قانون جزای ایران نیازمند بازنگری در دیدگاه خود راجع به کودکان بزهکار و بزه دیده است. تمییز سن بلوغ از سنی که بتوان کودک را از جهت کیفری مسؤول شناخت، و حذف موادی از قانون مجازات اسلامی که اجازه تعزیر طفل را صادر نموده، از مواردی است که باید مورد توجه قرار گیرد. در کاهش آمار بزه دیدگی کودک، لازم است قانونگذار در مواردی به جرم انگاری متوسل شده، ارتکاب برخی اعمال از جمله تشویق کودک به فساد و فحشاء را مستوجب مجازات نماید. آثار سوء اخلاقی ارتکاب جرم بر کودک باید مورد توجه قرار گیرد. تسریع در رسیدگی به جرایم علیه اطفال، تشدید مجازات مرتکبان جرم علیه اطفال و اعطای جنبه عمومی به کلیه جرایم علیه اطفال، نقش مؤثری در کاهش بزه دیدگی این قشر نیازمند حمایت دارد.
مقدمه:
فصل اول: کلیات
بخش اول: مفاهیم و تعاریف کلی
1/ کودک
گفتار دوم: کودک ممیز
2/ کودک آزاری
بخش دوم: علل آزار کودکان
گفتار اول: وضعیت فیزیکی
گفتار دوم: وضعیت روحی ـ روانی
مبحث اول: ضعف قوایی ذهنی ـ روحی
مبحث دوم: توس
گفتار چهارم: علل آسیب شناختی
مبحث اول: اعتیاد والدین
مبحث دوم: طلاق
مبحث سوم: علل مربوطه به کودک بزهدیده
بخش سوم: پیامدهای آزار کودکان
گفتار اول: پیامدهای جسمانی
گفتار دوم: پیامدهای روانی
گفتار سوم: پیامدهای اجتماعی
مبحث اول: بزهدیده ـ بزهکار
مبحث دوم: بزهدیده ـ بزهدیده
مبحث سوم: کودکان فراری
بخش اول: حمایت در برابر مواد مخدر
بخش دوم: حمایت از حقوق اجتماعی
گفتار اول: منع به کارگیری در فعالیت‌های نظامی
گفتار دوم: منع ممانعت از تحصیل
گفتار سوم: حمایت در برابر ضرب و جرح و آزار جسمانی
گفتار چهارم: حمایت در برابر جرایم جنسی
نتیجه‌گیری و پیشنهاد
جرایم علیه اطفال