کارافرینی مدارا و خشونت از دیدگاه فردوسی

اختصاصی از فی گوو کارافرینی مدارا و خشونت از دیدگاه فردوسی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

 

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 

تعداد صفحه:40

فهرست و توضیحات:

مقدمه

بیان مسئله

اهمیت و ضرورت مسئله

اهداف تحقیق

پیشینه طرح پژوهش

تجزیه و تحلیل

روش تحقیق

سابقه تحقیق

اصطلاحات و مفاهیم

هدفهای کلی تحقیق:

1-آشنایی بیشتر با ادب فارسی

2-شناخت دیدگاه بزرگان ادب در زمینه مدارا و خشونت

هدف آرمانی :

طرح ((عشق)) و رفع ((خشونت)) در جهان

تعریف واژه های پژوهش :

مدارا یعنی نرمی

                        ملاطفت

به آرامی سخن گفتن

به آرامی رفتار کردن

بردباری

خشونت یعنی    تندی

                       زبری

                      عدم ملاطفت

درشتی

درشت خویی

روش تحقیق

توصیفی

-مدارا و خشونت از دیدگاه فردوسی

حکیم ابوالقاسم فردوسی، شاعر بزرگ حماسه سرای ایران در اثر عظیم خود، شاهنامه اگر چه غالباً به توصیف کارزار بین ایرانیان با دشمنان خود می پردازد ولی در لابه لای این کارزارها هر گاه فرصتی به دست می آورد تند خویی را سرزنش می کند وآن را شایسته نمی بیند، او تمام جهانیان را به نیکی دعوت می کند و خوبی را بهترین یادگاری می داند که انسان می تواند از خود به جای بگذارد.

بیا تا جهان را به بد نسپریم

به کوشش همه دست نیکی بریم

نباشد همی نیک و بدپایدار

همان به که نیکی بود یادگار

در این جا به نمونه هایی از مدارا و خشونت در شاهنامه اشاره می کنیم. در شاهنامه فردوسی ،وقتی که فریدون از ایرج می خواهد که به نزد برادران خود برود و با آنها گفتگو کند، ایرج در پاسخ پدر می گوید:که به نزد آنها می روم و از آن ها می خواهم که نسبت به پادشاه خشم نگیرند وکینه توزی نکنند.

بگویم که از شهریار زمین

مدارید خشم و مجویید کین

دل کینه و رشان به دین آورم

سزاوارتر زآنکه کین آورم

دانلودمقاله حکیم ابولقاسم فردوسی

اختصاصی از فی گوو دانلودمقاله حکیم ابولقاسم فردوسی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

حکیم ابولقاسم فردوسی ، حماسه سرا و شاعر بزرگ ایرانی در سال 329 هجری قمری در روستایی در نزدیکی شهر طوس به دنیا آمد . طول عمر فردوسی را نزدیک به 80 سال دانسته اند، که اکنون حدود هزار سال از تاریخ درگذشت وی می گذرد.
فردوسی اوایل حیات را به کسب مقدمات علوم و ادب گذرانید و از همان جوانی شور شاعری در سر داشت . و از همان زمان برای احیای مفاخر پهلوانان و پادشاهان بزرگ ایرانی بسیار کوشید و همین طبع و ذوق شاعری و شور و دلبستگی او بر زنده کردن مفاخر ملی، باعث بوجود آمدن شاهکاری برزگ به نام «شاهنامه» شد .
شاهنامه فردوسی که نزدیک به پنجاه هزار بیت دارد ، مجموعه ای از داستانهای ملی و تاریخ باستانی پادشاهان قدیم ایران و پهلوانان بزرگ سرزمین ماست که کارهای پهلوانی آنها را همراه با فتح و ظفر و مردانگی و شجاعت و دینداری توصیف می کند .
فردوسی پس از آنکه تمام وقت و همت خود را در مدت سی و پنج سال صرف ساختن چنین اثر گرانبهایی کرد ،در پایان کار آن را به سلطان محمود غزنوی که تازه به سلطنت رسیده بود ، عرضه داشت ،
تا شاید از سلطان محمود صله و پاداشی دریافت نماید و باعث ولایت خود شود.سلطان محمود هم نخست وعده داد که شصت هزار دینار به عنوان پاداش و جایزه به فردوسی بپردازد. ولی اندکی بعد از پیمان خود برگشت و تنها شصت هزار درم یعنی یک دهم مبلغی را که وعده داده بود برای وی فرستاد.
و فردوسی از این پیمان شکنی سلطان محمود رنجیده خاطر شد و از غزنین که پایتخت غزنویان بود بیرون آمد و مدتی را در سفر بسر برد و سپس به زادگاه خود بازگشت.
علت این پیمان شکنی آن بود که فردوسی مردی موحد و پایبند مذهب تشیع بود و در شاهنامه در ستایش یزدان سخنان نغز و دلکشی سروده بود ، ولی سلطان محمود پیرو مذهب تسنن بود و بعلاوه تمام شاهنامه در مفاخر ایرانیان و مذمت ترکان آن روزگار که نیاکان سلطان محمود بودند سروده شده بود.
همین امر باعث شد که وی به پیمان خود وفادار نماند اما چندی بعد سلطان محمود از کرده خود پشیمان شد و فرمان داد که همان شصت هزار دینار را به طوس ببزند و به فردوسی تقدیم کنند ولی هدیه سلطان روزی به طوس رسید که فردوسی با سر بلندی و افتخار حیات فانی را بدرود گفته بود و در گذشته بود.
و جالب این است که دختر والا همت فردوسی از پذیرفتن هدیه چادشاه خودداری نمود و آن را پس فرستاد و افتخار دیگری بر افتخارات پدر بزرگوارش افزود
باید دانست که بن‌مایه‌های داستان‌های شاهنامه ساختهٔ فردوسی نیست و این داستان‌ها از دیرباز در میان ایرانیان رواج داشته‌اند. مثلاً در کتب پهلوی مانند بندهشن، ایاتکار زریران (که مشابهتهای بسیار با گشتاسب‌نامهٔ دقیقی دارد) و دینکرد تلمیحات و اشارات بسیاری به قهرمانان و پهلوانان شاهنامه وجود دارد. همچنین در اوستا خصوصا در نسک یشت‌ها اشارات فراوانی به بسیاری از شخصیتهای شاهنامه (پیشدادیان و کیانیان) شده است.
این قضیه در تمام آثار حماسی بزرگ به چشم می‌خورد به این معنا که در آغاز (و شاید برای مدتی مدید) داستان‌های حماسی در میان مردم دهان به دهان و از نسلی به نسلی سینه به سینه می‌گردد تا آنکه شاعر توانا و با ذوق و قریحه‌ای پدیدار شده و اثری بزرگ از روی آنها می‌آفریند.
مأخذ اصلی فردوسی در به‌نظم کشیدن داستان‌ها، شاهنامهٔ منثور ابومنصوری بود که چندی پیش از آن توسط یکی از سپهداران ایران‌دوست خراسان از روی آثار و روایات موجود گردآوری شده بود.
نیز شایان ذکر است که کتاب بسیار عظیمی در اواخر روزگار ساسانی به نام خوتای ‌نامگ (خدای‌نامه) تالیف شده بود که به یک معنا کتاب تاریخ رسمی شاهنشاهی به شمار می‌آمد. روزبه پسر دادوویه با کنیهٔ عربی «عبدالله بن مقفع» یا همان ابن مقفع مترجم کلیله و دمنه آن را به عربی ترجمه کرد. این کتاب یکی از مآخذ تقریباً همهٔ تاریخنگاران سده‌های آغازین اسلامی به شمار می‌آمد. از خوتای نامگ در شاهنامه با نام نامهٔ خسروان یاد شده‌است. «خوتای» برابر پهلوی «خدای» است که به معنی پادشاه به کار می‌رفته است. معنی مشابهی برای خدا هنوز هم در نامهایی چون «کدخدا» دیده می‌شود.
این نکته دارای اهمیّت است که داستان‌های شاهنامه در آن دوران نه به عنوان اسطوره بلکه به عنوان واقعیّتی تاریخی تلقی می‌شدند. یعنی فردوسی تاریخ ایرانیان و حماسه‌های ملی آنان را به نظم کشید نه اسطوره‌های آنان را.
شاهنامه‌های منظوم دیگر
فردوسی نخستین کسی نبود که به نظم حماسه‌های ملی اقدام کرد پیش از او دیگرانی نیز دست بدین کار یازیده‌ بودند. از آن میان دقیقی طوسی (همشهری فردوسی) شایستهٔ نامبردن است. وی شاعری خوش‌قریحه بود که نخست به نظم شاهنامهٔ ابومنصوری اقدام کرد ولی هنوز چندی از آغاز کارش نگذشته بود که به دست یکی از بندگانش کشته شد و کار او ناتمام ماند. فردوسی در شاهنامهٔ خود از دقیقی به نیکی نام می‌برد و هزار بیت از سروده‌های او را در کار خود می‌گنجاند (احتمالاً برای قدردانی). هزار بیت دقیقی مربوط به پادشاهی گشتاسب و برآمدن زرتشت است. ذبیح‌الله صفا به این هزار بیت لقب گشتاسپ‌نامه داد که خوشبختانه امروز جاافتاده و مقبول است.

