دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
مقدمه
ورزش والیبال:
یک ورزش جمعی محبوب با بیش از 800 میلیون علافمند در جهان ، پرطرفدارترین ورزش در جهان است که بازیکنان در هر سطح مهارت از آن لذت می برند. از 1895 در آمریکا توسط ویلیام جی مورگان ابداع گردید. از 1966 در دو زمین بازی شکل گرفت.
آسیب دیدگی و یا صدمه دیدنبه هنگامتمرین و مسابقات جزو جدا نشدنی ورزش بوده و ورزشکاران بطور خاص و افراد عادیدر سنین مختلف بطور عمومی باید نکات متعددی را در دستور کار خود برای انجام نرمش و یا تمرین و مسابقه در نظر گیرندکارشناسانعلمپزشکی ورزشی معتقدند باید دستورات تمرینی متفاوتی را با توجه به سنو جنس افراد البته با توجه بهنوعورزش در نظر گرفت. بعنوان مثالدر افراد سنینپایینهمچوناطفالو نوجوانانگرمکردنکافیقبلاز انجامحرکاتورزشیعدموادار کردنبهانجامتمرینسختو بیشاز حدعدم انجامتمریناتورزشیکهدر آنزانوها بهطرفینبیشاز حد کشیدهشود، انجامحرکاتکششیبرایگرمکردنبدنبخصوصبر رویتاندونآشیلو عضلاتپشتراناز اهمیتبسیاریبرخوردار است .از طرفییکیاز روشهایغلط کارهایتمرینیو یا حرکاتورزشیآنستکهپساز پایانکار افراد به گوشهاییرفتهو بهاستراحتمی پردازند و ایندر حالیاستکهانجامحرکات ورزشیبرایسردکردنبدنپساز تمریناتسنگینلازماست . همچنیناستفاده از کفشهایورزشیاستاندارد و مناسب ، استفادهاز وسایلمحافظتیطبی همچونمچبندساقبند و زانوبند توصیهمی شود. نکتهقابلتوجهآنکهبرای انجامتمرینیا مسابقهباید مکانهایمناسبیرا در نظر گرفتیعنیحتی المقدور باید از دویدنو یا تمرینکردنبر رویسطوحسختهمچونآسفالتکفه ای ، سنگمرمریو یا کاشیخودداریکردهو سطوحنرمتریهمچونتارتان سالنهایدارایکفههایچوبیو یا تشکهایاستاندارد همچونتاتامیرا برایتمرینو نرمشدر نظر گرفتتا از شدتضربدیدگیهایاحتمالیکاسته شدهو بههنگامدویدنویا تمرینباعثناراحتیبخصوصدر قسمتزانو نشودالبتهانجامتمرینبر رویتشکهایبسیار نرمکهباعثفرو رفتگیپا در آن میشود توصیهنخواهد شد. پیوستهو سبکتمرینکردنیکیاز راههایمهم جلوگیریاز آسیب دیدگیاستبه همیندلیلنباید بطور ناگهانیو شدید تمرین کرد کهآسیبهایزیادیرا بههمراهخواهد داشتبطور مثالاغلبآسیبهای تاندونیو مفصلیکهبسیار شایع استبیشتر در افرادیبوجود می آید که ناپیوستهو بدونرعایتنکاتایمنیو سنگینتمرینمی کنندبههمینمنظور انجامحرکاتصحیحو اصولیورزش یکیاز راههایمهمدر جلوگیریاز آسیب دیدگیاستاز طرفیتمرینسنگینو خسته کنندهنهتنها باعثبالا رفتنتواناییهایبدننمی شود چهبسا منجر بهخالیشدننیرویدرونیبدن شدهو باعثتمرین زدگیمی شود.باید متناسببا سن ،جنسو حتیقد ،قابلیتها و محدودیتهایبدنرا شناختهرگز تواناییو انعطافبدنییکفرد میانسالبا افراد جوانو نوجوانیکساننیستبههمینمنظور باید حرکاتورزشیرا متناسببا سنو میزانآمادگیبدنطراحیکرد و پساز چند دور تمرینمناسبو آمادگینسبیبدنآرامآرامبر شدتتمریناتافزودنکتهقابلتوجهآنکهتوجهصرفداشتنبهیکعضو بدندر تمریناتازمیزانکارائیفرد کاستهو چهبسا باعثآسیب دیدگینیز خواهد شد پسباید بههنگامتمرینو یا انجامحرکاتنرمشیضمنافزایشآمادگیبدندر تمام سطوحدر مرحلهبعد بهتقویت عضلاتیاز بدنپرداختکهمورد نظر ماستاین امر مانع از آنخواهد شد کهبدنداراییکرشد پفکیو یا کاریکاتوریشود. به عنوانمثالبرخیورزشکاراندر اجرایحرکاتدستقوی ولیدر پا ضعیف می باشند و یا فرد دیگر دارایعضلاتبزرگ و برجستهدر سینه و شکمشده ولیدر رانو ماهیچهضعیفمی باشداز طرفیهماهنگیحرکاتورزشیدرتمرینو یا مسابقهبا ذهننکتهمهمیاستکهباید بهآنتوجهداشتبه هنگامتمرینفقط بهتمرینفکر کنید و ایننکتهرا بهیاد داشتهباشیدحتما قبلاز انجامهر ورزشیتا دقیقهحرکاتنرمشیو کششیبرایآمادگیبدنانجامدهید و در پایانهر تمرینیا مسابقه باید بهآرامیو با انجامحرکاتورزشیسبکهمچونآرامدویدنو نرمشکردنبدنرا سرد کرد در واقع یکبارهاز فعالیتتمرینیدستنکشید.توجهبهشرایط آب وهوایینیز لازمبودهو نباید در هوایآلوده و پردود وهشدار آمیز تمرین کرد ، در چنینمواقعیانجامتمریندر سالنمنطقیتر است . برایبانوان همتوصیه هایفوقدر انجامتمرینو مسابقهلازممی باشد ولیواقعیتامر آنستکهبا توجهبهتفاوتیکهبینسیستمبدنیآقایانو بانوان وجود داردبانوان بهدلیلظرافتبدنیکهدارند بههنگامنرمشو یا تمرینباید نکاتبیشتریرا مدنظر قرار دهند.به عنوانمثالدر خانمها تاکید بر
