تریاژسیستمی است که برای دسته بندی بیماران جهت تعیین گروهی که تحت مراقبت پزشکی قرار می گیرند یا جهت درمان قطعی انتقال داده می شوند مورد استفاده قرار می گیرد
تریاژ اساسا تعیین خواهد کرد که کدام افراد جهت حفظ جان به مراقبت اورژانسی وسریع نیازدارند –کدام بیماران با وجود تاخیر در مراقبت طبی اورژانسی زنده خواهند ماند وکدام یک از بیماران علیرغم انجام مراقبت اورژانسی خواهند مرد تریاژ یکی از ابتدایی ترین عملیاتی است که در صحنه حادثه ای با چند قربانی انجام می شود واثری مستقیم بر سایر جنبه ها ی عملکرد دارد
تریاز اولیه وثانویه
تریاژاولیه:به سرعت به محض ورود اولین گروه EMS انجام می شود
این تریاژ معمولا در محل اصلی حادثه و به شرط اینکه منطقه بی خطر باشد انجام می شود برای مثال تریاژ در مورد چپ کردن اتوبوس در داخل وسیله نقلیه انجام می شود بشرط اینکه اتوبوس کاملا ثابت بوده وعاری از خطرات ایمنی باشد بیماران معمولا بوسیله روبانها یا چسبهای رنگی
قرمز
زرد
سبز
یا سیاه
که به آنها وصل می شود تقسیم بندی می شوند
دسته بندی تریازشناخته شده جهانی بر اساس رنگ بصورت زیر است
به محض اینکه بیماران از صحنه حادثه به بخش تریاژ منتقل می شوند تریاژ ثانویه انجام می شود .تریاژ ثانویه به ارزیابی مجدد دسته بندی بیماران اختصاص داده می شود به این دلیل که بیماران ممکن است از لحاظ درجه بندی به اولویت بالاتری دست یابد یا به اولویت پایین تری سقوط کند یا در همان اولویت باقی بماند
معمولا ًآگاهترین وبا تجربه ترین پرسنل فوریتها که به صحنه میرسد تریاز اولیه را انجا م میدهد
سیستم تریاژ
یکی از سیتمهای تریاژی که بطور وسیع مورد پذیرش واستفاده قرار گرفته است سیستم START(تریاژ آسان وانتقال سریع می باشد.سیستم START برای بالغین توصیه می شود ومی تواند برای کودکانی که سن بالاتر از 8 سال و وزن بیشتر از 45 کیلو گرم داشته باشند مورد استفاده قرار گیرد
بخاطر داشته باشید تریاژ START بطور اولیه برای دسته بندی ابتدایی بیماران جهت اولویت انتقال به بخش تریاژ انجام می شود تکمیل تریاژ برای هر بیمار نباید بیش از 30 ثانیه طول بکشد چهار مقوله ابتدایی که در تریاژ استارت مورد ارزیابی قرار می گیرند وبه آسانی با کلمه ARPM بخاطر آورده می شوند عبارتند از
1
1- Abilityتوانایی بلند شدن وراه رفتن(بیماران سرپایی)
2- Respiratory status وضعیت تنفسی
3- Perfusion status وضعیت خونرسانی
4- Mentat status وضعیت هوشیاری
توانایی راه رفتن
با شروع تریاژ اولیه بیماران هر بیماری که از پیش در صحنه حادثه را رفته است وافرادیکه بنظر میاید قادر به راه رفتن هستند باید ارزیابی شده وبه محل امنی انتقال داده شوند هر بیماری که قادر به راه رفتن باشد علیرغم آسیبهایی که دیده باید در آغاز اولویت پایین تر ودر دسته سبز قرار گیر داین افراد را محلی منتقل کنید واجازه ندهید در صحنه حادثه راه بروند.