زندگی
در مورد زندگی فردوسی افسانه‌های فراوانی وجود دارد که چند علت اصلی دارد. یکی این که به علت محبوب نبودن فردوسی در دستگاه قدرت به دلیل شیعه بودنش، در قرن‌های اول پس از پایان عمرش کمتر در مورد او نوشته شده است، و دیگر این که به علت محبوب بودن اشعارش در بین مردم عادی، شاهنامه‌خوان‌ها مجبور شده‌اند برای زندگی او که مورد پرسش‌های کنجکاوانهٔ مردم قرار داشته است، داستان‌هایی سرِهم کنند.
تولد
بنا به نظر پژوهشگران امروزی، فردوسی در حدود سال ۳۲۹ هجری قمری در روستای پاژ در نزدیکی طوس در خراسان متولد شد.
استدلالی که منجر به استنباط سال ۳۲۹ شده است شعر زیر است که محققان بیت آخر را اشاره به به قدرت رسیدن سلطان محمود غزنوی در سال ۳۸۷ قمری می‌دانند:
و از این که فردوسی در سال ۳۸۷ پنجاه و هشت ساله بوده است نتیجه می‌گیرند او در حدود سال ۳۲۹ متولد شده است.
تولد فردوسی را نظامی عروضی، که اولین کسی است که دربارهٔ فردوسی نوشته است، در ده «باز» نوشته است که معرب «پاژ» است. منابع جدیدتر به روستاهای «شاداب» و «رزان» نیز اشاره کرده‌اند که محققان امروزی این ادعاها را قابل اعتنا نمی‌دانند. پاژ امروزه در استان خراسان ایران و در ۱۵ کیلومتری شمال مشهد قرار دارد.
نام او را منابع قدیمی‌تر از جمله عجایب المخلوقات و تاریخ گزیده (اثر حمدالله مستوفی) «حسن» نوشته‌اند و منابع جدیدتر از جمله مقدمهٔ بایسنغری (که اکثر محققان آن را بی‌ارزش می‌دانند و محمدتقی بهار مطالبش را «لاطایلات بی‌بنیاد» خوانده است) و منابعی که از آن مقدمه نقل شده است، «منصور». نام پدرش نیز در تاریخ گزیده و یک منبع قدیمی دیگر «علی» ذکر شده است. محمدامین ریاحی، از فردوسی‌شناسان معاصر، نام «حسن بن علی» را به خاطر شیعه بودن فردوسی مناسب دانسته و تأیید کرده است. منابع کم‌ارزش‌تر نام‌های دیگری نیز برای پدر فردوسی ذکر کرده‌اند: «مولانا احمد بن مولانا فرخ» (مقدمهٔ بایسنغری)، «فخرالدین احمد» (هفت اقلیم)، «فخرالدین احمد بن حکیم مولانا» (مجالس المؤمنین و مجمع الفصحا)، و «حسن اسحق شرفشاه» (تذکرة الشعراء). تئودور نولدکه در کتاب حماسهٔ ملی ایران در رد نام «فخرالدین» نوشته است که اعطای لقب‌هایی که به «الدین» پایان می‌یافته‌اند در زمان بلوغ فردوسی مرسوم شده است و مخصوص به «امیران مقتدر» بوده است، و در نتیجه این که پدر فردوسی چنین لقبی داشته بوده باشد را ناممکن می‌داند.
کودکی و تحصیل
پدر فردوسی دهقان بود که در آن زمان به معنی ایرانی‌تبار و نیز به معنی صاحب ده بوده است (ریاحی ۱۳۸۰، ص ۷۲) که می‌توان از آن نتیجه گرفت زندگی نسبتاً مرفهی داشته است. در نتیجه خانوادهٔ فردوسی احتمالاً در کودکی مشکل مالی نداشته است و نیز تحصیلات مناسبی کرده است. بر اساس شواهد موجود از شاهنامه می‌توان نتیجه گرفت که او جدا از زبان فارسی دری به زبان‌های عربی و پهلوی نیز آشنا بوده است. به نظر می‌رسد که فردوسی با فلسفهٔ یونانی نیز آشنایی داشته است (ریاحی ۱۳۸۰، ص ۷۴).
جوانی و شاعری