رویافزایشقدرتعضلانیاولینتوصیهایاستکهباید بهآن توجهداشت. بانوان باید از انجامبیشاز حد ورزش های شدید و سنگینهوازی جهتکاهشوزن بپرهیزند کهاینامر می تواند باعثاختلالسیکلماهانهو حتیمنجر بهقطع آنگردد لذا انجام ورزش یانرمشمناسببا وضعیتبدنی آن همزیرنظر یککارشناسبهآنها توصیهمی شود تا پساز چندیخود بهیکآگاهینسبیدر اینزمینهدستیابند. نکتهپایانیآنکهانجامتمریناتورزشیدر هر سنو جنسیبرایبدنمفید بودهو باعثافزایشتوانایی هایآنمی شود ولیعدمرعایتبرخیاستانداردها آن همبدونتوجهبهرابطهسنو جنسبا قابلیتهایبدنیو روحیهر فرد ممکناستدر کوتاهمدتآسیبهایبدنیو فردیو در بلندمدتروحیو اجتماعیبه همراهداشتهباشد کهجبرانآنسختو حتیغیرممکنباشد بههمینمنظور توصیه می شود حتیدر انجامحرکاتسادهنرمشیروزانهخود حتما از یک متخصصدر امر ورزش مشاوره و یا برنامهبگیرید.
آسیبهای ورزشی در اثر ضربه های شدید یا کشش های متمادی و بیش از حد در حین انجام حرکات ورزشی به وجود می آیند. صدمات ورزشی می توانند استخوان های بافت نرم (رباط، ماهیچه و تاندون) و یا هردو را دچار مشکل نمایند. برخلاف تصور بسیاری افراد، کودکان، با عکس العملهای ناپخته، عدم توانایی در تشخیص و پرهیز از خطر و توانایی کم در ایجاد هماهنگی در حرکات، بسیار بیشتر از بزرگسالان در معرض آسیبهای ورزشی هستند.
سالانه تعداد افراد بسیاری دچار صدمات ورزشی می شوند که نیمی از آنها با انجام معالجات خانگی و یا بدون رسیدگی خاص بهبود یافته و نیم دیگر به رسیدگی پزشکی نیاز پیدا می کنند. بر اساس محاسبات آماری در هر 1000 نفر، 26 نفر به آسیب های ورزشی دچار می شوند و بالاترین میزان این صدمات متوجه کودکان 14-5 سال است. در این آمارها بیشترین تعداد مصدومین را پسران 17-12 ساله تشکیل می دهند، که میزان این آسیبها از نظر تعداد نفرات صدمه دیده، در ورزشهای جمعی که امکان برخورد در آنها زیاد است و از نظر وخامت، در ورزشهای انفرادی بیشتر است.
در هـر ورزشـی باید انتظار آسیب ها، جراحت ها و خطرات احتمالی آن را داشـتـه بـــاشید، به خصوص در ورزش های گـروهی. هـر ورزشـی کـه طـبـق آمــار در هر 1000 ساعت بیش از 5 آسـیـب داشته باشد، جزء ورزش های پرخطر بادرصـد آسیب بـالا به شـمار مـی رود. راگــبی و لاکروس با 30 صـدمه در 1000 ساعت بالاترین حد هستند، درحالی که بسکتبال و اسکواش هم با آمار 14 صدمه در 1000 ساعت بازی های پرخطری بـه حـساب می آیند. تعجب آور اسـت که بــدانید، دو، و ایروبیک هم با 11 صدمه، زیاد از قافله ورزش های پرخطر عقب نیستند.
آسیب های ورزشی انواع مختلف دارند، اما قسمت های ویژه ای از بدن هستند که بیش از سایر اعضاء در خطر صدمه خوردن هستند. در این مقاله متداول ترین صدمات و جراحت های ورزش والیبال را به شما معرفی می کنیم و راه های جلوگیری و درمان آنها را نیز بیان می کنیم.
نکته: RICE مخفف استراحت، یخ گذاشتن، فشار و بالا نگاه داشتن می باشد که یکی از درمان های متداول برای آسیب های ورزشی است.
عوامل اصلی صدمات ورزشی شامل :
• لوازم ورزشی که اشتباه به کار برده شده اند
• سقوط
• برخورد شدید دو بازیکن که بر اثر سرعت زیاد (مثلا در هاکی روی یخ) یا خشونت ذاتی ورزش (مانند راگبی) ایجاد می شود
• آسیب دیدگی سطحی یا پارگی بخشهایی از بدن که به طور مداوم تحت فشار یا کشیدگی قرار گرفته اند.علائم این آسیب ها
عبارتند از :
• لقی یا از جا درآمدن یک مفصل
• تورم
• ضعف
بررسی آسیب شناسی :
علائمی که به طور مداوم موجب تشدید یا کاهش توانایی ورزشکار در بازی شده و گاهی هم دردناک نبوده و فقط با خستگی غیر معمول همراه هستند، باید توسط جراح ارتوپد مورد معاینه قرار گیرد. تشخیص به موقع از تبدیل شدن مشکلات کوچک به صدمات جدی و مشکلات طولانی جلوگیری می کند.
یک جراح ارتوپد اشخاصی را که،
• از شرکت در ورزش به دلیل درد ناشی از آسیب شدید منع شده اند
• قابلیت ورزشی آنها به دلیل مشکلات مزمن ناشی از یک آسیب ورزشی کم شده است
• کسانی که آسیب ورزشی در آنها موجب از شکل افتادگی بازو یا پا شده است
را مورد نظر قرار می دهد. او با معاینه موضعی، پرسیدن سوال هایی در رابطه با چگونگی آسیب دیدگی و نوع علائمی که بیمار داشته است و همچنین با گرفتن عکس هایی با اشعه ایکس، استخوانها و بافت نرم آسیب دیده را بررسی می کند. اشخاصی که دچار ضربه مغزی شده اند باید فورا مورد معاینه قرار گیرند و تا زمان دریافت نتیجه نرمال تحت نظر باشند و تا این زمان هر 5 دقیقه یک بار مورد معاینه قرار بگیرند. معاینات اصلی در هر 5 دقیقه عبارتند از اندازه گیری هوشیاری، تمرکز و حافظه کوتاه مدت فرد مصدوم.
علائم دیگر تشخیص صدمه مغزی عبارتند از گیجی، سردرد، تهوع و مشکل بینایی.
شیوه های درمان:
درمان صدمات مختصر بافت نرم معمولا شامل محکم بستن محل آسیب دیده با نوار کشی، کمپرس یخ و استراحت است. داروهای ضد التهاب خوراکی یا تزریقی برای تورم کیسه های مفصلی تجویز می شوند.
برای تاندونهای آسیب دیده داروهای ضد التهاب همراه با ورزش مخصوص تجویز میشود. اگر تاندونی دچار پارگی شده باشد، برای درمان آن به عمل جراحی نیاز است. جراحیهای ارتوپدی برای پیچیدگی ها یا ضرب دیدگی های جدی توصیه می شوند. درمان این صدمات نه تنها شامل برطرف کردن درد و التهاب که شامل برگرداندن ورزشکار به حالت و توانایی های اولیه او است.
معمولا به ورزشکاران آسیب دیده توصیه می شود که تا بهبود کامل ، فعالیت های خود را محدود نمایند. پزشک آنها شاید تمرین های خاصی را برای ورزشکاری که دچار آسیب های متعدد شده است تجویز نماید اما صدمات جدی ورزشکار را برای مدتی از انجام عملیات ورزشی محروم خواهد کرد.
پیشگیری :
چند برنامه برای جلوگیری از آسیب های ورزشی عبارتند از:
• حفظ فرم صحیح و سلامت بدن
• اطلاع و اطاعت از قوانینی که موجب تنظیم حرکات میشود
• استراحت در هنگام خستگی، بیماری یا درد
• عدم استفاده از نیرو بخش های مصنوعی. این مواد ممکن است توانایی شما را در لحظه افزایش دهند اما در دراز مدت با خطر مرگ همراه هستند
• مراقبت و استفاده صحیح از لوازم ورزشی
• پوشیدن البسه مناسب و به کار بردن لوازم محافظ (مانند زانو بند و کلاه ایمنی)
جلوگیری از آسیب ها و صدمات ورزشی
• گرم کردن کافی قبل از انجام حرکات ورزشی حتی حرکات مداوم ورزشی.
• عدم انجام تمرین بیش از حد
• عدم انجام حرکات ورزشی که در آنها زانوها به طرفین بیش از حد کشیده زانوهای خود را زیاد از هم باز یا بسته کنیم در حالی که پاها روی زمین است.
• انجام حرکات کششی برای گرم کردن بخصوص برروی تاندون آشیل, عضلات پشت ران و عضله چهار سر جلوی ران.
• انجام حرکات برای سرد کردن بدن بعد از انجام فعالیت مثل راه رفتن بعد از انجام دو میدانی و عدم قطع ناگهانی فعالیت.
• استفاده از کفش های مناسب ورزشی
• استفاده از وسایل محافظتی مثل مچ بند, ساق بند و زانو بند.
• استفاده از نرم ترین سطح برای ورزش: تا حد امکان از دویدن و یا تمرین بر روی سطوح سخت مثل آسفالت پرهیز گردد.
• هنگامی که زانو در حالت غیر دینامیک خم است زاویه خم شدگی آن بیش از 90 درجه نباشد.
• هرگز ناگهانی و متناوب ورزش نکنید مثلاً در یک روز در هفته و آن هم شدید. سعی کنید بطور پیوسته و مداوم تمرین کنید. اغلب آسیب ها مثل آسیب تاندون آشیل که بسیار شایع است در افرادی که ناپیوسته تمرین می کنند رخ می دهد.
• اصول ورزشی را که انجام می دهید بخوبی یاد بگیرید انجام صحیح حرکات مهمترین روش از آسیب ورزشی است.
• هرگز بیش از حد توان فشار نیاورید.
• هرگز بیش از اندازه تمرین نکنید.
• محدودیت بدن خود را بشناسید و فعالیت های خود را متناسب با سن و وضعیت بدنی طراحی کنید.
• بر شدت تمرین خود آهسته آهسته بیفزایید.
• تمرکز خود را بر بهبود وضعیت قلبی- عروقی, انعطاف پذیری و افزایش قدرت همزمان بگذارید. توجه به یک بعد مثلاً افزایش قدرت از کارایی شما می کاهد و شما را مستعد آسیب می کند.
• حتماًقبل از انجام ورزش حداقل 15 دقیقه حرکات کششی انجام دهید.
• حتما بعد از انجام ورزش به آرامی خود را سرد کنید و یکباره از فعالیت دست نکشید.
آسیب های ورزشی:
آسیب های ورزشی، آسیب هایی است که در اثر فعالیت های ورزشی و یا عوارض و عواقب آن به وجود میآید و معمولا به دو گروه بزرگ حاد و مزمن تقسیم بندی میشوند. آسیب های حاد، آسیب هایی هستند که به صورت ناگهانی به وجود میآیند و یا هنگام مراجعه به پزشک از بروز آن کمتر از دو هفته گذشته باشد. اما آسیب های مزمن، آسیب هایی هستند که به مرور زمان به وجود آمدهاند و یا آسیب های حاد بودهاند که هنگام مراجعه به پزشک از زمان بروز آن بیشتر از دوهفته گذشته باشد.
از آسیب های حاد میتوان به شکستگی ها، در رفتگی ها، بریدگی ها و سوختگی ها اشاره کرد و از آسیب های مزمن، میتوان به آرنج تنیس بازان و زانوی دوندگان اشاره کرد. از طرف دیگر فرض کنید یک ورزشکار دچار پیچ خوردگی مچ پا شده ولی برای درمان اصولی آن اقدامی نکرده و پس از دو هفته با درد مچ پا به پزشک مراجعه نموده است، این آسیب در ابتدا از نوع حاد بوده ولی به علت عدم درمان و گذشت زمان به یک آسیب مزمن تبدیل شده است.
طول مدت استراحت وابسته به شدت آسیب است.مشخص است که هر چه شدت آسیب بیشتر باشد ،مدت استراحت هم بیشتر خواهد بود.وقتی یک آسیب چندان شدید نباشد، استراحت نسبی توصیه می شود.هدف از استراحت نسبی آن است که فرد ورزشکار علی رغم وجود آسیب بدون علامت باقی بماند، هر چند تا حدودی تحرک خود را حفظ کرده است.
استفاده از یخ و گرما در برخورد با آسیب ها :
یخ سبب کاهش خونریزی ، تورم، التهاب، نیازهای متابولیک ناحیه مجروح ، درد و نیز اسپاسم عضلانی می شود.اما گرما به نوبه خود دارای فایده نیست و جز در مورد کاهش اسپاسم عضلانی، سبب افزایش موارد نامبرده هم خواهد شد.گاهی توصیه می شود که دوره های متناوب استفاده از گرما و یخ اعمال شود.یعنی عضو را 1 تا 2 دقیقه از یخ استفاده کنند.بر اساس شدت تورم عضو این نسبت قابل تغییر است.هر چه آسیب حادتر باشد، از مدت گرم کردن کاسته خواهد شد.
روش صحیح ماساژ دادن با یخ :
از نحوه تهیه یخ شروع می کنیم . در یک لیوان یکبار مصرف آب ریخته و می گذاریم یخ بزند. سپس لیوان را از وسط بریده و باقی مانده قالب یخ را برای مدت60 تا90 ثانیه بر روی منطقه ای ثابت از عضو آسیب دیده نگه می داریم تا در ناحیه مربوطه و تا 5/1 سانتی متر در اطراف محل احساس کرختی به شخص دست دهد.حال با توجه به وسعت محدوده ای که بی حس شده و
به آرامی یخ را به صورت دایره وار روی پوست ماساژ می دهیم. این ماساژ در آسیب های با وسعت متوسط،7 دقیقه و در نواحی بزرگ تا10 دقیقه طول خواهد کشید.
غوطه ور کردن عضو در آب یخ هم موثر است.اما تحمل آن برای مصدوم سخت است به علاوه نمی توان عضو را بالاتر از سطح
قلب نگاه داشت.به عنوان قانونی کلی، در طی یک ساعت می توان 20 تا30 دقیقه(حداکثر) از یخ استفاده کرد و حداقل 30 دقیقه نیز عضو را به حال خود گذاشت. مسلم است که اگر تحمل مصدوم به سرما کم باشد باید زمان استفاده از یخ را کاهش داد.
خصوصیت باندهای فشاری:
این باندها را از دیستال عضو به پروگزیمال می پیچند، به طوری که در هر دور نصف پهنای دور قبلی را بپوشاند.فشار الاستیکی که اعمال می شود سبب کاهش تورم خواهد شد. البته بانداژ نباید آنقدر محکم انجام گیرد که در بازگشت خون وریدی به طرف قلب اختلالی ایجاد کند. در مورد باندهای الاستیک تا توان بالقوه کشش باند کافی خواهد بود. باندهای الاستیک برای آسیبهای حاد اندام تحتانی مناسب نیستند، چون قابلیت محافظت اندکی ایجاد می کنند.
اصول برخورد با ورزشکاری که شدیداً آسیب دیده و حال وخیمی دارد:
در ابتدا توجه معطوف به مجاری هوایی مصدوم خواهد بود. هر گونه انسداد یا مانعی را باید بر طرف کرد. در هنگام این بررسی ها باید مراقب آسیب ستون فقرات گردنی نیز بود.
در مرحله بعد به نحوه تنفس مصدوم دقت میشود. در صورت نیاز می توان از تنفس مصنوعی و اکسیژن کمکی استفاده کرد تا تنفس خود بخودی و منظم برقرار شود. اینک نوبت بررسی گردش خون فرد است. نبض شریان کاروتید از لحاظ کیفیت، تعداد و ریتم لمس خواهد شد. در صورت فقدان این نبض یا نبض رادیال باید عملیات احیاء قبلی عروقی آغاز گردد. یا همان مرحله ارزیابی مختصر عصبی که سطح هوشیاری، اندازه و واکنش مردمکها به نور، حرکات چشم و پاسخ های حرکتی مصدوم را شامل میشود. به معنی مشاهده اندامها و سایر قسمت های بدن است تا از وجود هرگونه خونریزی، شکستگی یا خون مردگی آگاه شویم.
جلوگیری از مصدومیت ها وآسیب های ورزشی:
بسیاری از جوانان و نوجوانان در هنگام انجام ورزشهای مختلف آسیب می بینند. رعایت برخی از دستورات و نکات ایمنی از بروز اینگونه مصدومیت ها جلوگیری می کند.
تجهیزات اساسی:
استفاده از لوازم و لباسهای ورزشی نامناسب که کاملا" اندازه و مناسب فیزیک بدن نباشند یکی از مهترین دلایلی است که در ورزش باعث آسیب دیدگی می شود. تجهیزات و وسایلی که در طول انجام یک ورزش یا حتی بازی باید بپوشید و به همراه داشته باشید کلید جلوگیری از مصدومیتها هستند.
محافظ چشم:
از مهمترین محافظ های چشم آنهایی هستند که از نوعی پلاستیک موسوم به" پلی کربنات " ساخته شده اند و مخصوص ورزشکاران هستند.
-اگر عینک میزنید احتمالا" باید از نسخه پلی کربنات که تحت نظر پزشک ساخته شده استفاده کنید. هنگامی که در زمین مسابقه هستید هرگز عینک معمولی که همیشه می زنید به چشم نزنید. همه محافظین چشم باید کاملا روی صورت اندازه باشند. از بالا تا روی ابروها و از پایین روی بینی را کاملا" بپوشانند.
محافظ دهان:
- در ورزشهایی که خطر مصدومیت سر در آنها وجود دارد، باید محافظ دهان داشته باشید. مثل: بسکتبال ، هاکی ، والیبال، ورزشهای رزمی، بوکس، کشتی و ...
- محافظ های دهان باید توسط دندانپزشک مخصوص یا پزشک تیم تایید شود.
- اگر از گیره های نگهدارنده فک استفاده می کنید ، قبل از ورود به زمین بازی حتما" آن را از دهانتان خارج کنید.
محافظ مچ دست، زانو و آرنج
محافظ مچ دست
-محافظ آرنج و مچ دست می تواند از مصدومیت های بازو و مچ جلوگیری کند، محافظ زانو نیز زانوهای شما را از خطر شکستگی و در رفتگی میرهاند. اگر شما ورزشهای به خصوصی انجام می دهید، مخصوصا" ورزشهایی که با افراد دیگر در تماس نزدیک هستید باید از لایه های محافظ استفاده کنید.
کفش ورزشی
- یکی از مهترین لوازم مورد نیاز ورزشی کفش ورزشی است. هر ورزشی نیاز به کفش های مخصوصی دارد در این رابطه از مربی خود سوال کنید تا شما را راهنمایی کند. اما به خاطر داشته باشید نه تنها نوع تجهیزات شما باید درست و اصولی بوده، بلکه از نظر سایز و اندازه نیز باید کاملا" قالبتان باشد.
- اینگونه مراقبتهای اصولی باعث می شوند تا میزان مصدومیتها و جراحتها در ورزشها تا حد زیادی کاهش یابد.
پیشگیری بهترین درمان است
اکثر آسیب دیدگی های ورزشی به خاطر گرم نکردن صحیح و انجام حرکات کششی به طریقی نادرست قبل از ورزش کردن است. بالا بردن ناگهانی شدت ورزش هم می تواند به شما صدمه بزند. از این رو بهترین راه پیشگیری انجام حرکات صحیح کششی قبل و پس از ورزش و افزایش شدت ورزش به تناسب مهارت ها و تجاربتان در آن ورزش می باشد.
آسیب های ورزشی:
صدمات ورزشی انواع بسیار گسترده ای دارند و در هر رشته ورزشی آسیب های خاص شیوع متفاوت دارند . اما به طور کلی از لحاظ تصمیم گیری برای کمک به ورزشکار این آسیب ها را به می توان به دو دسته کلی تقسیم کرد:
آسیب های اضطراری که تهدید کننده جان مصدوم هستند و آسیب های غیر اضطراری که آسیب در ورزشکار ایجاد شده است وخطر مرگ برای وی را به دنبال ندارد. دو آسیب ورزشی و پیشگیری از آن از مقولات مهم طب ورزش می باشد. آسیب های ورزشی خوشبختانه اغلب بطور موثر درمان می شوند و اغلب افرادی که دچار صدمه دیدگی ورزشی می شوند به نحو رضایت بخشی دوباره به ورزش باز می گردند. از سویی بسیاری از صدمات ورزشی و عوارض ناشی از آن را می توان پیشگیری نمود. بطور کلی صدمات ورزشی یا بصورت حاد ایجاد می شوند و یا مزمن هستند. آسیبهای ورزشی حاد مثل پیچ خوردگی ها ,
دررفتگی ها, کبودی ها, خراشیدگی ها, کشیدگی عضلات , رباطها , شکستگی ها , آسیب مغزی , کمر درد حاد , زانو درد حاد
و سر درد معمولاً به دنبال ضربه و تروما رخ می دهند. شایعترین آسیب و صدمه ورزشی حاد را کبودی ها و خراشیدگی ها تشکیل می دهند. آسیب و درد مچ پا را شایع ترین آسیب های ورزشی اسکلتی
عضلانی محسوب می کنند و شایع ترین آسیب مچ پا هم پیچ خوردگی مچ پا می باشد که سبب درد پا می شود. علائم و نشانه های آسیبهای ورزشی حاد عبارتند از:
1- درد شدید و ناگهانی
2- تورم
3- عدم توانایی در تحمل وزن بدن روی اندام تحتانی
4- حساسیت در لمس ناحیه
5- عدم توانایی در حرکت مفصل در تمام دامنه حرکتی آن
6- ضعف شدید اندام
7- در رفتگی یا شکستگی قابل مشاهده
آسیبهای ورزشی مزمن معمولاً ناشی از فعالیت بیش از حد و اعمال نیرو بر روی یک بخش خاص از بدن در هنگام ورزش رخ می دهد. علایم و نشانه های آسیبهای ورزشی مزمن عبارتند از :
1- دردی که با انجام حرکات ورزشی تشدید و با استراحت بهبود می یابد.
2- درد از نوع گنگ و مبهم است.
3- تورم
علائم هشدار دهنده ای که نشانه آسیب های جدی هستند به شرح زیر می باشند:
•درد ناگهانی و بسیار شدید که همراه با حساسیت موضعی باشد
•اگر درد ایجاد شده در هنگام آسیب دیدگی در دقایق بعد از آسیب دیدگی باقی بماند و تخفیف پیدا نکند نشانه وخامت است.
•تورم ناگهانی و زیاد عضو آسیب دیده
•ناپایداری در مفصل آسیب دید
•فقدان عملکرد عضو آسیب دیده
•محدودیت حرکتی ناگهانی
علل اصلی ایجاد صدمات ورزشی:
عدم آمادگی بدنی، گرم نکردن بدن پیش از شروع فعالیت ورزشی، استفاده از تکنیک های نادرست و نیز ماهیت خود رشته ورزشی از جمله دلایل ایجاد آسیب های ورزشی هستند.
چگونه می توان از بروز صدمات ورزشی جلوگیری کرد؟
ارتقا دانش و سطح معلومات مربیان و خود ورزشکاران، داشتن سطح آمادگی بدنی مطلوب و گرم کردن بدن به اندازه کافی و قبل از مبادرت به انجام فعالیت می توانند از میزان بروز آسیب های ورزشی بکاهند.
انواع آسیب های ورزشی:
حدود 95% این آسیبها را کوفتگی و ضرب دیدگی بافت نرم تشکیل می دهد. کبودی رایج ترین اثر این ضرب دیدگی هاست و دلیل بروز آن زخم های زیر پوست یا آسیب دیدگی موی رگهای سطحی و جمع شدن خون در زیر پوست است.
یک سوم تمام صدمات ورزشی را اصطلاحا رگ به رگ شدن می گویند. این آسیب در واقع پیچیدن یا پارگی قسمتی از رباط است. رباط رشته محکمی است که پیوند دهنده استخوانها به یکدیگر بوده و مفاصل را محکم در جای خود نگه می دارد.
ضرب دیدگی یا پیچ خوردگی از انواع دیگر آسیبهای شایع در ورزش است. این حالت پیچیدگی و کشش ماهیچه یا تاندون است که گاهی به پارگی آنها می انجامد. تاندونها بافتهای محکمی هستند که پیوند دهنده ماهیچه ها به استخوانها هستند.
التهاب تاندون و یا التهاب یکی از محفظه های کوچک پر از مایعی که موجب حرکت روان تاندون بر روی استخوان می شوند در اثر تکرار بیش از حد حرکاتی که موجب وارد شدن فشار بر مفاصل می شوند به وجود می آید.
1. ضربه مغزی
این صدمه با خوردن ضربه به سر ایجاد می شود. علائم آن شامل سرگیجه ، اختلالات بینایی ، سردرد ، ضعف حافظه ، از دست دادن تعادل ، سختی تمرکز ، و حالت تهوع می باشد. این صدمه ضرورتاً همراه با بیهوشی نمی باشد. در ورزش های برخوردی مثل فوتبال، بوکس و هاکی این عارضه بیشتر اتفاق می افتد. البته در ورزش هایی مثل اسکی و ژیمناستیک هم زیاد رخ می دهد. با اینکه اکثر افراد پس از چند هفته به حالت عادی برمی گردند، اما ضربه ی مغزی در خیلی افراد به آسیب های جدی می انجامد.
پیشگیری و درمان: بهترین راه پیشگیری از ضربه مغزی ، اجتناب از ورزش های برخوردی است. اما برای اکثر افراد این راه حل مناسبی به نظر نمی رسد. برای درمان این عارضه استراحت بهترین روش است. اگر سردرد داشتید ، می توانید از قرص های مسکن استامینوفن استفاده کنید. بنابر شدت ضربه ی وارده ، باید از چند ساعت گرفته تا چند ماه از انجام دوباره ی ورزش های برخوردی اجتناب کنید.
آسیبهای مغزی ، دلیل اصلی صدمات منجر به مرگ در حرکات ورزشی است. ضربه مغزی ممکن است حتی با ضربه ای مختصر به سر ایجاد شود و به بیهوشی یا از دست دادن تعادل، هماهنگی حرکات، قوه ادراک، شنوایی، حافظه و بینایی منجر شود.
2.آسیب دیدگی شانه:
%20 آسیب دیدگی های ورزشی مربوط به شانه است که ازآسیب های مهم وشایع درورزش والیبال می باشد و مواردمربوط به مفصل شانه وعضلات نزدیک به آن می باشد. شامل دررفتگی، رگ به رگ شدن و ضرب دیدگی می شود. این آسیب دیدگی در ورزشهایی مثل تنیس، شنا، وزنه برداری، بیسبال و والیبال بیشتر اتفاق می افتد.
علاوه براینکه دراین ناحیه فقط مفصل وعضله وجود ندارد بلکه تاندون ها و کیسه های زلالی نیز وجود داشته و هرکدام می تواند درانواع آسیب ها دخالت مستقیم یاغیر مستقیم داشته باشد.
کشیدگی عضلات شانه :
تعریف :
می دانیم که عضلات ، زردپی ها واستخوانها شامل واحد هایی هستند . این واحدها باعث استحکام مفصل شانه می شوند و به آن اجازه حرکت می دهند . معمولاکشیدگی درضعیف ترین قسمت یک واحد اتفاق می افتد.
حالت انواع کشیدگی عضلانی درمفصل شانه :
1 - کشیدگی خفیف (درجه 1):
عضلات اندکی کشیده می شوند بدون اینکه تارهای عضلات یا زردپی ها پاره شوند ( دراین حال قدرت کاهش نمی یابد).
2- کشیدگی متوسط (درجه 2):
پارگی تارها دریک عضله یا زردپی یا محل اتصال به استخوان بوجود می آید (قدرت دراین حالت کاهش می یابد)
3- کشیدگی شدید (درجه 3):
پارگی اتصالات عضله یا زردپی یا محل اتصال استخوان با جدایی تارها . این نوع حاد دراثر صدمه مستقیم یا فشار بیش ازحد به وجود می آید.
قسمتهای درگیر:
1- عضلات وزردپی هایی که استخوانها را به شانه متصل می کنند.
2- استخوانها درناحیه شانه شامل بازو ، کتف ، ترقوه
3- بافت های نرم اطراف محل کشیدگی شامل اعصاب ، لایه ضریع ، عروق خونی ولنفاوی
علائم ونشانه ها:
1- درد به هنگام حرکت یا کشیده شدن شانه
2- انقباض متشنج عضلانی درشانه
3- تورم روی محل آسیب دیده
4- کاهش قدرت درکشیدگی های متوسط وشدید
5- آهکی شدن عضله یا زردپی ( قابل رویت درعکس پرتو نگاری)
6- صدای خش خش مانند احساس ترک خوردگی (هنگامیکه ناحیه مصدوم با انگشتان فشارداده شود.)
7- کوفتگی عضلانی
8- احساس ضعف و ناتوانی در شانه
علل بوجود آورنده :
1- استفاده بیش ازحد و مداوم از واحدهای " عضله – زردپی"
2- صدمه یا نیروی شدید که برشانه اعمال شود
3- عدم گرم کردن مناسب در ورزش
نحوه پیشگیری :
1- شرکت در برنامه های بدنسازی مناسب با رشته ورزشی
2- گرم کردن صحیح و علمی قبل از فعالیت سنگین ورزشی
3- استفاده از وسایل و تجهیزات مناسب محافظت کننده در ورزشهای پربرخورد
4- عدم استفاده بیش ازحد و مدام مفصل شانه
5- بانداژ کردن شانه آسیب دیده قبل از تمرین ومسابقات
درمان: بهترین راه های درمانی برای این عارضه نیز RICE و داروهای ضدتورمی است.
میانگین زمان بهبودی :
اگر صدمه برای بار اول باشد با مراقبت درست زمان بهبودی کاسته می شود.
1- برای کشیدگی عضلانی خفیف 2 تا 10 روز
2 - برای کشیدگی عضلانی متوسط 10 روز تا 6 هفته
3- برای کشیدگی عضلانی شدید 6 تا 10 هفته
( اگرصدمات تکرارشوند زمان مراقبت افزایش خواهدیافت – رباطهاو زردپی ها نیاز به زمان بهبود طولانی مانند شکستگی استخوانها دارند).
3. آسیب ها و صدمات مچ دست:
علل صدمات مچ دست:
مهمترین علت صدمات مچ دست سقوط بر روی زمین به صورتی است که روی کف دست بیافتیم.
همچنین علت مهم دیگری که سبب آسیب در مچ دست بخصوص زنان می شود انجام حرکات مداوم و تکراری است
که روی مچ اعمال می شود.
نشانه های آسیب دیدگی مچ دست:
- تورم
- گرمی در مچ
-درد
- تغییر رنگ مچ دست
- کاهش توانایی در حرکات مچ دست
- تغییر شکل واضح
چه موقع به پزشک مراجعه شود
وجود درد شدید
وجود تغییر شکل واضح در مچ
-احتمال وجود شکستگی مچ یا دررفتگی مچ وجود دارد.
- وجود بی حسی در مچ و دست.
- عدم توانایی در حرکت دادن مچ دست.
-ادامه یافتن درد پس از 24-12 ساعت علی رغم مصرف داروهای ضد درد.
شرح حال و معاینه
- در مورد مکانیسم آسیب و حالتی که در آن آسیب رخ داده پرسیده می شود.
معاینه کامل مچ دست از شانه تا انگشتان برای رد آسیب و ناحیه آسیب دیده احتمالی دیگر.
- بررسی عروقی دست ( نبض ها)
- بررسی عصبی دست ( حس و حرکت)
- بررسی حساسیت در لمس مچ دست : وجود حساسیت در لمس قسمت خلفی خارجی مچ مهم است چرا که شایعترین محل مچ است که دچار شکستگی می گردد و این شکستگی اغلب در عکس رادیوگرافی دیده نمی شود.
