تحقیق در مورد منسوجات هوشمند

اختصاصی از فی گوو تحقیق در مورد منسوجات هوشمند دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:9

فهرست:

منسوجات هوشمند ساختار هایی هستند که شرایط محیطی را احساس و نسبت به آنها واکنش نشان می دهند. تولید و کاربرد منسوجات هوشمند از دایره تخیل خارج شده و به حقیقت بیوسته اند. فرشهای خود تمیز کننده نمونه مناسبی برای کاربرد تجاری این نسوج است. بسته به نحوه واکنش ٬ منسوجات هوشمند را به چند دسته تقسیم می کنند؛

• منسوج هوشمند غیر فعال که تنها شرایط محیطی را حس می کند.
• منسوج هوشمند فعال که شرایط محیطی را حس و واکنش نشان می دهد.
• منسوج هوشمند بسیار فعال که شرایط محیطی را حس ٬ واکنش نشان داده و خود را با آنها سازگار می کند.
• منسوج فوق العاده هوشمند که قادر به انجام وظیفه بر اساس یک طرح از پیش تعیین شده است.

اولین و عمده ترین کاربرد منسوجات هوشمند در زمینه پارچه و البسه است.

در اولین نسل از البسه هوشمند٬ از مواد و اجزاء معمولی استفاده شده و سعی شده منسوج با عناصر خارجی سازگار گردد. این نسل را می توان نسل البسه الکترونیکی نامید چرا که تعدادی از قطعات الکترونیکی به یک لباس معمولی اضافه شده است. اولین قدم موفقیت آمیز برای قابل پوشیدن کردن آنها توسط یک شرکت آمریکایی در دهه ۱۹۹۰ برداشته شد.این شرکت یک کت الکترونیکی را به بازار ارائه کرد که برای قرار گرفتن برخی از قطعات و دستگاههای الکترونیکی نظیر میکروفن٬ گوشی ٬ کنترل راه دور ٬ گوشی همراه و MP3 Player سازگار شده بود. ساختار این کت بگونه ای بود که تمامی این اجزا بهمراه سیم های ارتباطی داخل کت می توانست در هنگام نیاز به شستشو از داخل کت به دقت خارج شود. این محدودیت منجر به پژوهش برای تولید نسل جدیدی از البسه هوشمند شد. Infincon یک MP3 Player مینیاتوری را توسعه داد که میتواند در یک لباس جا داده شود. طرح کامل آن عبارت بود از یک میکرو چیپ مرکزی ٬ یک گوشی٬ یک باتری ٬ یک کارت مخصوص دانلود کردن برای موسیقی و یک سیستم ارتباطی داخلی همه اجزاء با استفاده از پارچه تاری پودی رسانا. استفاده از بسته بندی های ضد آب ٬ اجزا را در برابر شستسو محافظت می کرد. با این وجود اجزای اضافه شده به البسه همیشه مشکلاتی را در هنگام پوشیدن ایجاد می کردند و ارتباط بین لباس و اجزائ اضافه شده همیشه باعث دردسر بود. در نسل بعدی سعی بر این بوده است که از مواد نساجی به عنوان اجزاء استفاده شود. اساسا ۵ واحد مجزا را می توان برای یک لباس هوشمند متصور شد: