(عشق) چیست؟ و چه نقشی می تواند در ازدواج ایفا نماید؟ این سوالی است که شاید خیلی از افراد معمولاً از خود و یا دیگران می پرسند و خوهان رسیدن به یک پاسخ صحیح هستند.
درباره عشق مطالب زیادی شنیده ایم و یا خوانده ایم. اما به یقین از دیدگاه روانشناسی چندان توجهی نداشته ایم. پس شاید در اینجا فرصت خوبی باشد تا در این زمینه بحث نماییم. از دیدگاه روان شناسی می توان جنبه های مختلف عشق را مورد مطالعه قرار داد.
عشق یک حساس است و انسان این احساس را که متوجه شخص یا شی شده است عشق خود می دارد. الدبته باید توجه داشت که این احساس ممکن است در افراد متفاوت باشد. عشق معانی مختلفی دارد. از نظر فروید عشق را با غریزه جنسی مطابقت می دهد. و یا معنی و مفهوم عشق در غریزه جنسی خلاصه شده است و آن را نیازمند بدن می نامد.
و این غریزه می خواهد ارضاء شود.
روانشاسان معتقدند : علاقه ای بین دو جنس مخالف به وجود می آید با تمایل غریزی خاصی که در حیوانات هست تفاوت اساسی دارد چرا که این غریزه در طول تاریخ تغییر و تحولاتی یافته و رو به تکامل نهاده است. (دز کام 1353)
یکی از روان شناسان به نام نردریک در این مورد این گونه اظهار عقیده می نماید.
که عشق با آنچه در قدیم وجود داشته است یعنی تمایلات ساده جنسی تفاوت زیادی کرده است. به صورتی که این غریزه جنسی به شکل عشق متقابل در آمده است. چرا که در دوران های گذشته تمایل زن در فرایند عشق اصلاً مورد توجه قرار نمی گرفت عشق به درجه ای رسیده است که عشق تحمل و قرار خویش را از دست می دهد و جدایی از معشوق در نظر مصیبتی عظیم می باشد. به همین جهت برای رسیدن به عشق خویش حتی حاضر می شود جان خود را فدا کند (دژ کام 1353)
به هر حال عشق یک حالت عاطفی و در یک نقطه نظر کجموعه شخصیت است که به شیء (معشوق) معطوف می گردد. به این ترتیب عشق را میتوان اولین پله رابطه متقابل انسانی دانست. و در این جا این سوال پیش می آید که آیا همیشه این رابطه و فرایند به روشی صحیح و درست شکل می گیرد؟ در این پیوند یک نیاز خاص بیولوژیک نیز وجود دارد و آن آزادی وصل و پیوند بین دو قطب مذکر و مونث است.
(دو قطبی شدن جنسی) انسان را به جستجوی شخص یعتنی وصل با دو جنس مخالف سوق می دهد.
عشق در کاملترین شکل خود با علائم زیر مشخص می شود.
- با آرزوی تملک معشوق و همانند سازی با او.
- با حساسیت و محبت نسبت به معشوق.
- با اشتیاق به محافظت از معشوق و خشنودی و رضایت خاطر او.
عشق را می توان از حالات وابسته به آن چون دوستی، هم حسی، انس، التفاف و ایمان متمایز کرد ولی با این حال عشق صور متعددی دارد که ما در ازدواج به آن اشاره کنیم.
- محبت : یک نوع دلسوزی و علاقه غیر مشروط نظیر : محبت والیدن به فرزند است خطر این است که والدین گاهی احساس می کنند که مالک فرزند ایشان هستند و در این صورت محبت به تملک می گراید که در ازدواج هم صادق است.
- دوستی : اگر عشق بر اساس مساوات طرفین باشد. دوستی بر پایه اصل ستایش کردن ارزش و استعداد دیگری متکی است. لیکن هرگاه بخواهیم به جای ستایش کردن دوست از اوسوء استفاده کرد یا او را استشمار کنیم دوستی و عشق به صورت سلطه جویانه ظاهر می شود. عشق واقعی آن است که برای وقت و فردیت دیگری احترام قائل شویم.
- عشق رمانتیک : عشقی است که کنجکاوی جسارت، انحصار طلبی و خواهشهای جنسی را شامل می شود مفهوم رمانتیک عشاق بودن متضمن تعلق جنسیت است هر چند جنس در حد نهایی نیروی برانگیزاننده تلقی می شود.