تنفس
ارزیابی بیمارانی را که راه نمیروند با نگاه کردن گوش کردن و احساس تلاش تنفسی شروع کنید اگر بیمار نفس می کشد وسرعت تنفس او از 30 بار در دقیقه بیشتر است به او برچسب قرمز زده به سمت بیمار بعدی بروید
اگر تنفس کمتر از 30 بار در دقیقه دارد خونرسانی را ارزیابی کنید اگر در ارزیابی هیچگونه تنفسی وجود ندارد راه هوایی بیمار را باز کنید با باز کردن راه هوایی اگر بیمار نفس کشیدن را آغاز نمود سرعت تنفس را مشخص کنید اگر سرعت تنفس از 30 بار در دقیقه بیشتر است بر چسب قرمز بزنید وبه سمت مریض بعدی بروید اگر سرعت تنفس کمتر از 30 تا ست ودر حال نفس کشیدن وضعیت خونرسانی را ارزیابی کنید اگر نفسها کم عمق ونا کافی است وبه کمک نیاز دارد بر چسب قرمز زده وبه سمت مریض بعدی بروید اگر راه هوایی بیماری را باز می کنید که تنفس نمی کند و هیچ نوع تلاش تنفسی ندارد بر چسب سیاه(مرده) بزنید و به سمت مریض بعدی بروید
خونرسانی
وضعیت خونرسانی با ارزیابی زمان پر شدن مجدد مویرگی ونبض رادیال مشخص می شود اگر پر شدن زمان مویرگی کمتر از 2 ثانیه و نبض رادیال مو جود باشد ارزیابی عصبی را انجام دهید اگر زمان پر شدن مجدد مویرگ بیشتر از 2 ثانیه باشد یا نبض رادیال وجود نداشته اشد به بیمار بر چسب قرمز زده و به سمت مریض بعدی بروید بخاطر داشته باشید که زمان پر شدن 2 ثانیه ای تابع فاکتورهای بسیاری است که عبارتند از سن –جنس- و ملاحظات محیطی بنابر این نبض رادیال ممکن است شاخص بهتری برای ارزیابی خونرسانی باشد
وضعیت هوشیاری
آخرین جزئی که ارزیابی می شود وضعیت روانی یا عصبی بیمار است در این زمان اگر در حال بررسی وضعیت روانی هستید بیمار باید سرعت تنفس کمتر از 30 باردردقیقه با تنفس مناسب نبض رادیال وسرعت پر شدن مویرگی کمتر از 2 ثانیه داشته باشد از بیمار بخواهید انگشتان دست شما را فشار دهد اگر بیمار از دستور شما اطاعت می کند به وی بر چسب زرد زده وبه سمت مریض بعدی بروید اگر بیمار هوشیار نیست از دستورات اطاعت نمی کند یا اصلا واکنشی نشان نمی دهد به وی بر چسب قرمز بزنید وبه سمت مریض بعدی بروید
سیستم تریاژJumpStart در کودکان
بمنظور تسهیل در تریاژ کودکان کم سن وسال دکتر لومینگ JumpSTARTرا ابداع کرد این سیستم برای کودکان 1تا 8 ساله مورد استفاده قرار می گیرد شیر خواران کمتر از یکسال می توانند با کمک JumpSTART تریاژ شوند البته غربالگری بیشتر ممکن است ضروری باشد
علت کاربردJumpSTART در کودکان بیمار اساسا وجود برخی از تفاوتهای فیزیولوژؤیک خردسال در مقایسه با بالغین است در بیمار بالغ نارسایی تنفسی ناشی از حادثه تروماتیک معمولا بعد از از دست دادن شدید خون همراه با نارسایی جریان خون یا آسیب شدید سر رخ میدهد بنابر این بیمار بالغ با ایست تنفسی با احتمال بیشتری دچار میزان قابل توجهی از آسیب قلبی ناشی از خونرسانی کم وهیپوکسی می شود که وضعیت او را خطرناک می کند
2-دریک کودک معمولا این حالت برعکس است کودک معمولا به دنبال نارسایی گردش خون وایست قلبی دچار ایست تنفسی می شود ایست تنفسی در کودک خردسال ممکن است پس از دوره های کوتاهتر هیپوکسی به سرعت رخ دهد کودک می تواند دچار آپنه شود (تنفس نکند) ولی نبض ممکن است وجود داشته باشد زیرا کودک هنوز بیش از حد دچار هیپوکسی نشده است در این زمان باز کردن راه هوایی و تهویه کودک ممکن است تا زمانیکه مراقبت اورژانس تر ارائه شود تهویه خود بخودی را تحریک کند
Jumpstart از همان مقوله start استفاده می کند موارد زیر را مورد ارزیابی قرار خواهید داد
راه رفتن در صحنه حادثه
وضعیت تنفسی
وضعیت خونرسانی
وضعیت ذهنی
سیستم تریاژ JumpSTART برای هر کودک نباید بیش از 15 ثانیه طول بکشد
JumpSTART در بیماران سر پایی
شامل 6 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله تریاژ
