سر با C نشان داده می شود. اگر فرض کنیم که شخص تماشاگر از میان دو نفر جلویی و از روی سر هر شخصی که دو ردیف جلوتر نشسته به صحنه نگاه کند حداقل سر به ازای هر ردیف 5/6 سانتی متر خواهد بود و در صورتی که این اندازه به 13 سانتی متر برسد یک تماشاگر متوسط می تواند از روی سر تماشاگر جلوی خود صحنه را ببیند. (دید از ردیف حلویی)

شکل سالن تئاتر:
شکل سالن تئاتر همانند اندازه و حجم آن اهمیت زیادی دارد. شکل چهار گوش انعطاف پذیر و ترجیحا پنکه ای برای سالنهای بزرگتر مناسب است. فرم پلان این سالنها به خطوط دید کافی در نمایشهای سمعی و بصری مربوط می شود. سالن سخنرانی با ظرفیت کم (تا حدود 80 نفر) با کف مسطح کاملاً رضایت بخش است. کف سالنهای برزگتر برای حصول دید کامل به صورت شیبدار یا پلکانی ساخته می شود. تغییر تراز از دید چشم در ردیف صندلی ها باید یکسان باشد. حداقل این تغییر 6 سانتی متر بوده و تراز دید به طور متوسط 5/12 سانتی متر خواهد بود.
در صورت استفاده از سالن تئاتر به عنوان سینما معیارهایی که در کیفیت دید و تماشای یک صحنه موثرند عبارتند از:
- بیشینه زاویه دید افقی 30 درجه- بیشینه دید قائم 35 درجه
- زاویه بحرانی پروژکتور 12 درجه - بیشینه فاصله دید عرض پرده نمایش ×6

خصوصیات صندلیهای سالن تئاتر:
فاصله پشت به پشت در میان صندلیها برای صندلیهای با کف تا شونده 75 سانتی متر می باشد (عرض صندلیها به طور متصل به هم بدون 46 سانتی متر و عرض صندلیها بازودار 50 سانتی متر است). اندازه فاصله ردیف صندلیها به دو عامل بستگی دارد یکی اندازه صندلی و دیگری حداقل فاصله جهت عبور تماشاچیان. رابطه تعدادی صندلی ها و فاصله8 ردیف صندلی ها
تعداد صندلیها در ردیف با دو راهرو در طرفین    تعداد صندلیها با یک راهرو در یک طرف    فاصله ردیف صندلیها (سانتی‌متر)

تذکر: فاصله بین ردیف صندلیها در طول ردیف باید ثابت باقی بماند.
حداقل اندازه لازم برای حرکت در بین ردیف های صندلی 40 سانتی متر تشخیص داده شده است. این اندازه است که شخص برای عبور از پهلو و پشت به تماشاگران نشسته بر صندلی نیاز دارد. از طرف دیگر برای حرکت افراد به طور معمول حداقل اندازه مورد نیاز 40 سانی متر می باشد. در این حالت افراد به طور عادی در حداقل فضا حرکت می کنند. با توجه به این مطلب در مواقعی که صندلیها خالی هستند و کف نشیمن آنها به طور عمودی قرار می گیرد باید 20 سانتی متر به فاصله بین دو ردیف صندلی افزوده شود تا فضای حرکتی مورد نیاز مواقع اضطراری 60 سانتی متر شود و چنانچه کف نشیمن صندلی ها ثابت باشند، باید فاصله بین ردیف صندلیها 60 سانتی متر اختیار شود تا حداقل فضای حرکتی وجود داشته باشد. محدودیت تعداد صندلیها در ردیف از نقطه نظر ایمنی، راحتی و سهولت حرکت در سطح سالن اهمیت دارد. به طور کلی حداکثر تعداد صندلیها در ردیف هاییکه از دو طرف به راهرو متصل می شوند به 20 صندلی و در صورتیکه از یک طرف به راهرو متصل باشند به 10 صندلی محدود می شوند. برای معلولین به ازای هر 100 صندلی یک فضای خالی جهت استقرار صندلی چرخدار وجود داشته باشد. همچنین محل استقرار صندلیها باید به گونه ای انتخاب شود که با قرار دادن صندلی چرخدار در آن محل راهرو بین صندلیها مسدود نشود. علاوه بر آن هیچگونه پله ای در راه دسترسی به محل استقرار صندلیهای چرخدار نباید وجود داشته باشد حداقل سطح صندلی چرخدار   سانتی متر می باشد. سطح این محل باید کاملاً افقی باشد.

شامل 24 صفحه فایل word

شناخت استانداردهای فضاهای شاخص امفی تئاتر

اختصاصی از فی گوو شناخت استانداردهای فضاهای شاخص امفی تئاتر دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

شناخت استانداردهای فضاهای شاخص امفی تئاتر

طرح:

4 -1 آمفی تئاترها:

سالن تئاتر و سخنرانی

سالن تئاتر را می توان به سه بخش تقسیم نمود:

پذیرش و ورودی، فضای انتظار، فضاهای خدماتی (سرویس بهداشتی – تریا و رستوران – فروش مجلات و ...)

سالن حضار

صحنه (سن) و پشت صحنه (انباری، کارگاه ها، لباس و گریم و تمرین و ...)

بهره سالن های سخنرانی و تئاتر سنتی نسبت به هزینه ای که دارند و از نظر تامین فضاهای مورد نیاز پایین است. بنابراین، لازم است طوری طراحی شوند که برای منظورها و کارهای دیگری نیز مورد استفاده قرار گیرند. این نوع فضاها می توانند برای سخنرانی، تولیدات صحنه ای، نمایشی و سینمایی مناسب باشند (حداقل مساحت برای هر شخص معادل 46/0 متر مربع است. بر اساس صندلی های متحرک و بدون بازو و با فاصله مرکز به مرکز 45 سانتی متر) این فاصله بر اساس صندلی های ثابت بازو دار و با فاصله مرکز به مرکز 50 سانتی متر معادل 6/0 متر مربع است.

خطوط دید در سالن تئاتر:

بعنوان نمونه یک شخص نشسته در سالن تئاتر در تصویر زیر نشان داده شده است. ارتفاع چشم حدوداً 112 سانتی متر است. گام بین ردیف های نشستن (فاصله ردیف ها) که با T نشان داده شده معادل 115-80 سانتی متر انتخاب می شود. فاصله سر با C نشان داده می شود. اگر فرض کنیم که شخص تماشاگر از میان دو نفر جلویی و از روی سر هر شخصی که دو ردیف جلوتر نشسته به صحنه نگاه کند حداقل سر به ازای هر ردیف 5/6 سانتی متر خواهد بود و در صورتی که این اندازه به 13 سانتی متر برسد یک تماشاگر متوسط می تواند از روی سر تماشاگر جلوی خود صحنه را ببیند.

(دید از ردیف حلویی)

شکل سالن تئاتر:

شکل سالن تئاتر همانند اندازه و حجم آن اهمیت زیادی دارد. شکل چهار گوش انعطاف پذیر و ترجیحا پنکه ای برای سالنهای بزرگتر مناسب است. فرم پلان این سالنها به خطوط دید کافی در نمایشهای سمعی و بصری مربوط می شود. سالن سخنرانی با ظرفیت کم (تا حدود 80 نفر) با کف مسطح کاملاً رضایت بخش است. کف سالنهای برزگتر برای حصول دید کامل به صورت شیبدار یا پلکانی ساخته می شود. تغییر تراز از دید چشم در ردیف صندلی ها باید یکسان باشد. حداقل این تغییر 6 سانتی متر بوده و تراز دید به طور متوسط 5/12 سانتی متر خواهد بود.

در صورت استفاده از سالن تئاتر به عنوان سینما معیارهایی که در کیفیت دید و تماشای یک صحنه موثرند عبارتند از:

- بیشینه زاویه دید افقی 30 درجه- بیشینه دید قائم 35 درجه

- زاویه بحرانی پروژکتور 12 درجه - بیشینه فاصله دید عرض پرده نمایش ×6

خصوصیات صندلیهای سالن تئاتر:

فاصله پشت به پشت در میان صندلیها برای صندلیهای با کف تا شونده 75 سانتی متر می باشد (عرض صندلیها به طور متصل به هم بدون 46 سانتی متر و عرض صندلیها بازودار 50 سانتی متر است). اندازه فاصله ردیف صندلیها به دو عامل بستگی دارد یکی اندازه صندلی و دیگری حداقل فاصله جهت عبور تماشاچیان.

و ....

تعداد صفحات: 25