19 صفحه pdf
چکیده مقاله:
در سالهای اخیر بحث هدفمندسازی یارانه ها در کشور ما بطور جدی مطرح گردیده و بخش هایی از آن نیز به مورد اجرا گذاشته شده است. یارانه یکی از ابزارهای حمایتی است که دولت برای حمایت از اقشار مختلف و بخش های اقتصادی استفاده می کند. یارانه جهت ایجاد و تعدیل در توزیع درآمدها و آثار ناشی از فشارهای بازار و یا جهت کاهش هزینه های تولید و حمایت از تولید کننده پرداخت می شود . هدف از پرداخت یارانه تخصیص بهینه منابع، تثبیت قیمت ها، ایجاد تعادل بین عرضه و تقاضا و توزیع مجدد درآمدهاست. در این تحقیق به بررسی آثار هدفمندسازی یارانه ها بر بهره وری عوامل تولید (عامل نیروی کار و عامل سرمایه) پرداخته شده است. برای نیل به این هدف یک مدل تعادل عمومی محاسبه پذیر (CGE) با استفاده از اطلاعات مربوط به استان قزوین تشکیل گردیده است. ماتریس حسابداری اجتماعی در تحقیق حاضر از 11 بخش تشکیل شده است. تحلیل های مربوط به بررسی اثرات حذف یارانه غیرمستقیم و پرداخت آن به همان میزان بصورت یارانه مستقیم و تاثیر این تغییرات بر بهره وری نیروی کار و سرمایه طی سه مرحله انجام گردیده است. مرحله اول: بررسی اثرات حذف یارانه غیرمستقیم، مرحله دوم: بررسی اثرات پرداخت یارانه مستقیم و مرحله سوم : بررسی اثرات و تغییرات نهایی حذف یارانه غیرمستقیم و پرداخت مستقیم به خانوارها. نتایج تحلیل ها نشان می دهد که پس از هدفمندسازی کامل یارانه ها بهره وری عامل نیروی کار در بخش افزایش و در سایر بخش ها کاهش دارد. همچنین شاهد افزایش بهره وری عامل سرمایه در 9 بخش و کاهش آن در 2 بخش دیگر هستیم .
ررسی تاثیر هدفمندسازی یارانه ها بر بهره وری عوامل تولید با استفاده از مدل تعادل عمومی محاسبه پذیر (CGE)