درمان آسیب:
درمان پزشکی :
چنانچه در رادیوگرافی مچ دست شکستگی دیده نشود تشخیص پزشک کشیدگی و پیچ خوردگی مچ دست خواهد بود مگر آنکه در لمس قسمت خلفی خارجی مچ حساسیت وجود داشته باشد که از آنجایی که شکستگی این ناحیه می تواند در رادیوگرافی دیده نشود نمی توان شکستگی را رد نمود.
در موارد پیچ خوردگی مچ دست بر حسب میزان درد, میزان تورم, میزان محدودیت حرکات مچ و احتمال وجود شکستگی های پنهان ( شکستگی ریزی که در عکس رادیوگرافی دیده نشود ) پزشک می تواند تصمیم بگیرد که از آتل بندی مچ دست استفاده کند. در موارد شک به شکستگی پنهان مچ لازم است طی 10-5 روز آینده از مچ رادیوگرافی مجدد صورت گیرد.
در موارد کشیدگی و پیچ خوردگی خفیف مچ هیچ گونه آتل بندی لازم نیست و کمی کاهش فعالیت مچ برای جلوگیری از تشدید درد توصیه می شود.
بر حسب شدت درد ممکن است داروهای ضد درد تجویز شود.
اغلب متخصصان فقط یخ درمانی را توصیه می کنند اما برخی معتقدند که می توان بعد از 48 ساعت از گرما درمانی هم
استفاده نمود.
شکستگی های مچ دست بر حسب نوع آن می توانند در همان ویزیت اول درمان شوند یا به پزشک ارتوپد ارجاع شوند.
پیگیری:
چنانچه طی 5-3 روز بطور کامل بهبود نیافتید و یا حتی زودتر دچار تشدید علائم یا ایجاد مشکل جدیدی شدید به پزشک مراجعه فرمائید.
پیشگیری:
بسیاری از ورزشها مثل اسکیت شما را مستعد آسیبهای مچ می کند بهترین کار برای جلوگیری از آسیب به مچ استفاده از مچ بندهای مناسب و استاندارد می باشد.
درمان در خانه :
- چنانچه بعد از سقوط روی دست دچار درد و تورم ناحیه مچ شدید اولین کاری که باید انجام داد استراحت دادن به مچ است.
- چنانچه تغییر شکل واضح یا درد خیلی شدید نداشتید می توانید برای کاهش درد از استامینوفن یا ایبوپروفن
استفاده کنید.
- لازم است که دست را روی بالش نرمی قرار دهید و به آن استراحت دهید.
- محل آسیب را با یخ سرد کنید. اما یخ را مستقیم روی مچ قرار ندهید. کیسه حاوی یخ را درون حوله ای قرار دهید و حوله را روی مچ دست بگذارید.
- چنانچه علائم آسیب مثل درد یا تورم شدید بیش از یک روز ادامه یافت به پزشک مراجعه کنید.
- چنانچه تغییر شکل واضح یا درد شدید یا بی حسی در دست داشتید مچ را روی یک بالش نرم قرار داده و به پزشک مراجعه کنید.
- کشیدگی و صدمه رباط های مچ دست یک آسیب مچ است که در آن رباط های مچ دست دچار کشیدگی و گاهی پارگی
می شوند. در این آسیب دیدگی استخوان های مچ دست صدمه ای نمی بینند . پیچ خوردگی ها و آسیب های مچ دست می تواند ناشی از حرکات تکرار شونده و یا ضربات و کشیدگی های مچ باشد.
- در شکستگی مچ دست یک یا چند استخوان مچ دچار شکستگی می شوند. در ساختار مچ دست 8 استخوان کوچک که در دو ردیف افقی 4 تایی ردیف شده اند وجود دارند که این 8 استخوان در بالا به استخوان های ساعد و در پایین به استخوان های کف دست توسط رباط ها اتصال دارند.
4. آسیب دیدگی زانو : Knee Sprain
به خاطر ساختمان پیچیده و متراکم و نیز تحمل وزن بدن مفصل زانو شایعترین مفصلی است که دچار صدمه ورزشی می شود. آسیب دیدگی زانو %55 آسیب دیدگی های ورزشی را تشکیل می دهد و تقریبا ¼ این مشکلات توسط پزشک جراح ارتوپد برطرف می شود. البته دونده ها تنها قربانیان این آسیب ورزشی نیستند. دوچرخه سواران، شناگران، افرادی که ایروبیک استپ کار می کنند ، و آنها که فوتبال و بسکتبال و والیبال بازی می کنند نیز ممکن است به این عارضه دچار شوند. در این عارضه، استفاده بیش از حد از زانو باعث ناراحتی و آسیب رسیدن به تاندون زیر کاسه ی زانو می شود.
آسیب های زانو می تواند خفیف یا شدید باشد. از آسیب های خفیف می توان به زانوی دوندگان ( درد و حساسیت در لمس جلوی و پائین زانو ) و التهاب تاندون ها و رباط های زانو نام برد.
آسیبهای شدید زانو شامل آسیب های استخوانی و غضروفی ( غضروف مفصلی و مینسک ها) و آسیب های شدید و پارگی های رباطهای زانو ( رباط های صلیبی قدامی و خلفی و رباط های جانبی خارجی و جانبی داخلی ) می باشد.
آسیب دیدگی و صدمات زانو عمدتاً بدنبال چرخش زانو رخ می دهد اما می تواند
بواسطه اصابت ضربات, افتادن روی پاها از ارتفاع , پریدن نادرست و دویدن های
طولانی و گرم کردن نامناسب روی دهد.
فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد
تعداد صفحات این مقاله 39 صفحه
پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید
