فرمت فایل : word(قابل ویرایش)تعداد صفحات8
تأثیر ریتم شبانه‌روزی روی عملکرد بی‌هوازی از دیرباز مورد توجه فیزیولوژیستهای ورزشی بوده است در بعضی از موارد تأثیر عامل ذکر شده معنی‌دار بوده و در بعضی موارد تفاوتهای کشف شده معنی‌دار نبوده است.
در بعضی موارد حساسیت تست‌های مورد استفاده برای ارزیابی عملکرد بی‌هوازی بررسی شده است.
همچنین تعیین تأثیر ریتم شبانه‌روزی روی اجرای بی‌هوازی در رشته‌های مختلف ورزشی مورد استفاده قرار گرفته است.
ریتم شبانه‌روزی تغییراتی را در فعالیتهای فیزیولوژیکی طی یک دوره 24 ساعتی بوجود می‌آورد.
(minors and waterhouse 1981) بیشترین تفاوتهای مشاهده شده در دمای مرکزی بدن (Akersted 1979) ضربان قلب (HR, Reilly etal 1984)- اکسیژن مصرفی
(VO2, Reilly and Brooks 1982, Giacomoniet al 1999) و تهویه ریوی
(VE, Reilly and Brooks 1982)- آستانه لاکتات که به عنوان نقطه‌ای که لاکتات خون بطور توانی با شدت تمرین افزایش می‌یابد تعریف می‌شود. (10) (Yeh ea al 1983) اگر یک ریتم شبانه‌روزی برای پاسخ لاکتات خون به ورزش وجود داشته باشد. آن ممکن است بوسیله افزایش در فعالیت کاتکولامین‌ها تشریح شود. همانطور که بوسیله Deschenes و همکارانش پیشنهاد شده از آنجائیکه کاتاکولامین‌ها خصوصاً آدرنالین الگوهای بسیار مشابهی در پاسخ به تمرین بعنوان این یافته‌ها برای لاکتات خون، دنبال می‌کنند (10)(Mazzeo and Marshall 1989).
یک توضیح برای ریتم شبانه‌روزی هر غلظت لاکتات خون بوسیله Dalton و همکارانش توضیح داده شده که آن ممکن است در اثر تغییرات شبانه‌روزی در دمای مرکزی بدن باشد یک افزایش در دمای بدن فعالیت آنزیمهایی همانند فسفوفروکتوکیناز و لاکتات دهیدروژناز را افزایش دهد که می‌تواند در مقابل تولید لاکتات را طی تمرینات افزایش دهد.
اثر ریتم شبانه روزی بر عملکرد بی هوازی
کتاب در یک نگاه:
