دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 33
فهرست و توضیحات:
- مقدمه
- کلیات
- فصل اول: اکو و ساختار و احداث آن
- فصل دوم: موانع همگرایی در اکو
- فصل سوم: اصلی ترین علت عدم همگرایی
- نتیجه‌گیری
- منابع و ماخذها
مقدمه
با پایان یافتن قرن 20 و شدت گرفتن آهنگ جهانی شدن اقتصاد ملی برای بقا و مقابله در این میدان، به گروه‌بندی‌های منطقه‌ای روی آورده‌اند، از آنجا که کشور ما به تنهایی همه عوامل تولید را در اختیار ندراند برای دستیابی به آرمانها و اهداف خود می‌بایست به همکاری روی بیاورند، آنها تلاش می‌کنند که با تشکیل سازمانهای اقتصادی منطقه‌ای موجب رونق اقتصادی خود و تکمیل چرخه تولید در یک منطقه شوند. لازم به ذکر است که جدا نمودن مسائل اجتماعی، سیاسی، اقتصادی از یکدیگر امری مشکل و است و یا به تعبیری دیگر محال از این رو حتی همکاریهای یکسره اقتصادی نیزبا مسائل سیاسی، اجتماعی گرنه می‌خورد و برعکس. سازمان اکو نیز یکی از این موارد می‌باشد که در حقیقت خلف سازمان (آر،سی،دی است که در دهه 1340 شمسی توسط 3 کشور ایران، پاکستان، ترکیه بنیان‌گذارده شد ولی پس از مدتی بنا به دلایلی که از جمله به بی‌تفاوتی اعضا در نسبت به سازمان و وقوع انقلاب اسلامی دچار یک دوره فترت گشت با وقوع جنگ میان ایران و عراق و احتیاجات کشور با تلاش ایران در دهه 80 میلاد (1984) با اصلاحاتی که در سند موسس (آر. سی .ی) به عمل آمد سازمان اکو پدیدار گشت. این سازمان در دهه 90 میلادی نیز شاهد یک تحول عظیم در آن بوده با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی پیوستن جمهوری آسیای مرکزی و آذربایجان در این سازمان محلی گشت اکو و چاریک گسترش اعضا شورا و اعضا آن از 3 عضو ارتقا یافت و علاوه بر این گزارش در بعد اعضا اکو در بعد نهادی و موضعی نیز دست به گسترش زد و نهادهای جدید همانند بانک توسعه، نهاد ملی اکو، نهاد انتقال فناوری اکو و ... را تاسیس نمود.
با این وجود مبادی از این نهادها صورت علمی به خود نگرفته مانند سازمان کشتیرانی اکو و سازمان هواپیمایی اکو و ... با تمام این موارد و با توجه به ظرفیت‌های اکو ما هنوز شاهد یک سازمان منسجم و پیشرونده هستیم، علل و عوامل متعددی وجود دارند که مانع از حرکت اکو به سوی جلو و همگرایی اعضا می‌شوند که به طور خلاصه عبارتند: 1- سیاسی 2- اجتماعی 3- اقتصادی 4- عوامل برون منطقه‌ای
کلیات
به موازات تلاشهای گسترده‌ای که طی چند دهه اخیر برای تشکیل سازمانهای جهانی در چارچوب آنها صورت گرفته است شاید فعالیت‌هایی نیز برای همگرایی منطقه‌ای و تشکیل سازمان و پیمان‌های منطقه‌ای خصوصا در سالهای اخیر می‌باشیم. به طور مثال ایجاد پیمان منطقه‌ای نفتا، اتحادیه اروپا، آپک و اکو از آن جمله می‌باشند.
سازمان همکاری‌ای اقتصادی و اکو، نیز به عنوان یک سازمان منطقه‌ای طی مدت کوتاهی از تشکیل آن شاهد تحولات وسیعی بوده است. اکو که شالوده اصیل آن را سازمان همکاری منطقه‌ای برای توسعه آر. سی. دی تشکیل می‌دهد، بعد از الحاق هفت عضو جدید (آذربایجان، قزاقستان، قرقیزستان‌و ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان و افغانستان) به اعضا موسس (ایران، ترکیه، پاکستان) به دلیل احرار بعضی از ویژگی‌ها طی مدت کوتاهی از اهمیت بین‌المللی برخوردار گردیده است.
شایان ذکر است، سازمان اکو از بدو تاسیس تاکنون با موانعی بر سر راه گسترش مواجه بوده است.