- همدلی : یک نوع عشق خیر خواهانه و نوع پرستانه است همدلی عمیقاً نسبت به دیگری به عنوان یک انسان بی مانند توجه دارد. در حالی که وقتی در امری تاکید می کنیم. در واقع به طریق سلطه جویانه از احساسات خود برای کنترل کردن دیگری استفاده کرده و سعی ندارد او را درک کنیم.
- عشق به خود : نوعی توانایی نسبت به پذیرش قدرت یا ضعف خود است.
هرگاه کسی از خودش به عنوان وسیله یا چیزی به جای یک انسان مورد احترام استفاده کند در عشق به خود به مرحله سلطه جویی سوق داده می شود و عشق محدودیتهای خود را شناخته و هرگاه نمی توانیم آزادانه تسلیم شویم از گفتن نه ابایی نداشته باشیم عشق واقعی در حقیقت عالی ترین و نهایی ترین هدفی است که انسان در آرزوی آن است عشق است که پی می بریم که چگونه بشری که دیگر گهمه چیزش را در این دنیا از دست داده هنوز می تواند به خوشبختی و عشق بیندیشد و او را برای لحظه ای کوتاه به معشوق می اندیشد. (دژ کام 1353)
عشق حقیقی خود تضمین کننده پایداری خویش است زیرا حالت جسمانی در گذر است و حالت روان شناختی نیز پایدار.
عاشق واقعی مداخله گر و پر توقع نیست بلکه می تواند از مصاحبت دیگری همانطور که هست خوشحال شود. عاشق دروغین بیشتر شبیه قصات، سنگ تراش شکل دهنده سنگ یا فاتحی است که خواستار تسلیم بالا سرط دیگری است در ازدواج عشق ورزی ما ترکیبی از نوع عشق واقعی و عشق دروغین است. (دژ کام 1353).
عشق بین یک زن و مرد در ازدواج در واقع از پدیده های کاملاً نشاط آور و زیبایی زندگی تلقی می شود. در تعریف ((عشق ازدواجی)) باید سر جنبه را کاملاً مورد توجه قرار دهیم.
- جنبه جنسی 2- احساس همکاری عمیق به پدر و یا مادر شدن – دو عامل اول جنبه اساسی دارند و عامل سوم به تکمیل ازدواج و خوش ناشی از ازدواج کمک موثری می نماید.
آغاز عشق :
وقتی عاشق می شویم ذهنمان منقبض و ران مان دچار احساسی چون تنگی نفس می گردد. در روز های اول قادر به مقاومت هستیم و مقاومت می کنیم اما با افزون شدن توجهمان به فرد مورد نظر و بی توجهی به افراد دیگر و جهان اطراف عنان از دست خارج می شود. و قادر به باز داشتن آن نیستم (ثریا 1380)
حالت یک عاشق گیج و در خود فرو رفته، سرگرم با خیالات خویش به نظر می رسد. و حالت کسی را دارد که سر به هواست افسوس شده در خواب راه می رود. عاشق شدن در واقع شیفتگی و افسون شدگی است. هر راه و چاره ای که برای انگیزش عشق پیشنهاد شده و می ود و به انعطاف و تلقین پذیری و در عشق ایشان دارد (ثریا 1380)
عشق و غریزه جنسی :
تفاوت عشق با غریزه جنسی در این است که در غریزه جنسی آنچه می تواند انسان را راضی کند. تنها یک نفرنیست و تعداد بیشماری می توانند وسیله ازضای این غریزه باشد. اما در عشق انسان به یک چیز دل می بندد و در به دست اوردنش می کوشد.
دلیلل این تفاوت این است که هیچ چیز یک مرد را از گرایش به جاذبه های جنسی متعدد و گوناگون باز نمی دارد مگر شوق و علاقه عاشقانه به یک زن خصوصی.
تفاوت عشق ورزی در دو زن و مرد
عشق بدون غریزه جنسی وجود ندارد. در عشق غریزه جنسی نیروی محرکه ای است چون باد در راندن کشتیهای بادی و این دلیل جنسی در مردان بیشتر از زنان به چشم می خورد. تفاوت مشهود و مشهور زن و مرد در امور جنسی یعنی محافظه کاریهای زنان در امور جنسی نتیجه کمبود و قدرت تخیل آنان درمقایسه با مردان است. طبیعت
شامل 9 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله نقش عشق در ازدواج