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله   15 صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

دانلود رایگان تحقیق زندگی نامه فردوسی

اختصاصی از فی گوو دانلود رایگان تحقیق زندگی نامه فردوسی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

حکیم ابوالقاسم حسن بن علی طوسی معروف به فردوسی (حدود ۳۱۹ تا حدود ۳۹۷ هجری شمسی)، شاعر حماسه‌سرای ایرانی و گویندهٔ شاهنامهٔ فردوسی است که مشهورترین اثر حماسی فارسی است و طولانی‌ترین منظومه به زبان فارسی تا زمان خود بوده‌است. او را از بزرگ‌ترین شاعران فارسی‌گو دانسته‌اند

لینک دانلودکلیک کنید

پایان نامه عشق و انواع آن در شاهنامه فردوسی

اختصاصی از فی گوو پایان نامه عشق و انواع آن در شاهنامه فردوسی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

نوع فایل : word 2007 قابل ویرایش

تعداد صفحه:163

حجم فایل:139 کیلوبایت

مقدمات و کلیات
     انسان از نخستین دوران آفرینش خود تاکنون، همیشه با احساسات و عواطف خود زندگی کرده است و در هیچ دوره­ای از ادوار تاریخ بشری، زندگی بشر خالی از این مقوله­ها نبوده است. یکی از مهمترین گرایش­های احساسی بشر، عشق است. این نیروی الهی در فطرت بشر نهاده شده است و همیشه او را به سمت دوست داشتن سوق می‌دهد. ادبیات گرانبهای فارسی، از این موهبت خدایی بی­نصیب نبوده و یکی از مهمترین درون مایه­های ادبیات غنی ایران، مضمون عشق است، از همان دوره­های آغازین شکل‌گیری ادبیات فارسی تاکنون در آثار شعرا و نویسندگان، این موتیف برجسته را به وفور می­توان دید. شعرای فارسی زبان از واژه­ی عشق در آثار خود به میزان قابل توجهی استفاده کردند و هر یک در مفهومی خاص آن را به کار بردند. در این میان تقسیماتی نیز صورت گرفت که البته بیشتر ساخته­ی ذهن پژوهشگران است تا سرایندگان و نویسندگان. برای عشق دو مقوله­ی جداگانه در نظر گرفته­اند. عشق زمینی و عشق آسمانی و عارفانه. در این میان گروهی بر آن شدند که عشق مجازی را به تصویر بکشند و گروهی دیگر به عشق عارفانه پرداخته­اند و دیگران نیز در این دو حوزه و یا دیگر حوزه­ها، این مفهوم را به تصویر کشیده­اند...

سوالات
1-آیا عشق در اسطوره‌ها و حماسه‌ها انواع گوناگون دارد؟
2-آیا مفهوم عشق‌ در اسطوره‌ها و حماسه‌ها با مفهوم عشق‌های کنونی یکی است؟
3-آیا عشق در شاهنامه­ی فردوسی مهمترین رکن و تعیین‌کننده­ی ‌اصلی سرنوشت‌ها است؟
4-آیا سیر عشق در شاهنامه از عالی به دانی است یا از دانی به متعالی؟
5-آیا با دقت، موشکافی و ژرف نگری در عشق‌های حماسی، می‌توان به فرهنگ و تعلیم و تربیت و منش قهرمانان آنها پی­برد؟
 
فرضیات
1-عشق گونه‌های متنوع و گوناگون دارد.
2- عشق بعضی از قهرمانان اسطوره‌ها و حماسه‌ها، مادی و دنیایی است.
3- سرنوشت برخی از قهرمانان شاهنامه به خاطر عشق و اعتقاد رقم می­خورد.
4- عشق گروهی دیگر از ایشان معنوی و متعالی است.
5- نوع عشق و مهر هر گروه از قهرمانان نشان‌دهنده­ی‌ دین و نوع تعلیم و تربیت ایشان است.
 
 
پیشینه­ی پژوهش
     درباره­ی موضوع این رساله یعنی عشق در شاهنامه­ی فردوسی، استادان ادب فارسی در مقالات و کتاب‌هایشان در جوار دیگر موضوعات، سخنانی در مورد عشق و عاشقی در شاهنامه بیان داشته‌ا‌ند. برای مثال: اسلامی‌ندوشن در "داستان داستان‌ها"، شاهرخ مسکوب در "سوگ سیاوش"، زرین‌کوب در "فردوسی آفریدگار رستم" و رستگار فسایی در گفتارهایی که درباره­ی شاهنامه نوشته‌اند. اما هیچ یک از ایشان به همه‌­ی انواع عشق و گونه‌های‌ متنوع آن در حماسه­ی‌ ملّی‌مان نپرداخته‌اند. این پژوهش سعی دارد که به همه­ی‌ گونه‌های عشق و محبّت در کتاب حکیم توس بپردازد.
 
اهداف پژوهش
- مطالعه دقیق داستان‌های اسطوره‌ای و حماسی و تاریخی شاهنامه، برای رسیدن به آگاهی از گونه‌های عشق قهرمانان حماسه­ی‌ ملّی.
- ژرف شدن در احوالات قهرمانان داستان‌های ملّی و دقت در گونه­های‌ عشقشان، تا از این طریق به تعلیم و تربیت و منش‌های ایشان پی ببریم.
- معین کردن گونه‌های عشق ایشان از دانی تا عالی و از مجازی تا حقیقی.
 
 
  جنبه­ی نوآوری و جدید بودن پژوهش
     عشق از جمله امور و نکته­های مهمی است که انبیاء، فلاسفه، متکلمان و عارفان درباره­ی آن بسیار اندیشده­اند. بعضی از فلاسفه منکر آن شده­اند و جز ایشان اکثر اندیشمندان جهان، درباره­ی ­آن داد سخن داده­اند. یکی از ایشان حکیم ابوالقاسم فردوسی است. درباره­­ی عشق در شاهنامه، به طور پراکنده پژوهش­هایی انجام گرفته است، لیکن نگارنده­ی­ این پایان‌نامه بر آن است تا حد امکان اثری قابل غور در مورد انواع عشق و محبت در این اثر عظیم ادبی را پدید آورد. اثری که بتواند مورد استفاده­ی علاقه­مندان به ادب فارسی قرار گیرد.
 
نوع روش پژوهش
     بنا بر روش معمول در رشته‌های علوم انسانی، روش این پژوهش نیز اسنادی است. بدین صورت که از طریق مطالعه­­ی کتاب‌های مرتبط با موضوع پژوهش، مهمترین و برجسته­ترین مطالب، در قالب فیش‌ دسته‌بندی شده و پس از تحلیل و نگارش، در محتوای پژوهش مورد استفاده قرار می­گیرد...

فهرست مطالب
مقدمات و کلیات
سوالات
فرضیات
پیشینه­ی پژوهش
اهداف پژوهش
جنبه­ی نوآوری و جدید بودن پژوهش
نوع روش پژوهش
ساختار پایان نامه
 
فصل اول :کلیات درباره عشق و عاشقی
1-1 عشق
1-2 عاطفه و عشق
1-3 مفهوم عشق
 
فصل دوم :شاهنامه، فردوسی، عشق،
بیان انواع آن و پیشینه عشق و عاشقی در متون حماسی
2-1 فردوسی کیست؟
2-2 منابع فردوسی برای سرودن شاهنامه
شاهنامه
2-3 سال شمار سرایش شاهنامه
2-4 دوران فردوسی
2-5 اندیشه­ی فردوسی
2-6 حماسه
2-7 اسطوره
2-8 عشق در شاهنامه
2-9 پیشینه­ی عشق و عاشقی در متون حماسی
 
  فصل سوم : سیر انواع عشق در شاهنامه فردوسی از دانی تا عالی و متعالی
مقدمه
عشق دانی در شاهنامه
عشق به مقام و جاه طلبی
عشق جمشید به خود (خودپرستی)
عشق ضحاک به قدرت
حسادت سلم و تور
عشق افراسیاب برای دست یافتن به ایران
عشق خیره­سرانه کاووس به دنیا و قدرت و منیت
عشق گشتاسب و اسفندیار به پادشاهی و قدرت
عشق شغاد به قدرت و حسادت از برادر
عشق بهرام چوبینه به قدرت یافتن
عشق سودابه به سیاوش
عشق شیرویه به شیرین
عشق عالی
عشق­های مربوط به فردوسی
عشق به خرد
عشق به وطن
عشق به نامه خسروان
عشق به راویان و حامیان شاهنامه  
ابومنصور
آزاد سرو
   ماخ
عشق فردوسی به رستم
عشق فردوسی به همسرش
عشق فردوسی به فرزندش
عشق­های مندرج در داستان­ها    
کیخسرو
عشق بهرام به نام
عشق اسفندیار به عمویش زریر
عشق اسفندیار به مهر خواهری
عشق مادر - فرزندی
عشق فرانک به فریدون
عشق سیندخت به رودابه
عشق تهمینه به سهراب
عشق فرنگیس به کیخسرو
عشق جریره به فرود
عشق کتایون به اسفندیار
عشق سیمرغ به زال
عشق به سیاوش
عاشقانه­های شاهنامه
داستان زال و رودابه
داستان تهمینه و رستم
داستان سیاوش و جریره
داستان سیاوش و فرنگیس
داستان بیژن و منیژه
داستان گشتاسپ و کتایون
عشق­های تاریخی
داستان گلنار و اردشیر
داستان اسکندر و روشنک
داستان اسکندر و دختر کید، پادشاه هند
داستان شاپور با دخت مهرک نوش­زاد
داستان شاپور ذوالاکتاف و کنیزک رومی
داستان خسرو و شیرین
 
فصل چهارم :بیان سیر انواع عشق­های والا و آسمانی در شاهنامه
مقدمه
عشق به خداوند
ستایش پیغمبر «صلوات الله علیه» و حضرت علی « علیه السلام»
عشق والا در شخصیت­های شاهنامه
عشق والا و رستم
ندامت کاووس و مناجات با پروردگار
عشق والا و کیخسرو
عشق والا و لهراسب
عشق والا و بهرام گور
عشق والا و نوشین روان
 
فصل پنجم: بلاغت در داستان­های عاشقانه شاهنامه
مقدمه
زال و رودابه
رستم و تهمینه
سیاوش و فرنگیس
بیژن و منیژه
کتایون و گشتاسب
اردشیر و گلنار
خسرو و شیرین
عشق سودابه به سیاوش
نتیجه گیری
پیشنهادات
منابع
ابن سینا. (1360). رسائل ابن سینا، ترجمه ضیاءالدین دری، تهران: انتشارات بهجت، چ دوم.
احمدی، بابک. (1374). حقیقت و زیبایی درس­های فلسفه هنر، تهران: مرکز.
ارسطو. (1343). فن شعر، ترجمه عبدالحسین زرین کوب، تهارن: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
ارونسون، الیوت. (1382). روانشناسی اجتماعی، ترجمه حسین شکر شکن، تهران: انتشارات رشد.
اسلامی­ندوشن، محمد­علی. (1381). ایران و جهان از نگاه شاهنامه، تهران: امیرکبیر.
................. . (1348). زندگی و مرگ پهلوانان در شاهنامه، تهران: انتشارات انجمن آثار ملی
منابع ادامه دارد

زندگینامه و اشعار حکیم ابوالقاسم فردوسی

اختصاصی از فی گوو زندگینامه و اشعار حکیم ابوالقاسم فردوسی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

بهترین کتاب