در حقیقت می‌توان گفت که
سوال اصلی: موانع بر سر راه همگرایی در اکو کدامند؟
فرضیه: عدم تبادل فرهنگی،سیاسی، اقتصادی، اجتماعی موجب عدم همگرایی در اکو گردیده است
سوال فرعی: اصلی‌ترین مانع بر سر راه همگرایی کدام است؟
فرضیه فرعی: توجه به حاکمیت اصلی‌ترین مانع بر سر راه همگرایی می‌باشد
متغیر اصلی: عوامل فرهنگی،سیاسی و اقتصادی
متغیر وابسته: همگرایی
چارچوب تئوریک
همگرایی به معنای ترکیب شدن و ادغام گردیدن اجزا در یک کل می‌باشد همگرایی هم درون یک کشور معنی می‌دهد و هم در یک منطقه در میان شماری از کشورها درون کشور به معنی یکپارچه شدن بخشهای مختلف یک کشور است و در منطقه به معنای یکپارچه شدن کشورهای یک منطقه در حقیقت همگرایی یک طیف است که دسته کم به مفهوم ادغام اقتصادی و دست بالا به مفهوم اتحاد سیاسی و در پیش گرفتن سیاست خارجی مشترک است. همگرایی اقتصادی به معنی افزایش وابستگی متقابل در یک منطقه در پایه شاخصهایی چون بازرگانی درون منطقه‌ای، هماهنگ‌سازی روشها استاندارد و مقررات بازرگانی است که به پنج گونه تکامل می‌یابد:
1- ناحیه تجارت آزاد 2- اتحادیه گمرکی 3- بازار مشترک 4- اتحادیه اقتصادی 5- اتحادیه سیاسی
کانتوری و اشپیلگل از نظریه‌پردازان برجسته در زمینه همگرایی هستند که دیدگاه خود را در سال 1970 مطرح کرده‌اند آنها چهار متغیر الگویی و به عنوان مهمترین عامل موثر درون منطقه‌ای برای تعیین حدود طبیعی یک منطقه و نیز میزان انسجام در آن معرفی کرده‌اند.
1- چگونگی و اندازه انسجام: منظور مشابها و مکمل بودن واحدهای سیاسی یک منطقه است در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و وفاداری سازمانی است.
2- ماهیت ارتباطات: چگونگی در هم تنیدن کشورهای منطقه در زمینه‌های ارتباط شهروندان رسانه‌ها،تبادل نظر نخبگان و...
3- سطح قدرت: توانایی بالفعل و بالقوه و نیز اداره کشور یا کشورهای یک سازمان در جهت همسان سازی سیاست‌های دیگر کشورها با سیاست‌های سازمان مربوطه
4- ساختار روابط: توانایی و پیشینه کشورهای عضو و روابط فیمابین آنها و ستیز تا اتحاد
با بررسی این شاخصها می توان دریافت که کشورهای یک منطقه به سوی همگرایی پیش می‌روند برای اینکه عوامل واگرایی در میان آنها نیرومند‌تر است افزون بر این این دو پژوهش‌گر بامطرح ساختن سیستم اثر گذار به بررسی نقش و قدرتهای منطقه‌ای در یک منطقه می‌پردازند.
فصل اول
بررسی اجمالی ساختار و اهداف اکو
اهداف اکو: برای اهداف اکو سند تاسیس تامین آن یعنی عهدنامه ازمیر را مورد توجه قرار می‌‌دهیم[1] در صد مزبور اهداف اکو به قرار زیر در زمینه‌های اقتصادی فرهنگی و فنی برشمرده شده است.
الف: گسترش بازر پیش‌بینی دول عضو از طریق تامین دسترسی آزادانه‌تر به بازارهای یکدیگر.
ب: ترغیب به ایجاد شرایط و احوال مسئله در هر یک از دول عضو برای رشد مداوم اقتصادی به منظور ترقی مستمر سطح زندگی مردم.
ج: تحکیم همبستگی‌های فرهنگی و علایق معنوی و برادرانه‌ای که مردم دول عضو را از مجاری اخلاقی و فرهنگی به یکدیگر پیوند می‌دهد.
د: کمک به افزایش تجارت جهانی و مجاهدت برای محو سیاست‌های غیرمنصفانه بازرگانی که برای کشورهای روبه رشد شرایط تجارتی نامساعد را به بار آورده است. از طریق اتخاذ روشی مشترک در مجامع بین‌المللی.
در زمینه همکاریهای فنی موارد چهارم و دوازدهم عهدنامه ازمیر،اجرای طرح‌های مشترک صنعتی توسط کشورهای عضو اکو را مورد توجه قرار داده است.
در زمینه همکاریهای علمی و فرهنگی،عهدنامه ازمیر در ماده چهاردهم، تاسیس بنیاد علمی و در ماده پانزدهم تاسیس بنیاد جوانان را پیش بینی کرده است که در حال حاضر این در بنیاد مقال می‌باشد.
ارکان اکو
به موجب پروتکل اصلاحی عهدنامه ازمیر منعقده در سال 1369 فیمابین وزرای خارجه ایران پاکستان و وزیر مشاور ترکیه نام سازمان بحران منطقه‌ای به اکو نیز کرد و بعضی از ارکان آن نیز تغییر یافت در حال حاضر اکو دارای ارکان به شرح زیر می‌باشد:
1- شورای وزیران: این شورا متشکل از وزرای خارجه کشورهای عضو و یا نمایندگان معرفی شده که دارای اختیارات کامل وزارتی می‌باشد، این شورا رکن اصلی تصمیم گیری و سیاستگذاری در اکو می‌باشد حداقل سالی یک بار تشکیل جلسه داده و آئین کار خود را شخصا تنظیم می‌کند.
این فقط قسمتی از متن مقاله است . جهت دریافت کل متن مقاله ، لطفا آن را خریداری نمایید
